Noodoplossing of verrijking ? Vier mensen vertellen waarom ze er twee jobs op nahouden. ?De ene baan stimuleert mij om de andere nog beter te doen.”

XAVIER COENEN – LEERKRACHT WEBONTWIKKELING + MEUBELONTWERPER

?Na mijn studie productontwikkeling werkte ik eerst als grafisch ontwerper bij de Portugese architect Carvalho Araújo en daarna als designer bij Toyota Boshoku Europe. Net op het moment dat ik besloot om me voortaan te concentreren op de eigen meubelontwerpen die ik had liggen, kwam op het Leonardo Lyceum Pestalozzi in Antwerpen een plaats vrij als pedagogisch ICT-coördinator. Een gelukkige samenloop van omstandigheden. Die parttime job gaf mij de kans om zelfstandige in bijberoep te worden.”

?Een half jaar later zocht de school een leerkracht webontwikkeling. Met mijn expertise in grafisch ontwerp en het creatieve proces kwam ik daarvoor in aanmerking. Voor het technische aspect van webontwikkeling moest ik me bijscholen, maar dat deed ik met veel plezier. Offi- cieel is de verdeling zo dat ik twee dagen lesgeef en drie dagen aan mijn tekentafel of in mijn atelier zit. In de praktijk blijkt dat geen van de twee jobs vastomlijnd is. Soms vraagt de ene job meer tijd en energie, en moet ik opletten dat ik de andere niet te veel uit het oog verlies. Uiteraard moet ik vermijden dat ik klanten verlies of de schoolplanning in de war stuur.”

?De rode draad ? Dat is spelen. Tot grote verbazing van mijn leerlingen zeg ik hen vaak dat ze eerder met de leerstof moeten spelen dan die uit het hoofd te leren. Door dit aan die jonge mensen mee te geven, is het belang van het speelse element in mijn eigen ontwerpen enkel groter geworden. Nadat ik me lang beperkt heb tot meubelen op maat, ontwierp ik mijn eerste collectiestuk, het MoModul, dat ik zopas op Interieur 2012 in Kortrijk heb voorgesteld. Het bestaat uit drie modules. Afhankelijk van hoe je ze combineert, kun je er een tv- of hifimeubel, een poppenkast, een kleerkast of een bureau van maken. Het verleidt je tot puzzelen. Tot spelen dus.”

www.xaviercoenen.eu

TINNE MEURRENS – GOK-LEERKRACHT + SECRETARESSE HUISARTSENPRAKTIJK

?Ik werk al dertien jaar met veel goesting en overtuiging in een kleuterschool in Etterbeek. De sociale en etnische mix is er groot en dat geeft de school een zekere dynamiek. Zoals vele Brusselse scholen zijn wij bovendien een lab voor onderwijsvernieuwing. Nadat ik een jaar een eigen kleuterklas heb gehad, kon ik GOK-leerkracht (GOK staat voor gelijke onderwijskansen, een soort takenleraar voor de kleuterklas) worden. Het prettige aan die baan is dat je tijd kunt maken voor de kinderen en dat je nauw samenwerkt met de leerkrachten. Routine maakt geen kans.”

?Op een gegeven moment kwam ik, als ouder van een zoontje, alleen te staan. Tegelijk zocht mijn zus, die arts is, iemand die zich over haar administratie kon ontfermen. Het was dus uit puur praktische overwegingen dat ik die administratieve job erbij nam. Op zich is dat papierwerk niet zo leuk, maar mettertijd heeft het toch betekenis gekregen. Ik hoor de gek-ste en de pijnlijkste verhalen in de praktijk. Ik weet nu veel beter dan ooit wat er allemaal in een leven kan gebeuren. Wat mijn twee jobs gemeen hebben, is dat het zorgfuncties zijn. Die liggen mij wel.”

?Als ik van de ene job naar de andere moet, ben ik anderhalf uur onderweg. Zeker in de winter is dat weleens lastig. De mentale switch kan ik wél makkelijk maken. Als ik van de school kom, waar het heel druk en intens kan zijn, kan ik zelfs heel erg genieten van de rust op het secretariaat. Dat ik dan even alleen ben, kan ik echt wel appreciëren.”

?Ik werk nu 22 uur per week op de school en 14 uur in de huisartsenpraktijk. Ik vraag me af of de combinatie op lange termijn haalbaar blijft. Vroeger dacht ik dat wilskracht volstond om het vol te houden, maar ik merk dat er toch ook fysieke grenzen aan zijn. Het drukt op je privéleven. Je omgeving moet er begrip voor kunnen opbrengen. Mijn vriend is gelukkig zelfstandige ; hij heeft óók gekke uren.”

THOMAS WITTOUCK – LOGISTIEK ARBEIDER + FIETSENBOUWER

?Ik werk al zo’n zes jaar op de dagorderdienst van Volvo Construction Equipment. In ons magazijn liggen onderdelen van graafmachines : van de kleinste schroefjes tot bumpers en motoren. Van over de hele wereld bellen klanten als ze pech hebben met hun machine. Wij analyseren hun probleem en sturen zo snel mogelijk de vereiste onderdelen op.”

?Het voordeel van een groot bedrijf als Volvo is dat er makkelijk ingegaan kan worden op je vraag om deeltijds te werken. Ik ben vrij snel zelfstandige in bijberoep geworden om er nog jobs bij te kunnen nemen. Op die manier ben ik aan de slag gegaan in de horeca, nam ik opdrachten als schrijnwerker aan en bouwde ik decors voor vrienden, die een evenementenbureau hadden. Op een gegeven moment werd ik vertegenwoordiger van twee retrofietsenmerken. Dat bood mij de gelegenheid om die markt beter te leren kennen. Het gaf me het inzicht dat de concurrentie van grote ketens als Decathlon zo groot is dat je je best specialiseert als je in die business wil stappen. Drie jaar geleden besloot ik van mijn garage een fietsherstelplaats te maken. Aangestoken door de fixed gear-beweging, ben ik me gaan toeleggen op de renovatie van oude fietsen. Ik hou van strakke, tijdloze fietsen. Dat zijn mooie objecten om naar te kijken.”

?Het werk bij Volvo Construction Equipment doe ik intussen, bij manier van spreken, blindelings. Omdat ik viervijfde werk, en in ploegen, heb ik vier halve dagen en één hele om met mijn zaak Blanco Bike Luxury bezig te zijn. In de toekomst zou ik graag een winkel openen. Mijn hoofdjob biedt mij nog maar weinig uitdagingen, maar geeft me wél de motivatie om mijn andere job nog beter te doen. Twee banen combineren vergt een goede organisatie en timemanagement. Mijn ervaring bij Volvo komt daarbij zeker van pas.”

HANS SOETE – SPORTARTS + DESIGNHANDELAAR

?Ik heb altijd een passie gehad voor architectuur en design, maar iets meer dan vijf jaar geleden werd die liefde oncontroleerbaar. Ik had te veel objecten verzameld om ze in mijn eigen interieur kwijt te kunnen en vond het ook zonde om ze in een depot weg te stoppen. Bovendien was mijn smaak danig geëvolueerd, zeg maar, duurder geworden. Het werd bijna een noodzaak om ook zelf stukken te gaan verkopen.”

?Arts en designhandelaar, voor mij is dat de perfecte match. Theoretisch lijken die twee ver uit elkaar te liggen, maar psychologisch hebben ze veel gemeenschappelijk. Als dokter ben ik goed getraind in mensenkennis, en dat blijkt ook in de designwereld een voordeel. Ik kan al bij de begroeting inschatten of de interesse die iemand toont oprecht is. De voldoening is ook even groot. Als ik een patiënt kan genezen of als een klant een foto toont van hoe mooi de Scandinavische lamp die hij bij mij kocht in zijn salon past : het geeft telkens het gevoel dat je iets gerealiseerd hebt. Het streelt heel even je ego.”

?Als ik moe van het sleuren en onderhandelen terugkeer van een beurs, is het best aangenaam om in het AZ Koningin Fabiola in Blankenberge weer even op bepaalde automatismen over te kunnen schakelen. De combinatie geeft prikkels. De ene job stimuleert mij om de andere nog beter te doen. Mocht ik fulltime in de designbusiness zitten, dan zou ik wellicht meer last hebben van negatieve stress. Deals bekijk ik nooit puur commercieel. Ik wil een klik met de klant voelen. Beschouw hem liefst van al als een soulmate.”

?Mijn grootste frustratie is dat ik voor mijn zaak HS+ Design alles zelf moet doen : de foto’s, de website, de opbouw van de stand op een beurs. Soms kom ik tijd te kort. Gelukkig heb ik geen kinderen. Als ik mijn situatie vergelijk met die van mijn broers, die wél een gezin hebben, dan stel ik toch vast dat zij méér gestrest zijn.”

DOOR PETER VAN DYCK & FOTO’S WOUTER VAN VAERENBERGH

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content