Info : www.centrepompidou.fr

Charlotte Perriand (1903-’99), ooit de rechterhand van Le Corbusier, een designdiva noemen is ietwat misplaatst, want ze was veeleer een workaholic. Ze ontwierp zeer veel, van in de jaren twintig tot in de jaren zestig. Slechts weinig ontwerpers slaagden erin zo’n lange en turbulente periode te overbruggen. Maar doordat ze lang in de schaduw stond van Le Corbusier is haar oeuvre minder bekend. Daarom toont het Centre Pompidou nu een grote overzichtstentoonstelling (tot 27 maart) van haar werk.

Perriand was meer dan zomaar een ontwerpster. Zoals meer figuren uit de jeugdjaren van het modernisme combineerde ze verscheidene disciplines, ze was bezig met architectuur, stedenbouw, socialewoningbouw, interieur en objecten. Deze laatste discipline vond ze ondergeschikt. L’important ce n’est pas l’objet, mais l’homme, stelde ze. In 1927 associeerde ze zich met Le Corbusier en diens neef Pierre Jeanneret, maar ze had daarvoor al zelf wat gecreëerd. In het bureau Le Corbusier legde ze zich toe op het woonhuisinterieur. Er wordt zelfs beweerd dat zij de meeste meubelen ontwierp die aan Corbu worden toegeschreven. Ze was een uitgesproken moderniste die een hekel had aan de toen populaire art-decostijl, met al zijn versieringen. Zij propageerde een hyperfunctioneel minimalisme.

Haar strenge stijl weerspiegelde ongetwijfeld haar communistische ideeën. Maar ook in de jaren vijftig realiseerde ze tal van collectieve woonprojecten, vooral in samenwerking met een andere tenor van het modernisme, Jean Prouvé. Voor zijn atelier ontwikkelde ze ook meubelen. In 1940 ontving ze een officiële uitnodiging uit Japan om raadgeefster te worden voor een designschool. In de volgende jaren realiseerde ze allerlei tentoonstellingen in het Oosten. Wat tot een wederzijdse bevruchting leidde, want de naoorlogse Perriand werd duidelijk beïnvloed door de Japanse kunst en architectuur.

In die tijd ging ze van alles en nog wat ontwerpen, van woningen en kantoren tot berghutten en een theehuis. Ze heeft zelfs ooit met de Kortrijkse firma De Coene samengewerkt, onder meer in 1959 voor de inrichting van het Unescogebouw in Genève. Privé onderhield ze nog een band met ons land, namelijk via de uit België afkomstige architect André Hermant, die zowel door de Belgische als de Franse architectuurgeschiedenis vergeten wordt. Kortom deze tentoonstelling belooft een heuse ontdekkingstocht te worden met nooit eerder getoonde objecten en documenten.

Piet Swimberghe