People. Naast de titel van Barbra Streisands signature hit is het ook reclamejargon voor gewone mens. “Heb je al een people geboekt ?” hoorde ik een Hollandse fotografe ooit vragen. Zo’n people die in een spotje opgelucht over haar buik wrijft en juicht dat haar transit zoveel vlotter verloopt sinds ze Activia lepelt bijvoorbeeld. Transit is dan weer vakjargon voor stoelgang. Een geweldige taalvondst wat mij betreft, uitermate hygiënisch bovendien, maar op de een of andere manier doet het mij altijd aan Zaventem denken. Soms worden people zoniet BV’s dan toch Bekende Stofjassen, zoals die sympathieke ketten van Kriek Bellevue. Van stofjassen gesproken : mijn favoriete people dragen een witte schort en gaan overal vieze vaat jatten, die ze vervolgens glimmend schoon terugbrengen, kwestie van de doeltreffendheid van all-in-one vaatwastabletten te demonstreren. Van Sun of is het Calgonit ? Vreemd toch dat ik me wél grappige spotjes herinner, maar niet de merknaam. Maar bij deze : geneer je vooral niet, jongens, bij mij thuis wacht jullie een ware uitdaging !

Hoe wordt een mens een people ? Simpel, zo word je geboren. En nee, er zijn geen leeftijdsgrenzen of geldende schoonheidsnormen. Karakter en uitstraling, daar komt het op aan. Zoals onlangs bleek op de nationale typetjes-casting in Shopping Center Gent Zuid. Mijn God, wat was ik daar graag bij geweest ! Want de organisatoren deden er geen doekjes om : laat aanrukken, Streisandkokkerds en gigantische flaporen. Hierheen, kindertjes met wortelhaar en sproeten. Sta pal, bierbuiken en spillebenen. Klein gebrek geen bezwaar dus, te oordelen naar de vacatures : kaalkoppen en gekke profielen, reuzen en dwergen, boeddha’s en sumoworstelaars. Maar ook tweelingen en dubbelgangers zijn in trek, naast extreme motorboys, hippies en punks en rasta’s en rockabilly’s. En nee, we zijn niet xenofoob : ook Chinezen en Japanners en oudere Afrikanen raken moeiteloos aan de bak.

Pervers als ik ben, kan ik me de verwarring ter plekke al voorstellen. “Komt u voor de opvallende snorren en baarden ?” – “Nee, ik ben een vertederende Italiaanse oma.”

“Solliciteert u als travestiet ?” – “Maar nee jong, ik ben een glamourous lady.”

“Macho’s en mietjes, iemand ?” – “Euh, ik dacht eerder aan Zuid-Amerikaanse businessman.”

Vanzelf vraagt een mens zich dan af in welke categorie zij zelf een centje zou kunnen bijverdienen. Colourful men & women all places ? Te saai. Vertederende oma’s ? Net niet oud genoeg. En om oma te zijn moet je zeker eerst kinderen hebben. Kabouters ? Te groot, te weinig baardgroei. Magere Heinen ? Te dik. Verzorgde managers (m/v) ? Gelooft geen mens. Overjaarse hippies ? Niet meer. Seuten en nerds ? Ja zeg, zo erg is het nu ook weer niet. Blijven over : zwaardere dames en heren met happy faces. Ha, eindelijk een ambitie die binnen bereik ligt, daar kan aan gewerkt worden…

Linda Asselbergs