Veel Parijzenaars zoeken tijdens het weekend het platteland op om tot rust te komen. Isabelle en Vincent Stas besloten zich er permanent te vestigen en een eigen wereld te scheppen.

Evelien Vanherck / foto’s Sven Everaert

Bij Monteux gaat het asfalt over in landwegen. Dorpjes worden gehuchten. Hun straatbeeld wordt onveranderlijk gekleurd door jeu-de-boulespelers, pittoreske pleintjes en roze gevels, de kleur van de garance of meekrap, een plant die werd gebruikt om uniformen rood te verven. Na de laatste bebouwde kom dient de weg naar onze bestemming zich plompverloren aan. Drie keer rijden we voorbij de hobbelige zandweg die naar het domein leidt, zo onopvallend is het houten bordje dat met ruw geschilderde letters de weg aanduidt. Des te groter is de verrassing bij aankomst. De witte boerderij ligt te midden van de natuur en biedt een prachtig uitzicht over de Mont Ventoux.

Het L-vormige gebouw onderscheidt zich in zowat alles van de gemiddelde Provençaalse mas, de herenboerderij die je in deze streek overal tegenkomt. De voormalige schaapsstallen en de hooischuur ondergingen een gedaanteverwisseling onder de handen van Isabelle en Vincent Stas. Ruim tweehonderd schapen vonden een nieuw onderkomen in een lager gelegen varkensstal. De drukte van weleer heeft plaatsgemaakt voor idyllische rust.

We zitten aan de ijzeren tuintafel. Wijn wordt ingeschonken; royale potten met zongedroogde tomaten en zelfgemaakte tapenade gaan open om het boerenbrood te vergezellen. Vervolgens wordt een heerlijk geurende ratatouille geserveerd. Het gesprek gaat over eten, wonen, reizen en wijn. Kortom: le bonheur de la vie. ‘Geluk’ komt steeds vaker ter sprake wanneer het over de mas gaat. Omdat ze het allebei prettig vinden mensen te ontvangen, besloten Vincent en Isabelle om een paar kamers te bestemmen als chambres d’hôtes, zij het op bescheiden schaal. Isabelle: “Met acht kamers hebben we het maximum bereikt. Het is de bedoeling dat er een informele en ontspannen sfeer blijft heersen.”

Isabelle : “Het gebouw bestaat uit twee delen. De privé-ruimtes en de gastenverblijven werden ondergebracht in twee afzonderlijke wooneenheden. We kunnen ons dus steeds terugtrekken in onze eigen cocon.” Die van de gasten laat zich door haar logische indeling makkelijk overzien. Vanuit de hal stap je rechts de keuken en daarop aansluitend de zitkamer binnen. Links van de hal bevindt zich de eetkamer die een buffer vormt tussen de twee gescheiden woonunits. De ruimtes op de gelijkvloerse verdieping worden door alle gasten gemeenschappelijk gebruikt. Het – overigens zeer uitgebreide en superverse – ontbijt wordt aan één grote tafel genuttigd. Dit levert niet zelden verrassende tafelgenoten op. Op aanvraag maakt Françoise, de flamboyante kokkin, tevens een heerlijk middag- of avondmaal klaar.

Vincent en Isabelle Stas zijn levensgenieters pur sang. De schoonheid van alles waarmee ze zich omringen, is daar het beste bewijs van. Hedendaagse elementen onderdrukken de rustieke sfeer van de boerderij. Nostalgie werd naar het verleden verbannen. Het interieur is ultramodern. Harmonie is het sleutelwoord. Vormen, materialen en kleuren zijn op elkaar afgestemd. Wit bepaalt de toon. Het vormt de ideale achtergrond voor natuurlijke materialen en texturen. De meeste meubels werden door henzelf ontworpen en door plaatselijke ambachtslui gemaakt. Steeds staat eenvoud centraal. Soms wordt wit gepaard aan hout of verstrengelt het zich met grijstinten en nuances van antraciet. Enkele felle kleuraccenten leveren sprankelende plaatjes op, zoals de rode Arne Jacobsen-stoelen in de hal. De gehele woning is doordrongen van een rustgevende ambiance. In de acht gastenverblijven – waarvan drie duplexkamers – zijn de sisal vloerbekleding en de door Isabelle ontworpen plaids steeds terugkerende elementen.Ook de privé-vertrekken ademen dezelfde sfeer. Doorgaans zijn de eigenaars te vinden op het terras of in de living die met grote deuren in verbinding staat met de eetkamer voor de gasten. Vaak staan die deuren uitnodigend open, waardoor de grens tussen beide delen vervaagt.

Diezelfde betovering moet het echtpaar hebben gevoeld toen ze deze plek ontdekten. Vincent en Isabelle, beiden werkzaam in de Parijse modewereld, waren het jachtige leven in de lichtstad moe. “Veel Parijzenaars zoeken tijdens het weekend het platteland op. Wij besloten er ons te vestigen en een eigen wereld te scheppen”, vertelt Vincent. Een opdracht waarin ze wonderwel geslaagd zijn.