Het bureau ‘CAAN architecten’, dat van lijnen en vlakken houdt, bouwt een woning voor een professor wiskunde : de proef op de som.

We hebben de architecten leren kennen door een ander project”, vertelt Jan, de bewoner van de witte blokkendoos. “We waren meteen gewonnen voor hun manier van werken en hebben hun gevraagd om voor ons een privé-woning te bouwen. We blijven geloven in hun aanpak, hoewel dat niet altijd zo eenvoudig was. Zoals de meeste Vlamingen zijn we opgegroeid in een veel klassieker woonmodel, waardoor het niet steeds evident is om de taal van de hedendaagse architectuur te volgen. Toch vind ik het eigenlijk logisch dat we hedendaags wonen. We kleden ons toch ook niet meer zoals vijftig jaar geleden ?”

Jan heeft een punt. Bouwen met hedendaagse architecten met een duidelijke visie, zoals Koen Heijse, een van de vier CAAN-architecten, verloopt niet altijd even vlot. Zo besloot de architect, rekening houdend met het moeilijke perceel, dat de dagzone zich het best op de eerste verdieping kon bevinden en de nachtzone op de gelijkvloerse verdieping. Vooral Astrid, Jans vrouw, had moeite met dat idee. Ze droomde ervan om vanuit de keuken rechtstreeks het gazon op te kunnen lopen. Toch won het argument van de architecten het van het aloude idee om beneden te wonen en boven te slapen.

Koen Heijse legt uit waarom. “Aan beide zijkanten van het perceel heb je inkijk van de buren. Daarenboven is de zonzijde de voorkant van het huis. Twee elementen die zeer belastend zijn om beneden een prettige woonruimte te maken. Door het wonen één verdieping naar boven te verleggen krijg je een veel interessantere situatie. De twee zijmuren hebben we gesloten gelaten, waardoor er geen inkijk is. Zowel vooraan, de straatkant dus, als aan de tuinzijde zijn grote raampartijen ingepast met terrassen. Het balkon aan de straatzijde ligt lager dan keuken en eetkamer, waardoor je binnen een optimale doorzonning hebt. Wanneer je buiten op het terras staat, is je privacy dan weer gegarandeerd door de betonnen band die het huis van de straatkant afschermt.”

Achteraan, boven de tuin, loopt de zit- en eetkamer als het ware door naar een groot terras. Dat terras biedt uitzicht over de tuin en een metalen trap geeft toegang tot die tuin. Dankzij de grote ramen, die helemaal open kunnen, kun je zowel in de eetkamer als in de zitkamer in een handomdraai een buitenzone creëren.

“De hele woonzone is zo uitgetekend dat er zowel een open loftgevoel kan ontstaan, als een aaneenschakeling van kamers. Schuifdeuren kunnen de zitkamer van de eetkamer scheiden, ook de werkkamer kan worden dichtgemaakt. Wanneer de deuren openstaan, is het hele tweede niveau een open plateau waar wonen en werken door elkaar lopen. “Het kleine kantoor is de enige plek die uitkijkt op de straat. De ruimte is zo ontworpen dat het niet meer is dan een meubel in een doorloopzone die afgesloten kan worden.”

Behalve voor het goed bedachte functionele aspect van hun ontwerp, hadden de architecten van CAAN vooral oog voor interessante verhouding tussen buiten en binnen. De schuine perceelgrenzen hebben ze geaccentueerd door met schuine lijnen in de buitengevels te spelen. Ook binnen in de zitkamer ervaar je die schuine perspectieven, door een diagonale lijnenspel. De muur waarin de open haard is ingewerkt, loopt parallel met de voorgevel, maar staat dan weer schuin op de zijgevels. Daardoor ontstaan opvallende geometrische vlakken die de architectuur tot in het hart van het huis apart maken.

Terwijl de eerste verdieping vooral een verhaal van flexibiliteit is, is de benedenruimte vanuit functioneel oogpunt bedacht. Weliswaar met speelse elementen. De ruimte is opgesplitst in een brede gang met aansluitend de trap. In de gang zitten verscheidene identieke deuren, daar zit een doorlopende kastenwand achter. De ene deur leidt naar een slaapkamer, de andere sluit een berging af. Op die manier blijft de meest private zone van het huis als het ware verborgen. Een ander leuk detail zijn de raampartijen in de kinderkamers. Omdat de kinderen nog klein zijn, kunnen ze de pivoterende ramen als directe doorgang naar de tuin gebruiken. Bovendien geven de slaapkamers toegang tot een verhoogd terras met uitzicht over het groen. De jongsten hebben op deze verdieping zo hun eigen voorrechten.

“We wonen hier nu meer dan een jaar”, besluit Jan, “en elk van ons heeft zo zijn eigen reden om van dit huis te houden. Voor de kinderen is het hun slaapkamer en aanpalend terrasje, mijn vrouw geniet vooral van het wonen op de eerste verdieping, en ik als wiskundige kan uiteraard niet anders dan gecharmeerd zijn door het geometrisch lijnenspel van de CAAN-architecten.”

Hilde Bouchez / Foto’s Vercruysse en Dujardin