De badkamer kijkt uit op de stadstorens, de serre heeft een schuifdak en in de living staat een toog. Welkom in een architectenwoning. Café De Bonte Koe aan het vroegere Gentse slachthuis werd gerenoveerd tot een woning door Karen en Maarten van het bureau Studiobont.
Drieëntachtig was ze, Maria, de uitbaatster van café De Bonte Koe. Ze is hier geboren en ze heeft hier haar hele leven gewoond. We hebben dit pand van haar gekocht, meer dan tien jaar geleden”, leggen Karen Kesteloot en Maarten Baeye uit. “We waren pas afgestudeerd als architect, we waren jong en we wisten dat het een tijdje zou duren voor het hier helemaal klaar zou zijn. Sinds afgelopen zomer is dat toch het geval. Intussen kregen we ook drie kinderen. Het huis is meegegroeid met ons gezin. Eerst hadden we enkel het café, maar toen we zes jaar geleden de kans kregen om het huis van de buurman ook te kopen, kregen we dubbel zoveel plaats.”
“Allicht het belangrijkste uitgangspunt is het omwisselen van voor- en achterdeur”, vindt Maarten. “Dit huis ligt tussen een straat en een pleintje. Door via de oorspronkelijke achterkant binnen te komen, is daar ruimte voor fietsen. Daarboven installeerden we een dakterras. De volgende kamer is een soort serre. Dat is zowel een thermische buffer als een extra plek voor de kinderen en de plaats waar stekjes staan en bomen groeien. In de zomer schuiven de ramen open.”
TOOG EN LAMBRISERING
“In de keuken hebben we een oude schoorsteen afgebroken, maar het marmer hebben we gerecupereerd als keukenwerkblad,” vult Karen aan. “Ook de deuren die het café scheidden van de privéruimten van Maria zijn gebleven. Omdat ze zo mooi zijn en zoveel sfeer brengen. Net als de vloer, de lambrisering en de toog in de living ! Die authentieke elementen probeerden we te behouden. Je kunt alles vernieuwen, maar dan verlies je de ziel van een plek. Zo heeft de toog vooraan een grote impact. We gebruiken hem als kast. We hebben er nu een woning van gemaakt, maar in principe zou het in een knip weer café kunnen worden. Dat is een fijn idee, eigenlijk.”
Boven ging het architectenkoppel drastischer te werk. “Op de eerste verdieping kwam ons kantoor, daarboven de slaapkamers. Vooral in de hal zochten we de grenzen op”, vindt Karen. “In feite is de hal extreem groot, de kamers zijn relatief klein. Maar we wilden die openheid daar echt, tot in de nok. De dakramen werden schuin ingeplant, om nog meer licht binnen te laten. Deze hal is het centrum van de actie ’s ochtends. Heerlijk. Veel meubelen zijn van multiplex, ook de plaatsbesparende trap, waar je met de rechtse voet de eerste trede moet nemen en dan juist stappen. Dan volgde deel twee, toen het huis van de buurman te koop kwam. We hadden er een beetje op gehoopt, daarom hadden we in de keuken ruimte gelaten voor een doorgang, net als in het café en de bureau.”
PLANTENBABY’S
Van de stallingen achter de winkel maakten ze een binnentuintje, met achterin een nis als trompe-l’oeil. “We zagen die plek als een extra kamer en zo gebruiken we haar ook. De oppervlakte is beperkt, maar geeft plezier en het onderhoud nemen we er graag bij. We hebben heel veel plantensoorten gecombineerd, wat de tuin heel intens maakt. De doorzichten van en naar het tuintje zijn bepalend voor de sfeer in huis”, legt Karen uit. “Ik kweek ook zelf planten in mijn serre, van de kamerlinde heb ik al zeker twintig baby’s gemaakt. Stekjes die ik omruil met vrienden.”
Ze hebben elk hun eigen favoriete plekje in huis. Maarten : “Zonder twijfel de buitendouche, die ik het hele jaar door gebruik, behalve wanneer het vriest.” Karen kiest voor het bad : “Dat staat in de nok van het huis, als een zolderkamer met uitzicht op de torens van Gent.” De kinderen zijn zeven, vijf en twee jaar oud. “Ze houden van dit huis, er zijn veel ruimten waar ze vrij zijn of zich kunnen terugtrekken. We proberen een architectuur af te leveren die vrijheid van invulling mogelijk maakt. Niet alleen nu, maar ook in de toekomst. Nu is het huis nog redelijk gericht op de kinderen en onze praktijk. Binnenkort openen we een vakantiestudio om te verhuren. We vinden het belangrijk dat ons huis nog veel andere functies aankan. Nog meer atelierruimte ? Een winkel ? Of opnieuw een café ? Wie weet.”
Inspiratie halen Maarten en Karen vaak op reis. “We kijken altijd wat er onderweg te bekijken is, ook met de kinderen. Ze verkennen en beleven in de volle betekenis. Zo werden we in villa Savoye teruggefloten omdat ze het principe van promenade architectural van Le Corbusier nogal letterlijk opvatten en te veel rondliepen. We gingen op huwelijksreis naar Japan, daar zagen we niet alleen werk van Toyo Ito en Sanaa, maar we zijn er ook beïnvloed door het geconcentreerde stedelijke wonen. Het heeft ons bevrijd van het stereotiepe Vlaamse denken over wonen.”
Tekst Leen Creve & Foto’s Frederik Vercruysse
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
