Shoppingtoer door de hipste wijken van ’s werelds grootste metropool. En andere aanbevelingen voor een geslaagd verblijf in Tokio.

Om met de deur in huis te vallen : je vindt alles in Tokio. Je vindt er meer Belgische mode dan in Antwerpen. Meer Michelinsterren dan in eender welke andere stad. Macarons van Pierre Hermé uit Parijs, maar ook taartjes van het Brusselse huis van vertrouwen Wittamer, bier van Duvel en chocoladerepen van Côte d’Or. Je kunt uren doorbrengen, en langer, in een eindeloos aantal warenhuizen. ’s Ochtends een berg beklimmen (onze suggestie : Takao, aan het eindstation van de Keio Line), en ’s middags in zee zwemmen (een treinrit van 45 minuten), om daarna tot ver in de nacht te gaan winkelen. De miniatuursuperettes van 7 Eleven, Lawson of Family Mart zijn dag en nacht open. Je vindt ze op elke straathoek. De boekenwinkels zijn subliem, zelfs als je geen Japans leest, de muziekzaken ongeëvenaard, net als de vintage-specialisten. Japanners zijn obsessief en dat merk je ook aan hun winkels.

Goed nieuws : zo ongeveer alles is goedkoop, of op zijn minst redelijk geprijsd. Een gewone maaltijd, in een doorsnee restaurant, treurig ingericht misschien, maar wel lekker, kost zelden meer dan tien euro (en gewoonlijk is vijf euro al genoeg). Een ijsje of een milk-shake in een fastfoodrestaurant kost 100 yen (60 cent). Kleren zijn in Tokio overwegend goedkoper dan in Europa, tenzij ze uit onze contreien zijn ingevoerd, wat logisch is. Let wel : Japan is een land van extremen. Tussen de schattige miniatuurauto’s glijden opvallend veel Ferrari’s en Maserati’s en voor wie graag véél geld uitgeeft, zijn er mogelijkheden zat.

Luxemagneten

Japanners zijn gesteld op kwaliteit en onberispelijke dienstverlening. Zodat winkelen een aangename, slechts zelden zenuwslopende ervaring is, en dat op elk prijsniveau. Wie toch schrik heeft van ongewone namen en eentalig winkelpersoneel, kan altijd nog opteren voor een toer langs de vaak indrukwekkende vlaggenschepen van de Europese luxemerken, zonder uitzondering gebouwd door belangrijke, hedendaagse architecten : Toyo Ito bijvoorbeeld (Tod’s), of Herzog & de Meuron (Prada), of nog SANAA (Dior).

De luxe-industrie hokt in Tokio samen op twee plekken. De eerste is Ginza, doorheen de twintigste eeuw de prominentste laan van Tokio en nu gespecialiseerd in min of meer traditionele waar voor ietwat oubollige consumenten (bij de recentste hoogtepunten, onder meer een elegante Apple Store en een gloednieuwe toren van Giorgio Armani). De andere luxemagneet is Omotesando, een zachtjes glooiende boulevard met brede trottoirs die enige gelijkenissen vertoont met de Champs Elysées in Parijs. Omotesando is sinds het begin van deze eeuw ingrijpend veranderd en wordt nu aan beide kanten geflankeerd door dure vlaggenschepen, waaronder een pronkerige tempel in antiek-Amerikaanse stijl van Ralph Lauren en de Omotesando Hills, een in 2006 ingehuldigd shoppingcenter van architect Tadao Ando, met onder meer een boetiek van Ann Demeulemeester.

Japanse ontwerpers

Omotesando heeft vooral Europese luxe. De belangrijkste Japanse ontwerpers zitten geconcentreerd in Aoyama, in het verlengde van de laan, aan de voet van de glazen bijenkorf van Prada. De wijk is een concentraat van Japanse mode, met onder meer Comme des Garçons ; Cabane de Zucca (te vergelijken met A.P.C. in Frankrijk) ; Undercover (het zeer succesvolle label van Jun Takahashi) ; Hysteric Glamour (legendarisch merk, aanbevolen voor jeans en T-shirts en vooral de aan fotografie gewijde Rathole Gallery in de kelder van het vlaggenschip in Aoyama) ; Y-3 (de samenwerking tussen Yohji Yamamoto en Adidas) ; A Bathing Ape (het chique streetwear-merk van stijlgoeroe Nigo) ; Ato (onze favoriete ontwerper van mannenmode) ; en Cosmic Wonder. Dat laatste merk, gebaseerd in Osaka, showt al een aantal seizoenen in Parijs en opende vorige zomer het eerste Center for Cosmic Wonder, een klooster van een winkel waar de koopwaar grotendeels verstopt zit achter deuren en in kasten.

Loveless, in een kelder tegenover Comme des Garçons en Prada, is een blitse stijlsupermarkt met eindeloos veel merken uit binnen- en buitenland. Corso como Comme des Garçons, in een soortgelijk genre, wordt uitgebaat door Comme en 10 Corso Como, van Carla Sozzani in Milaan. De plaatselijke dependance van Dover Street Market, het Londense warenhuis van Comme, is minder geslaagd dan het origineel.

Jeugdig straatbeeld

De drukbevolkte, min of meer autovrije smalle straatjes achter Omotesando behoren tot het jongerenparadijs van Harajuku en zijn uitstekend geschikt voor een rondje mensenkijken en/of trendspotten. Wie bataljons excentriek uitgedoste, gotische lolita’s verwacht, trekt dezer dagen beter naar Parijs, waar de mangakoorts zwaar heeft toegeslagen. De Japanse meisjes kijken momenteel eerder naar Beyoncé of zelfs Mariah Carey voor inspiratie. Het legendarische, ietwat verkomen shoppingcenter Laforet is de katalysator van Harajuku, met talloze boetieks voor tieners en de eerste Japanse locatie van de Britse keten Top Shop.

Muziek

De kronkelende hoofdstraat van Harajuku, een gedempte rivier, leidt naar Shibuya, de Nieuwstraat van Tokio, maar dan wel even uitgestrekt als een ferme provinciestad. Shibuya ligt op een heuvel en heeft behalve een handvol immense warenhuizen (onze voorkeur gaat uit naar Parco en dan vooral de kelderverdieping met allerlei leuke prullen en een zeer goede internationale boekenwinkel) ook een hele verzameling love hotels, de vaak bizar ingerichte rendez-voushotelletjes die deel uitmaken van de Japanse folklore. Shibuya kan verder uitpakken met sublieme muziekzaken. Tower Records, bijvoorbeeld. Die keten is in de Verenigde Staten failliet gegaan, maar blijft in Japan alomtegenwoordig. Het reusachtige vlaggenschip heeft op de hoogste verdieping een uitstekende Engelstalige boekenwinkel. De Amerikaanse tijdschriften liggen er sneller dan in de beste Europese tijdschriftenwinkels. Disk Union, gespecialiseerd in nieuw, tweedehands en obscuur heeft bijna dertig filialen in Tokio. De winkel in Shibuya, met vier zeer smalle verdiepingen, is wat ons betreft de allerbeste cd-winkel ter wereld. Aan de voet van Tower Records ligt nog een aantal straten met uitstekende klerenwinkels, waaronder filialen van United Arrows, Beams, Hare en Ships (goedkope trendy mode). Plus Midwest (een erg geprezen multimerkenzaak met hoofdkwartier in provinciestad Nagoya) en Bally Barret, de Franse ontwerpster.

Vintage

Over naar Daikanyama, dat grenst aan Shibuya (een mooie wandeling). Er hangt op een bepaalde manier een sfeer van Los Angeles. Noem het een stedelijk dorpsgevoel, rijk en losjes tegelijk. Al wat cool is, clustert samen in Daikanyama. Hollywood Ranch Market, gespecialiseerd in Japanse interpretaties van Amerikaanse vintage, bestaat sinds de jaren zeventig en is onze uitverkoren leverancier van cowboyhemdjes en T-shirts. Okura, van dezelfde eigenaars, heeft bijna uitsluitend updates van traditionele Japanse kleren (zowat alles is er getint in inktblauw). Een sfeervolle zaak in een oud pand, met een hip restaurant in de kelder. Het zéér populaire accessoiremerk Yoshida, ook bekend als Porter, heeft een waslijst filialen in Tokio, maar de vestiging in Daikanyama heeft de beste selectie. In hetzelfde shoppingcenter hebben ook Beams en Frapbois filialen. Bonjour Records, dat bestaat sinds het midden van de jaren negentig, is met voorsprong de hipste muziekzaak van Tokio. De selectie is nauwgezet, en hoofdzakelijk Europees (met onder meer de cd’s van het Parijse huis Kitsuné, of de compilaties van Colette). Andere musts in Daikanyama : een trio boetieks van het Franse A.P.C. (mannen, vrouwen, jeans) ; de multimerkenzaak Lift étage (interessante selectie ontwerpersmode ; meer dan voortreffelijke dienstverlening tijdens ons bezoek) ; en een grote winkel van de ook alhier populaire Tsumori Chisato (zie ook p. 164).

BoBo (Bohemien chic & boeken)

Het kanaal van Meguro ligt vlak bij Daikanyama (altijd bergaf), is chic bohemien en heeft aan weerszijden boetieks in dat genre. Het is een van de aangenaamste en rustigste plekken voor een wandeling of een fietstocht in centraal Tokio. Ons favoriet adres : Cow Books, een kleine, maar zeer mooi ingerichte boekenwinkel. De koopwaar mag er zijn, met veel zeldzame uitgaven (veel Japanse vertalingen van de Amerikaanse Beat-auteurs), maar voldoende tweedehandse kunstboeken en oude tijdschriften om ook wie geen Japans leest tevreden te houden, en leuke merchandising, zoals boekentassen. De prijzen liggen relatief hoog. Wie serieus op boekenjacht wil, trekt beter naar Jimbocho, de wijk van de tweedehandswinkels. Tussen haakjes : langs het kanaal ligt een openbaar sportcomplex met een groot openluchtzwembad, zeer aan te raden bij een hittegolf. Een kaartje kost 200 yen (1,25 euro), bizar spektakel van lokale zwemmeesters inbegrepen.

American style

Laatste halte van onze shoppingpromenade : Roppongi, tot enkele jaren geleden vooral bekend als de te mijden uitgaanswijk voor expats en toeristen. Roppongi is nog altijd weinig sfeervol, zeker ’s avonds. Maar de wijk kan wel pronken met twee ambitieuze shopping malls, beide geankerd aan de voet van een wolkenkrabber : Roppongi Hills en het in 2007 geopende Tokyo Midtown. Het eerste loont de moeite voor zijn Mori Museum, in de top van de toren. Op de winkels valt weinig aan te merken (er is zelfs een Zara). Wie houdt van shoppen in Amerikaanse stijl kan hier zijn hart ophalen. Tip voor nachtuilen : de gigantische boekenzaak Aoyama Book Center is open tot 5.30 uur ’s ochtends. Met een flinke voorraad internationale tijdschriften en een eindeloze sectie design, kunst en fotografie. Tip voor typische toeristen : Tokyo Tower, een van de jaren vijftig daterende, rood en wit geverfde imitatie-Eiffeltoren.

Tokyo Midtown, op wandelafstand, is eleganter ingericht dan Roppongi Hills, gedistingeerder ook. Er is een traditioneel Japans park, een designpaviljoen van Tadao Ando dat geïnspireerd lijkt door de Pijl van Burgerlijke Bouwkunde op Expo ’58, en een hele verdieping met designzaken, perfect voor meerwaardezoekers op het gebied van souvenirs. Onze favoriet is Saya, dat het volledige gamma keukenaccessoires van designer Sori Yanagi stockeert, de Japanse tegenhanger van Le Corbusier (een miniatuurpannetje met plek voor één spiegelei past gemakkelijk in zelfs de kleinste koffer). In de souvenirshop van het Suntori Museum staat een zeer mooie theepot achter glas (het fantastisch ingerichte, zeer kleine restaurant van dat museum is al evenzeer een aanrader). En het met gevoel voor zen gebouwde filiaal van Muji, op de benedenverdieping, is de perfecte plek voor aanvallen van lastminutewinkelkoorts. Het Atelier du Soleil, ten slotte, speelt alweer met de Japanse zin voor obsessie : nooit zo’n perfect fruit gezien.

Door Jesse Brouns