Terwijl China sputtert, floreert het Midden-Oosten. En dus verlegt de verzamelde modesector zijn focus van Sjanghai naar Dubai. Met gevolgen tot ver buiten de Golf.
Het Midden-Oosten heeft een modemoment. Net als China de voorbije tien jaar, en daarvoor Rusland. De textielindustrie is, zoals elke kapitalistische onderneming, belust op groei. En dus voortdurend op zoek naar onontgonnen terrein, naar nieuwe markten en consumenten met een ongestilde honger naar handtassen, horloges en/of hoge hakken.
Daarbij wordt er doorgaans weinig tijd verspild aan ethische kwesties zoals mensenrechten of corruptie.
Dat is niet nieuw. Met fenomenen als dictators die fortuinen spenderen aan private luxeaankopen, en wantoestanden als kinderarbeid, dierenmishandeling, milieuvervuiling.
Stuk voor stuk heikele kwesties waarvoor de industrie pas sinds een jaar of tien oplossingen probeert te zoeken.Nu is het Arabische schiereiland, in tegenstelling tot China en Rusland destijds, niet écht een nieuwe markt. Het zwarte goud van de petroleumvelden zorgde de voorbije decennia onder meer voor een indoorskipiste, ’s werelds hoogste wolkenkrabber, een dependance van het Louvre, een Wereldbeker Voetbal in 2022, een eigen Vogue, en Place Vendôme Qatar – een miljoen vierkante meter aan luxeboetieks en twee vijfsterrenhotels, de opening staat gepland voor volgend jaar.
PRINSES LEIDT VOGUE
Terwijl de economische groei van China sputtert en de Russische vlam al lang is uitgedoofd, groeit de economie van de islamlanden bijna dubbel zo snel als die van de rest van de wereld. De moslimconsument zou in 2015, volgens cijfers van Thomson Reuters, 243 miljard dollar aan kleding hebben besteed. Tegen 2021, zo wordt geschat, zou dat bedrag stijgen tot 368 miljard dollar. Dat is behoorlijk wat spending power. De modesector teert al sinds de jaren zestig op de fortuinen van het Midden-Oosten, zonder daar veel moeite voor te doen. De nieuwe rijken in China en Zuidoost-Azië werden op grote schaal gepamperd en verleid, terwijl de Arabieren vaak nog net werden gedoogd. Alsof ze al blij mochten zijn dat de luxehuizen hun petroleumdollars wilden aanvaarden.
“Tijdens de Golfoorlog gingen de couturehuizen bijna overkop omdat klanten uit de Golf niet meer naar Europa kwamen”, zegt prinses Deena Aljuhani Abdulaziz, hoofdredacteur van Vogue Arabia, in een recent interview met het tijdschrift New York. “Het is aan de Arabieren te danken dat de haute couture nog bestaat, maar niemand heeft hen daar erkenning voor gegeven. Dat stoort me. Wij waren er al voor er sprake was van andere opkomende economieën, en ik zou graag begrijpen waarom we ongewaardeerd zijn, en waarom we louter worden gezien als mensen die geld spenderen.”
Vogue Arabia, de eerder deze maand gelanceerde, tweeëntwintigste internationale editie van ’s werelds beroemdste modebijbel, moet bewijzen dat Dubai en Doha net zo relevant kunnen zijn als New York en Parijs, en dat de strenge regels van de islam niet noodzakelijk tegenstrijdig zijn met de frivoliteit van de mode. Het eerste nummer heeft Gigi Hadid op de cover – gesluierd, maar wel met een blote schouder.
Abdulaziz, 42 en in Californië geboren, belichaamt een progressiever Midden-Oosten, modern, maar tegelijk verankerd in de tradities van de lokale cultuur. Voor ze door Vogue werd ingelijfd, had de Saudische prinses haar eigen boetieks in Ri-yad en Doha, waar ze labels verkocht als Azzedine Alaïa, Haider Ackermann, Mary Katrantzou en Marni. Tijdens de modeweken in New York en Parijs is ze een bijzonder elegante verschijning op de front rows. ZZe steunt mode uit het Midden-Oosten ; in Parijs zagen we haar niet alleen bij de grote luxemerken, maar ook bij kleine namen als Maison Rabih Kayrouz en Mira Mikati : twee avontuurlijke labels die niets, maar dan ook niets te maken hebben met het cliché van blingbling en duizend-en-een-nacht). Thuis, in Riyad, houdt Abdulaziz zich in. Abaya en hidjab zijn in Saudi-Arabië bij wet verplicht voor vrouwen. Het land staat op de 141ste plaats in de Global Gender Gap Index 2016 die 144 landen telt. Vogue Arabia, met basis in Dubai, is er niet verkrijgbaar. Zegt de prinses, in de Britse Daily Telegraph : “Hoe ik me voel in een abaya ? Eerlijk ? Het is een heel chic kledingstuk. Ik voel me net Grace Kelly.”
LUXEGIGANT UIT QATAR
Het Midden-Oosten weegt, met of zonder Vogue, zwaarder dan ooit in de mode. Met Mayhoola For Investments Group, een investeringsfonds uit Qatar, heeft de regio een eigen luxegigant. Mayhoola – in handen van sheikha Mozah, de moeder van de emir van Qatar – is eigenaar van de merken Valentino, Balmain, Anya Hindmarch en Pal Zileri en zou intussen ook azen op Lanvin. Chanel showde in 2014 een cruisecollectie op locatie in Dubai. Begin april organiseren modejournalist Suzy Menkes en bladenuitgever Condé Nast hun jaarlijkse luxeconferentie in Oman, soft drinks only.
In het Westen tonen de kledingfabrikanten steeds meer begrip voor de vestimentaire gevoeligheden van moslimconsumenten. Op de opiniepagina’s van kranten en in de sociale media is de sluier nog volop onderwerp van discussie (symbool van onderdrukking, of net niet?). Maar de mode is pragmatischer, en bedacht gewoon een nieuwe kledingcategorie. Die kreeg een zo neutraal mogelijke naam : modest wear. Want wie kan er nu tegen bescheidenheid zijn ?
Dolce & Gabbana lanceerde vorig jaar een lijn met luxe hidjabs en abaya’s. DKNY en Mango ontwikkelden, speciaal voor de Emiraten, ramadancollecties, en de Japanse keten Uniqlo heeft dit seizoen een dertigtal items voor moslims, waaronder kleding geïnspireerd door de baju kurung, een ensemble van tuniek en broek dat veel wordt gedragen in Zuidoost-Azië. H&M pakte uit met advertenties waarin model Mariah Idrissi een hidjab draagt, en tijdens de jongste modeweek liep het negentienjarige IMG-model Halima Aden gesluierd mee in shows – van Yeezy, in New York, tot Max Mara, in Milaan. Er is ook nog Nike, dat dezer dagen de Pro Hijab voor moslimatleten introduceert. De sportsweargigant onthulde eerder al een op het Midden-Oosten gerichte reclamecampagne, met beelden van vrouwelijke atleten uit de regio. “Wat zullen ze over je zeggen?”, klonk het in de bijhorende tekst. “Misschien zullen ze zeggen dat je alle verwachtingen hebt overtroffen.”
Terwijl de westerse mode en cultuur hun hegemonie verspreiden en de Golf verder inpalmen, wordt in het Westen de sluier een kledingstuk als een ander. En zo snort de wereld verder : de globalisering aan het werk, geenszins gehinderd door grenzen en muren.
Tekst Jesse Brouns
“Het is aan de Arabieren te danken dat de haute couture nog bestaat”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
