Lene Kemps
Lene Kemps Lene Kemps is de hoofdredactrice van Knack Weekend.

Walter De Weerdt(40) is professioneel feestenbouwer of muziekconsulent zoals dat heet. Zijn laatste liefde is de Amerikaanse gospel.

Lene Kemps / Foto : Hypnovisuals

Veel mensen zullen mij nog kennen van Stijl, een zaak waar ik samen met Sonia Noël en Peter Cornelis instapte ; een project dat zoals de meeste goede dingen ontstaan is uit een samenloop van omstandigheden en niet uit marketinggericht denken. Stijl moest een ontmoetingsplaats-cultuurcafé-boetiek worden. Een locomotief om downtown Brussel in gang te trekken. Dat is ook gelukt. In een eerste project hebben we kunstenaars uitgenodigd om in de vitrines in de Dansaertstraat tentoon te stellen. Later volgde een grappig defilé in de Beursschouwburg. In een volgende stap hebben we de Munt afgehuurd voor een modehappening : er kwamen uiteindelijk 850 mensen op af.

Het runnen van een winkel bleek zwaarder dan verwacht : altijd meer collecties, meer stock, meer verkopen… Wat mij interesseerde : de communicatie rond de winkel, daar kwam ik niet meer aan toe. Dus ben ik vijf jaar geleden uit het dagelijks bestuur gestapt. Ik ben nu vanop afstand mede-eigenaar.

Ik zit vaak in het buitenland, maar hou van Brussel als thuisbasis. Het blijft me verbazen dat je in een stad met zo’n grote anonimiteit op zulke diverse manieren zoveel mensen kan bereiken. Onlangs hebben we enkele fax-party’s georganiseerd : invitatie via de fax voor een privé-concert een week later. En dat werkt.

Brussel is een provinciestadje met potentieel. Tussen Kaaitheater, Luna en Dansaertstraat zitten interessante mensen. Het is alleen moeilijk om ze samen te krijgen en de communicatie op gang te brengen want het ontbreekt aan een ruimte. Misschien moeten we dan toch maar zo’n Engelse club oprichten. For members only.

Ik studeerde aan het Ritcs, maar toen ik als 18-jarige de Brusselse jazzclubs ontdekte, interesseerden die me veel meer. Ik gooide me op notenleer en harmonie, en was daar vrij snel mee weg. Muziek kwam laat, maar uiteindelijk zit ik er nu 20 jaar middenin. Ik heb een consultancy-bedrijf dat mensen adviseert bij het organiseren van feestjes. Een easy listening party, een huwelijk met gospels, een Braziliaans feest… Ik heb de nodige contacten. Vaak krijg ik concrete vragen : we organiseren iets in die zaal, welke muziek raadt u ons aan ?

Zelf treed ik op met jazzmusici die ik nu al 15 jaar ken. Ongelooflijk veelzijdige muzikanten van de vinylgeneratie, die jazz spelen als dansmuziek. We spelen zonder enige versterking, unplugged zoals dat nu heet. Als cocktail-, dinner en dance-act zijn we erg populair. Dries Van Noten vroeg ons om de muziek bij zijn defilé in de George V te verzorgen. Hij wilde de authentieke klank van de jaren ’40.

Mijn laatste project is de gospelfoon. Ik ben erg onder de indruk van negrospirituals en heb Afrikaanse en Amerikaanse zangers bij elkaar gebracht. We zitten met heel goede stemmen. Ze maken pure muziek die recht naar het hart gaat. We hebben een cd opgenomen en ik hoop met hen feestmissen te kunnen organiseren. In het louter commerciële circuit wil ik niet terechtkomen. Gospels vragen een zekere zuiverheid en komen nu eenmaal het best tot hun recht in een kerk. Via de gospelfoon wil ik informatie geven over alles wat met negrospirituals te maken heeft. De zwarte cultuur boeit me. Met Afrikaanse kunst wil ik ook nog iets doen.

Van mijn muzikanten hoor ik prachtige verhalen over hoe Brussel vroeger was. Er werd toen nog gefeest in clubs, hotels en cafés. Na ’65 is dat glamoureuze uitgaansleven in elkaar gevallen en dat zal ook nooit meer terugkomen. Dat zeg ik zonder enige nostalgie. Veel liever dan vroeger terugbrengen, wil ik nieuwe projecten beginnen. De tijden zijn nu eenmaal anders. Stijl was een goede barometer. Begin jaren ’90 voelden we het enthousiasme van de klanten zo wegebben. Het leven is nu ook een stuk moeilijker. Dan denk je minder aan feesten.

Ik geloof sterk in vijfjaren-cycli. Muziek houdt me nu 4 keer 5 jaar bezig. Stijl duurde 5 jaar. Relaties vaak ook. Opbouwen en afbreken, een natuurlijk ritme. Ik geloof ook in een soort fatalisme. Zaken gebeuren om een reden. Ik moest mijn leven in Brussel maken, in een andere stad had het niet gekund.

Gospelfoon : tel. (02) 513.73.73.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content