Voor wie een indigestie heeft van de overdaad aan brave strips, is er nu het tegengif: “Beeldstorm”. Hoofdredacteurs van het nieuwe tijdschrift zijn Edmond Cocquyt (21) en (links) Steven Wynant(24).

Op de universiteit merkten we hoe andere jongelui, die al van jongsaf tekenden, met hun hobby waren gestopt. Dat zoveel talent in een zogenaamd stripland als Vlaanderen verloren gaat, is een spijtige zaak. Zelf gingen we in die periode op zoek naar geïnteresseerde uitgevers. Maar zolang je geen gevestigde waarde bent, krijg je niks gepubliceerd. De enige uitweg die we hadden, waren de stripmagazines. In Nederland had je Zone 5300, en hier Verdomd Goed Tijdschrift. Dat was het dan. We dachten: we steken met een aantal jonge tekenaars de koppen bijeen, om te zien wat we zélf kunnen doen. Tot onze grote verbazing kregen we bij de eerste oproep al 30 reacties. Na vijf maanden vergaderen, zijn we tot actie overgegaan. Tijdens de Gentse Feesten brachten we het nulnummer uit. Snelsnel in elkaar gestoken, maar met de redenering: van die grote pot geld die de Feesten uiteindelijk zijn, moeten we kunnen profiteren. Daar hebben we de financiële basis gelegd om met Beeldstorm van start te gaan. We kiezen bewust voor small press, voor underground-strips. Verwacht van ons dus geen kinderstrips à la Suske & Wiske of Jommeke. Daarvan is de markt al oververzadigd. Wij begrijpen ook niet dat de Standaard Uitgeverij miljoenen veil heeft om de Urbanus-strip van Loempia over te nemen. Een enorme miskoop, want de lezers haken af omdat ze doorhebben dat de scenario’s op niks trekken. Zou dat geld niet beter geïnvesteerd worden in nieuw talent? Want wat krijg je nu? Dat een vrij revolutionair artiest als Stan Marver voetjes en handjes tekent voor Studio Vandersteen. Droevig. Met Suske & Wiske zijn ze zowat aan het 260ste album toe. Ze blijven die reeks maar uitmelken. Maar ja, ze scheppen poen!

Je moet al een heel speciale stijl hebben, wil je als aankomende belofte nog aan de bak komen. Ook in het buitenland. Het Franse blad A Suivre is ook failliet. Het probleem is dat grote uitgeverijen op korte termijn denken en zich blindstaren op grote namen. Maar wat als iedereen die over 10 jaar beu is? Ze buiten de successtrips uit tot en met. Een en al commercie. De gevolgen blijven niet uit: de Belgische stripwereld brandt stilaan op. Maar uit de as verrijzen gelukkig initiatieven als Beeldstorm en het (ook al) Gentse Underground. Wij doen het niét voor de centen. We willen laten zien dat er ook stripmakers zijn die durven. Al geven we toe dat het eerste nummer qua humor soms té plat was, toch willen we niks censureren. Sinds de zaak- Dutroux is seks taboe. Dat is onze grote frustratie. Vlaams-Blok’ster Alexandra Colen roept moord en brand omdat een Benetton-campagne twee parende paarden toont, stel je voor. Daar gaan wij dus wàt graag tegenin. Of we willen provoceren? Misschien wel. We wagen ons in Beeldstorm ook aan literaire experimenten zoals geïllustreerde kortverhalen. We zien het begrip strip zo breed mogelijk: spelen met woord en beeld. We proberen nieuwe dingen uit, zoals Pilote en Harakiri dat in de jaren ’70 al deden.

Komt iemand af met een verhaal in bijvoorbeeld de Kiekeboe-traditie, dan stimuleren wij hem om een eigen stijl te ontwikkelen. We wijzen niemand af, maar eisen wél meer dan 100 procent inzet van elke medewerker. Het verschil met andere small press-uitgaven is dat wij met die alternatievere richting toch een groot publiek willen bereiken. We hebben een oplage van 1500 exemplaren. Dat is vijf keer zoveel als de meeste anderen. We willen de stripfanaten gewoon laten proeven dat er ook nog iets anders is dan die brave strips waarmee ze ons doodslaan. We willen geen arty farty-magazine voor een elitair clubje zijn.

PIET DIERENS / FOTO HYPNOVISUALS