Ze heeft zulke mooie ogen…” De eerste keer dat hij het zei, kon ik mijn oren niet geloven. Maar hij heeft het nog meer dan eens herhaald. Er valt niets aan te doen. De journalist die al twintig jaar kritisch, te kritisch volgens sommigen, over Democratische en Republikeinse Amerikaanse presidenten rapporteert, mijn toeverlaat waar ik al even lang mijn leven mee deel, smelt bij de aanblik van Laura Bush haar diepblauwe kijkers.

“Tom!” roep ik terwijl ik hem een por in zijn zij geef. “Ze is de vrouw van Bush! Ze vrijt met die valserik. Ze is minstens even ambitieus als hij. Ze…” Ach wat. Ik weet dat ik mijn poer verschiet. Over fysieke aantrekkingskracht, zelfs de meest politiek incorrecte, valt niet te redeneren. Alles wat ik kan doen, is wachten en hopen dat zijn coup de foudre vlug over zal gaan. Ben ik jaloers? Natuurlijk. Wie zou dat niet zijn? Ziehier een citaat van een vriend van de nieuwe first lady in The New York Times: “Haar ogen kijken naar je en zeggen: je moet gehoorzamen aan Laura Bush, je moet gehoorzamen aan Laura Bush.” Willen alle mannen opstaan die ooit iets dergelijks over mijn ogen hebben gedacht? Niet allemaal tegelijk alstublief.

“Dit moet je lezen,” zeg ik tegen Tom en ik geef hem het artikel waaruit bovenstaand citaat komt, “zo’n vrouw heb jij nodig.” De titel alleen al doet me griezelen. “Voor Laura Bush heeft alles een plaats, zijzelf inbegrepen.” Helaas voor haar fans zijn de foto’s bij het artikel in zwart-wit. Maar daarom niet getreurd, vanavond schitteren haar donkerblauwe karbonkels ongetwijfeld weer op het televisiejournaal. Op de grootste foto kijkt ze van opzij naar haar man, trots glimlachend. “Zie eens hoe braaf mijn Georgeke kan zijn als hij dat wil”, zeggen haar ogen over het schaapachtig grijnzende kereltje met de netjes in de schoot gevouwen handen.

Laura Bush is altijd een uiterst georganiseerde vrouw geweest, zo leren we. Toen ze vijf was, zette ze al haar poppen netjes op een rij en speelde ze schooljuf. De boeken bij haar thuis zijn genummerd volgens het decimale Dewey-systeem, haar opleiding van bibliothecaresse is dus toch niet voor niets geweest. Haar verzameling 33- en 45-toerenplaten is stofvrij en in uitstekende staat. Als first lady van Texas plakte ze talrijke albums vol met alles wat over haar en haar gezin in de pers verscheen. In februari kiest ze steevast al het ontwerp uit voor haar volgende kerstkaart en ze wacht nooit langer dan 24 uren om een bedankje te sturen als ze ergens op bezoek is geweest. Haar schoenen staan in de originele dozen gerangschikt volgens kleur en ze heeft foto’s van al haar kleren in haar computer ingescand. Elk vragenlijstje wordt door haar prompt ingevuld en geretourneerd. Ze poetst en schept orde in huis om overtollige energie kwijt te geraken.

Wat een vrouw!

Ik denk aan onze boeken die over drie verdiepingen zijn verspreid, sommige nog in de dozen waarin ze 2,5 jaar geleden werden verhuisd. De hoezen van onze oude plaatjes zijn beduimelde stofnesten. Honderden foto’s en brieven wachten al jaren om geklasseerd te worden. Onze nog maar voor de helft geschreven nieuwjaarskaarten liggen nog steeds onverzonden op mijn bureau, hoewel het straks eind januari is. Ik bespaar u de rest.

“De rots van Gibraltar”, zo beschrijft de voormalige president Bush zijn schoondochter. Een van Laura’s beste vriendinnen voegt daaraan toe: “Ze is bestendig. Ze is waakzaam. Ze geeft nooit op. Toen ik haar vroeg of ze kon slapen tijdens de vijf weken van onzekerheid over de uitkomst van de verkiezingen, zei ze: ‘Ik slaap uitstekend.'” Talrijke andere vrienden loven haar om haar stalen discipline, haar netheid, gracieuze warmte, onafhankelijkheid, intelligentie en luisterbereidheid. Ze ziet er terughoudend uit in het publiek, zeggen de vrienden, maar er gaat een magnetische kracht van haar uit die ze gebruikt om dingen gedaan te krijgen. Ze is onweerstaanbaar charmant, ze heeft een gave teint en die ogen, oh die ogen!

Kortom, de kleine Bush vleit zich elke avond tegen de perfecte vrouw aan. Niet dat zij zichzelf zo perfect vindt. Dat maakt haar juist zo perfect, dat ze veel te bescheiden is om zichzelf perfect te vinden. Haar rolmodellen als first lady zijn haar schoonmoeder Barbara Bush, vanwege haar gebrek aan pretentie en haar grote liefde voor haar kinderen en kleinkinderen, en Lady Bird Johnson, vanwege haar inzet voor de natuur. En kijk, zowaar een bekentenis: Laura Bush leest liever kookboeken dan dat ze kookt. Noem het een schoonheidsvlekje. Dat de liefde van de man door de maag gaat, is hoe dan ook flauwekul. Over politiek heeft ze het zelden met haar echtgenoot. “We praten over de kinderen, onze huisdieren, de gewone dingen van het leven. Politieke discussies waarin we filosoferen, hebben we zelden.” Dat is een doordenkertje. Is het zij of is het haar man, de president, die geen politieke interesse heeft?

Jacqueline Goossens vanuit New York

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content