Pas afgestudeerd als meesterbinder begon Luc Lissens (22) aan zijn droom : een serie werken die de bloemsierkunst overstijgen en slechts een dag tentoongesteld werden. Alleen een fotoboek houdt de herinnering vast.

HILDE VERBIEST / FOTO HYPNOVISUALS

Ik hou van korte momenten. Kort en hevig, dan is de kick het grootste en de herinnering het mooist. Zo zie ik dat. Moest ik beelden maken waarmee ik elke dag word geconfronteerd, zou ik ze misschien snel beu worden. En op dat moment zijn het geen goede werkstukken meer.

Ik noem het geen bloemsierkunst. Dat beschouw ik eerder als een ambacht, de kunst om de sierwaarde van bloemen naar buiten te brengen. Dat doe ik ook, maar dan kijk ik meer naar de mensen voor wie ik een boeket samenstel. Een kunstwerk is persoonlijk, dan plaats je je persoon op de eerste plaats en niet de bloemen.

Ik werk met plantaardige dingen, omdat dat het enige materiaal is dat mij raakt. Het ademt. Ik moet iets maken dat ook leeft, ik moet voelen dat het longen heeft. Het betekent wel dat je een grote kennis moet hebben. Je hebt de natuur als materiaal en met dat ene blad kan je niet doen wat je wilt. Een lange aronskelk net onder de knop afsnijden, bijvoorbeeld, zou een verkrachting van die bloem zijn. Elk materiaal heeft een bepaald soort expressie en die kan je vergroten door er je persoonlijkheid aan toe te voegen.

Mijn beelden staan nu ergens in een stal of zo. Ik kàn ze niet uit elkaar halen en laat ze gewoon verderleven. Het is allemaal plantaardig materiaal, dus het gaat schimmelen en op de duur valt het uit elkaar. Ik heb aan dat materiaal mijn persoonlijke vormgeving gegeven en daarna geef ik het weer terug aan de natuur. En ik vind het altijd schoner worden. Spannend hoe iets kan verderleven en veranderen zonder dat je daaraan iets doet.

Het werk met de 100 koppen is het enige dat ik heb verkocht. Ik vind dat moeilijk. Het is veel meer dan een beetje hout of bloemen. Elk werk is een proces, je hart zit erin. Eén beeld staat wel heel dicht bij mijzelf, een zelfportret. ?Ik zie er sterk uit maar in feite ben ik maar zwak?, met dat idee vertrok ik. En dan zoek ik naar een middel om dat uit te drukken. Het is een stapeling van huid geworden : huid van een boom, die ik in stukjes heb gezaagd. Zoiets stevigs, maar door de stapeling ook breekbaar.

Elk detail kan inspiratie zijn, zolang het mij maar raakt. Zie ik op een gazon een kat lopen, dan zie ik meteen die combinatie van het gras en de pels van die kat. Mijn werkstuk zou dan een tapijt kunnen zijn, van plantaardig materiaal en met dezelfde gevoeligheid als de huid van de kat. Ik zit ook direct in mijn fantasiewereld : een andere wereld, slechts Five Seconds From Here de titel van het boek. Ik haal iets uit de realiteit, laat dat door een filterzakje lopen dat ben ikzelf en dan komt er een nieuwerealiteit uit, het beeld. Het heeft een andere taal gekregen.

Twee jaar heb ik aan dit project gewerkt. Ruim 200 beelden heb ik gemaakt. Niet allemaal waren ze op de tentoonstelling te zien en ze staan ook niet allemaal in het boek. Daar wilde ik ook heel nauw bij betrokken zijn. En met Stijn Maris, de fotograaf, verliep de samenwerking prima. Hij begreep meteen wat ik wilde : de beelden voor zich laten spreken, zonder louter reproductie te zijn of zonder banaal te worden. De foto’s lijken heel simpel, maar we hebben er serieus over nagedacht. Ik vind bijvoorbeeld dat elk object een mooie kijkrichting heeft, waar de expressie van het object ten volle tot uiting komt. Daar hebben we voor elk beeld naar gezocht. We zijn echt tot het uiterste kunnen gaan, stukken in de nacht gewerkt om toch maar die perfectie te krijgen. Maar sommige beelden pakken niet op een foto, die kan je gewoon niet vastleggen.

Het was een droom, en ik heb hem gerealiseerd. Daar zijn dromen toch voor.

Het fotoboek ?Five Seconds From Here?, uitgegeven in eigen beheer, kost 2995 fr. en is te verkrijgen bij Luc Lissens, Steenweg op Lebbeke 14, 1745 Opwijk. Tel. (052) 35.77.92. Werk van Lissens is van 31 maart tot 19 mei te zien op Art Forum in de Landcommanderij Alden Biesen.

Luc Lissens (links) en fotograaf Stijn Maris : de beelden voor zich laten spreken.