Hij schreef het verhaal voor zijn papa, en dat ligt nu in boekvorm in de winkel. Sam van Rooy ( 12) debuteert met ?De Vampierenmoord?.

Hilde Verbiest / Foto Hypnovisuals

Mijn mama vertelt dat ik altijd al met woordjes bezig was, ook toen ik heel klein was. Dat ik lijstjes maakte met bijvoorbeeld dieren, die ik rangschikte of waarvan ik in een woordenboek de Engelse vertaling ging opzoeken. En daar maakte ik dan boekjes van… Zelf weet ik dat allemaal niet meer. Maar een boek schrijven, was wel een droom van mij. Op een bepaald moment ben ik gewoon beginnen schrijven op de computer. En dat begon op de duur heel goed te lukken. Eigenlijk wilde ik een verhaal maken voor mijn papa, als verrassing. Daarom heb ik het ook aan niemand verteld, ik had zelfs een paswoord op mijn tekst, zodat niemand hem kon lezen. Ik heb er niet zo heel lang aan gewerkt : elke dag na school ging ik aan de computer zitten, en na een week was het af. Alleen de laatste bladzijden, het slot bedenken, dat ging moeilijker. Toen het helemaal klaar was, heb ik het wel eerst aan mijn broer Maxim, die negen is, laten lezen. En dan aan mijn papa, die natuurlijk heel verrast was. Omdat hij het goed vond, hebben we het manuscript bezorgd aan enkele uitgeverijen. En een paar dagen later kregen we een telefoontje van Hautekiet, van Veerle Weverbergh, die vertelde dat ze het wilde uitgeven. Het ging allemaal heel snel.

Ik vind de kaft van De Vampierenmoord heel tof. Die heb ik mee gekozen uit de inzendingen van een wedstrijd. Samen met Veerle Weverbergh, mijn moeder en Maxim zat ik in de jury. Het is getekend door een meisje van 17 jaar, Paloma. Het lijkt wel griezelig als je het zo ziet, maar er komt geen echte griezel in het boek, het is gewoon spannend. Ik hou ook helemaal niet van griezelverhalen, ik lees liever avonturenboeken, lekker spannend. Zoals van Patrick Lagrou, mijn favoriete schrijver.

De hoofdpersoon van mijn boek is een jongen, Maarten, maar ik denk dat ook veel meisjes het graag zullen lezen. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat er meer meisjes van vampiers houden dan jongens. Zelf hou ik niet van vampiers, en ik ken geen andere jongens die daarvan houden ; wel meisjes. Hoe ze in mijn boek zijn gekomen, weet ik eigenlijk niet. Ze waren er gewoon.

Maarten lijkt op mij. Ik hou van hardcore, hij ook. Hij krijgt een cd van Thunderdome, daar luister ik ook naar. Zijn lievelingseten is ook het mijne : frietjes en garnaalkroketten. Eigenlijk lijken veel dingen op wat er bij ons thuis gebeurt. Wij hebben hier ook een doe-je-licht-uit-huis : als we vergeten het licht uit te doen, wordt mijn papa wel eens kwaad. En mijn mama speelt een dubbele rol in het boek : zij lijkt op de mams van Maarten en ze is juffrouw Louwyck. Zij heet trouwens ook zo. Normaal had voorin het boek moeten staan : ?opgedragen aan mijn papa?, maar dat zijn ze vergeten te drukken. Dat vind ik wel jammer.

Ik doe van alles graag. Ik teken veel. Ik ben sportief. Ik ga iedere week tennissen en korfballen. Misschien word ik wel proftennisser, later. Ik lees ook veel. Ik weet niet of schrijven echt een hobby is. Voor ik met dit verhaal begon, heb ik er eigenlijk niet zo over nagedacht. Ik weet ook niet of ik nog een tweede boek schrijf. Op dit moment heb ik er helemaal geen zin in. Maar dat kan ineens veranderen. En ik speel vaak op de computer. De school, daar hou ik eigenlijk niet van. Na twee maand vakantie vind ik het wel leuk, omdat ik dan al mijn vrienden terugzie. Maar dat duurt niet lang ; dan denk ik al gauw : ?Pff, wéér naar school?. Je moet er zo lang stilzitten en opletten. Ik hou ook helemaal niet van wiskunde, wel van taal en wereldoriëntatie, maar alleen als het niet saai is. Waar ik nu van droom ? Moet ik al mijn dromen opnoemen ? Ik zou heel graag Pete Sampras eens ontmoeten en naar Amerika gaan…