Oranjebloesems en jasmijn, arcaden rond het zwembad en waterpartijen tussen palmbomen ; in paleishotel Dar Rhizlane lijkt het onderscheid tussen binnen en buiten irrelevant.

“Excuses, zit ik in uw salon ?” vraagt de zakenman die zich op een kille januarinacht aan de open haard verwarmt. Nee, onze aangrenzende hotelkamers delen dit salon. “Mag ik je dan een whisky aanbieden ?” Na de eindeloze stroom kopjes thee die onvermijdelijk met een verkenning van de soek gepaard gaan, kan ik het aanbod van mijn buurman onmogelijk afslaan. Even later legt zijn partner haar sluier af en verschijnt een madonna onder een weelderige haardos. “Ga je mee naar het casino ?” De Marokkaanse gastvrijheid is legendarisch en in de Hivernagewijk van Marrakech moet je hard zoeken naar pilaarbijters.

Taxichauffeurs kennen de weg niet naar het discrete Dar Rhizlane, verborgen tussen palmbomen langs een statige boulevard van de Hivernage, de residentiële wijk die de Franse kolonisator in de negentiende eeuw buiten de oude stadsmuren liet aanleggen. Het hotel ziet eruit als een riante privéwoonst, het paleis van een pasja. “Zo is het ook, of toch bijna”, vertelt de manager bij een glas muntthee. “In de villa uit de jaren veertig, waar nu het restaurant is, woonde een hoge militair.” Het hotel heeft het karakter en de charme van oude ksour, maar werd enkele jaren geleden met traditionele bakstenen gebouwd.

Tientallen koperen lampen en drijvende kaarsen in het zwembad werpen lange schaduwen in de feeërieke tuin. Al even duizend-en-één-nacht zijn de kamers, gedecoreerd met poefs en kussens van fluweel en zijde. Het hoofdeinde van het bed ligt in een houten erker, met luikjes voor de smalle ramen, zoals een moucharabia, het traditionele haremvenster waarachter de vrouwen zelf ongezien bleven en de buitenwereld observeerden.

Ik ruik de rozen en jasmijn, pluk een verse sinaas van een boom, snoep van Marokkaanse patisserie en sip van zoete muntthee. Stil weerspiegelen de gewelven van de wintertuin in het zwembad. De rust van een klooster overvalt mij. Een Marokkaanse lusthof wil een imitatie van het paradijs zijn, een tuin van Eden. “Is het zwembad koud ?”

IN DE BUURT

De graftomben van de Saadiërs, een Arabisch-Andalusisch mausoleum uit de zestiende eeuw, zijn architectonische parels. In het paleis el-Badi, ook gebouwd door sultan Ahmed el-Mansoer, nestelen ooievaars op de vergane glorie.

Verdwaal langs de patio’s en tuinen van het Bahiapaleis, de schitterende residentie van een grootvizier met 4 vrouwen en 24 concubines, en kijk op naar verfijnde plafondschilderingen.

Geen bezoek aan Marrakech zonder te shoppen in de soek. In de doolhof van de medina, een wirwar van steegjes en overdekte passages, leiden alle wegen naar het plein Jemaa-el-Fna. Elke avond verzamelen hier Berbers en Arabieren, muzikanten en toeristen, verhalenvertellers en kwakzalvers, slangenbezweerders en acrobaten.

WANDELTIP

Wie weg wil van de broeierige drukte van de soek kan terecht in La Palmeria, een palmentuin van 100.000 bomen, of in de paradijselijke schilderstuin Jardin Majorelle, gerestaureerd door Yves Saint Laurent, of in de botanische watertuinen van de Menara.

Een daguitstap naar de Hoge Atlas loont de moeite. Verken het dal van Ourika, met zijn Berberdorpen en watervallen. Keer terug via Oukaïmeden, op 2650 meter het hoogst gelegen skistation van Afrika, amper twee uren rijden van Marrakech. In de winter klimt de skilift tot 3000 meter. In de zomer bieden bergtochten spectaculaire panorama’s op de Hoge Atlas en de vlakte van Haouz.

PRAKTISCH

Dar Rhizlane***** – Marrakech

Palais d’hôtes in de residentiële Hivernagewijk gelegen, op 10 minuten wandelen van de medina. Zwembad en massage, maar geen hammam.

Een verblijf in Dar Rhizlane kan vanaf 726 euro per persoon voor een verblijf van 4 dagen in een tweepersoonskamer met ontbijt.

Meer info : bij uw reisagent of op www.pegase.be

Samengevat

– Authentiek

– Rustig

– Romantisch

– Zwembad

– Restaurant

– Kindvriendelijk

Tekst en foto’s Jo Fransen