Ligging IN DE VILLAWIJK VAN KNOKKE-WESTKAPELLE

Sfeer JAREN ZEVENTIG MET VLAAMSE RUSTIEK

Reistijd VIJF KWARTIER RIJDEN VAN BRUSSEL

PrijS / kwaliteit CORRECT

Oprechte gastvrijheid begint met een warme handdruk, een babbel en een drankje. Zo is het altijd geweest maar die tra-ditie dreigt in de sfeer van wildgroei van nieuwerwetse ‘snel-geld-verdienen-B&B’s’ op de achtergrond te geraken. Niet in ’t Reigerszicht, waar Christiane en Etienne na hun pensionering een nieuw leven zijn begonnen. Christiane heeft een leven lang achter het loket bij de post gestaan, haar man zat bij dezelfde werkgever, ging vroegtijdig op rust maar vond dat hij best nog wat bezig kon zijn. Hij stapte twee keer naar Santiago de Compostella, de eerste keer in euforische stemming, de tweede keer wat nuchterder. Maar is nu toch wat vaker thuis.

De Kastanjedreef mag dan niet het echte Knokke zijn, zoals het naamkaartje laat vermoeden, het lijkt wel alsof, en boven alles is het er rustig wonen in het groen. Het is ook maar vijf kilometer naar zee. De villa werd dertig jaar geleden opgetrokken en met het oog op de nakende gastvrijheid een beetje verbouwd. Aanvankelijk hield Etienne zich wat op de achtergrond, maar zijn vrouw wist hem zachtjes-aan te overtuigen. “Ik ben de Chinese vrijwilliger”, concludeert hij met de glimlach.

“De investering was in ieder geval serieus”, herinnert het echtpaar zich. “Zowat de prijs van een rijtjeshuis.” Logisch ook, want ze wilden de klus ernstig aanpakken en degelijkheid bieden. Dat begint al bij het onthaal : koffie en een hap tiramisu worden geserveerd in de ontbijtruimte, waar Vlaamse rustiek overheerst.

De drie kamers zijn niet zeer groot maar kraaknet, en voorzien van een douche. We slapen op de eerste verdieping, met de nok van het dak als plafond, en kijken uit over het groen van de omringende tuintjes. Het bed is uitstekend, het meubilair degelijk en onmodieus, maar dat hadden we niet anders verwacht. Ook het ontbijt is een vermelding waard want overvloedig, met vers fruitsap en een eitje naar keuze. En altijd weer die vriendelijkheid die almaar minder vanzelfsprekend wordt. Een ontdekking.

Terwijl we toch in Knokke waren, probeerden we op aanraden van een vriend het huiskamerrestaurant Bel Etage uit, tussen de puinhopen van de heraanleg van de omringende straten. Fabrice koos er voor een eenmansaanpak, staat tegelijkertijd in de keuken en in de zaal en kookt voortreffelijk. Een tweede ontdekking.

Door Pierre Darge / Foto’s PPI