TV-MAKER
Een programma opstarten is een rollercoaster. Om dat goed te doen moet je tijdelijk alle relativeringsvermogen verliezen, en dus pendel ik voortdurend tussen overmoed en angst. Ik zit lang genoeg in het vak om het patroon te herkennen, maar het blijft een uitputtingsslag.
Ik breng mezelf graag in moeilijkheden. Het was een van de redenen waarom ik ooit bij de Belgische Improvisatie Liga speelde, maar ook als tv-maker wil ik het mezelf niet te gemakkelijk maken. Een actuashow als De kruitfabriek is iets heel anders dan een quiz als De pappenheimers. Onzekerheid najagen is een vorm van masochisme, maar zo vermijd ik de automatische piloot.
‘De kruitfabriek’ is een oefening in loslaten. Als scenarist en coregisseur van de fictiereeks De parelvissers had ik bijna een goddelijke almacht, terwijl ik nu heel wat factoren niet in de hand heb. Maar ik troost me met het idee dat zulke programma’s vaak de beste televisie opleveren.
Het verschil tussen mij en een journalist ? Ik kan toegeven dat ik iets niet weet. Daarom ligt de formule van De kruitfabriek me ook. Ik mag als geïnteresseerde toeschouwer op de eerste rij zitten, maar het is niet De Tom Lenaerts Show. Sofie Lemaire, Gilles De Coster, Lieven Scheire en Christophe Deborsu interviewen mee de gasten, ik heb dus altijd mijn ‘Always’ bij me : zij zijn mijn gevoel van zekerheid.
Mijn vrouw is mijn grootste criticus. De beste ook. Tineke was producer van bijna al mijn programma’s, maar niet van De kruitfabriek. Daarvoor is de impact van een dagelijkse live-uitzending te groot. Ik besef dat dit helse ritme enorme opofferingen vergt van mijn vrouw, onze drie kinderen en mijn vriendenkring.
Mijn vrijheid is me liever dan het geld. We hadden formats als De mol zelf kunnen produceren in het buitenland, maar dan had ik er jarenlang aan vastgezeten. Een carrièreplan heb ik niet, ik kijk nooit verder dan het volgende project.
Ik verwacht niets van mensen. Een vorm van zelfbescherming, want zo ontgoochelen ze me niet snel. Die houding maakt ook dat ik op een positieve manier in het leven sta. Alles wordt een cadeau.
Kwetsbaarheid maakt mensen interessant. Vreemd genoeg geef ik mezelf niet snel bloot. Mijn onzekerheid wordt er met de jaren helaas niet kleiner op, maar die toon ik zelden. Integendeel, die camoufleer ik door eens zo vastberaden over te komen.
Succes is al gauw verdacht in Vlaanderen, en synoniem met naast je schoenen lopen. Nochtans neemt Woestijnvis evenveel risico’s als vroeger, zonder in herhaling te vallen. Zulke kritiek komt echter vooral van journalisten, niet van de kijker. Die zit er niet mee op welke zender je verschijnt. Die wil gewoon een goed programma, en anders haakt hij af.
Ik ben niet snel tevreden. Mark Uytterhoeven heeft me veel geleerd, maar dat was toch het belangrijkste. Voor elk idee dat het scherm haalt, gaan er vijf in de vuilnisbak. Als ik vermoed dat een project niet helemaal goed zit, aborteer ik het. Ik wil wel bungeespringen, maar de elastiek moet in orde zijn.
Tom Lenaerts (43) presenteert vanaf deze week het dagelijkse actuamagazine ‘De kruitfabriek’ op Vier. Op dezelfde zender loopt volgend jaar ook zijn nieuwe fictiereeks ‘Met man en macht’, met onder meer Josse De Pauw en Jan Decleir.
DOOR WIM DENOLF & FOTO FILIP VAN ROE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
