Zicht op het Canal Grande én op Jude Law, veel mooier wordt Venetië niet. De Britse acteur kwam naar La Serenissima voor de lancering van ‘The Gentleman’s Wager’, een voortreffelijke kortfilm die terloops ook reclame maakt voor Johnnie Walker’s Blue Label. Linda Asselbergs genoot mee.
Toegegeven, de man is absurd aantrekkelijk, in het echt nog meer dan op het scherm. Dat heeft met die groen gevlekte ogen te maken, de hoge jukbeenderen, de jongensachtige schelmengrijns en de proporties van een marmeren Michelangelo. Mooie handen ook, gebruind en sterk, die je eerder met een gezonde buitenmens dan met een Britse intellectueel zou associëren Maar wat Jude Law echt onweerstaanbaar maakt, is dat hij niet te cool is om zijn gretigheid te tonen. Voor nieuwe ervaringen, nieuwe vaardigheden (in The Gentleman’s Wager danst hij de Madison), nieuwe plekken om te bezoeken, nieuwe vriendschappen. “Deze film gaat over vooruitgang en verbetering, waar ik ook op uit ben in mijn werk en persoonlijk leven.”
DE ZIJDELINGSE BLIK
Law heeft al behoorlijk hard geleefd in zijn 41 jaar. Op zijn 22e won hij als een belangrijke theaterprijs als beste nieuwkomer voor een National Theatre-productie van Cocteaus Les Parents Terribles. Op zijn dertigste had hij in zeventien films gespeeld en was hij een van de meest bankable sterren ter wereld. Toch was het vooral zijn privéleven dat aandacht kreeg in de boulevardpers. Er was de scheiding van actrice Sadie Frost, met wie hij drie kinderen heeft en zijn tumultueuze relatie met Sienna Miller, die averij opliep toen Law iets te diep in de ogen van het kindermeisje keek. Op zijn 29e werd hij voor de vierde keer vader, het resultaat van een kortstondige relatie met het Amerikaanse model Samantha Burke. Van het inmiddels opgedoekte schandaalblad News of the World kreeg hij in 2012, 130.000 pond schadevergoeding als compensatie voor de jarenlange schending van zijn privéleven.
Mochten er Oscars uitgedeeld worden voor Beste Zijdelingse Blik, Law zou er elk jaar mee gaan lopen. Het soort blik dat hij als de charmante, maar egocentrische rijkeluiszoon Dickie Greenleaf oplichter Matt Damon toewierp in The Talented Mr. Ripley. Het leverde hem prompt een Bafta en een Academy Award-nominatie voor beste mannelijke bijrol op. Een variant van die blik vuurt Law af op Giancarlo Giannini, de verweerde Italiaanse karakteracteur die in The Gentleman’s Wager zijn tegenspeler is. De film duurt maar een dikke zes minuten, maar is van een prachtige beeldentaal, rijk aan sfeer, subtiele humor en cinefiele knipogen naar films van Godard en Fellini. Het verhaal is simpel : twee mannen zitten op een prachtig gestroomlijnd zeiljacht te midden van de blauwselblauwe Caribische Zee. Het jacht werd in 1928 gebouwd door de gereputeerde werf Baglietto ; ooit behoorde het toe aan Fiatbaas en legendarisch jetsetter Gianni Agnelli. “Zeldzamer dan zeldzaam, niet voor geld te koop”, zegt Giancarlo Giannini. Waarop Jude Law wedt dat hij de boot zal winnen… met een dans. Hoe hij dat doet, bewijst dat alle luxe van de wereld niet opweegt tegen een unieke, opwindende ervaring. Waarop de mannen klinken met een glas Johnnie Walker Blue Label, de topwhisky van het huis, waarvan de makers beweren dat maar één vat per tienduizend in aanmerking komt voor de precieuze blend.
The Gentleman’s Wager werd geregisseerd door Jake Scott, zoon van Ridley en naast winnaar van allerlei Emmy’ en Grammy’s voor zijn commercials ook de regisseur van twee goed ontvangen langspeelfilms. De lancering vindt toepasselijk plaats op de eerste dag van het Filmfestival van Venetië, het oudste internationale filmfestival ter wereld. De locatie is al even eerbiedwaardig : hotel Cipriani, waar luxe het patina van traditie heeft. De zon schijnt, vaporetto’s en majestueuze cruiseschepen doorklieven het zeldzame blauwgroen van de lagune, ik zit naast Jude Law en ben derhalve het voorwerp van een van zijn befaamde zijdelingse blikken.
HET BESTE IS NIET TE KOOP
Wat híj zich zou wensen dat niet met geld te koop is ? “Euh, zeker niet de boot uit de film. Want zelfs als ik die zou winnen, dan zou ik het onderhoud niet kunnen betalen. Dat zou nog een betere deal met Giancarlo geweest zijn : ‘Ik krijg de boot, jij betaalt het onderhoud.’ (grijnst) Nee, zonder gekheid, de dingen die mensen niet met geld kunnen kopen zijn juist wat ze het meest willen : liefde, respect van anderen, een langdurige carrière waarin je je kunt uitleven en die blijft boeien. En uitzonderlijke ervaringen die vaak met vrienden te maken hebben, met mensen die niet te koop zijn in elk geval. Gemoedsrust ook, je kunt alleen maar hopen dat het leven je daarheen leidt. Dat is het traject van het bestaan : proberen om het beste te maken van wat je bij de geboorte hebt meegekregen en te accepteren wat het lot voor je in petto heeft. Een van de beste strategieën om gelukkig te zijn lijkt me jezelf steeds opnieuw bereikbare doelen te stellen, projecten om aan te werken zodat je altijd een reden hebt om vooruit te kijken. Tot je stokoud bent en er zonder spijt het bijltje bij kunt neerleggen.”
In reclamespots is Law altijd in de meest glamoureuze situaties te zien. Hoe zich dat tot zijn échte leven verhoudt ? “Commercials zijn nu eenmaal een geïdealiseerde versie van hoe de wereld zou kunnen zijn. Dat escapisme weet ik als groot filmliefhebber absoluut te appreciëren. Het gaat allemaal terug tot het kleine jongetje dat zich graag verkleedde als hij met zijn zusje en vriendjes in de tuin speelde. In de huid van iemand anders kruipen, naar een andere werkelijkheid ontsnappen. In het echt leef ik goed, maar glamoureus zou ik het niet noemen. Nogal gewoon, denk ik. Ik woon in Londen, met mijn kinderen. Soms kook ik voor hen. Veel groenten, een van mijn dochters is vegetariër. Verder ben ik goed in improviseren, dingen bij elkaar klutsen die toevallig in de ijskast aanwezig zijn. Recepten gebruik ik nooit. Misschien zou ik dat beter wel doen, want geen enkel gerecht smaakt ooit hetzelfde. Nu, mijn kinderen eten het op zonder protesteren, zo erg zal het dus niet zijn. Of misschien zijn ze gewoon beleefd.”
KICKEN OP VARIATIE
In Dom Hemingway, een van zijn laatste films, speelt Law een vuilbekkende Cock-ney brandkastenkraker met voorhoofds-kaalheid, bakkebaarden als lamskoteletten en een dikke pens. Is dat een soort revolte tegen zijn imago van mooie jongen ? “Een revolte zou ik het niet noemen. Ik kick gewoon op variatie, kruip het liefst in de huid van heel uiteenlopende personages. Op mijn leeftijd is dat de beste garantie voor een lange carrière, denk ik. Als dat om een paar kilo’s extra vraagt, dan stop ik mij vol met steak en ijskreem en drink ik cola, ook al heb ik een hekel aan frisdranken. Dan ben ik ook niet te beroerd om de inhammen in mijn haarlijn wat dieper te laten maken dan ze al zijn. Nu, Dom Hemingway is niet bepaald een dandy, maar op zijn manier toch charismatisch, hoop ik. Toen de kilo’s er opnieuw afgingen en mijn haar bijgroeide, kon ik tenminste denken : oef, zo erg is het nog niet.”
’s Avonds wordt de lancering van de nieuwe promotiecampagne voor Johnnie Walker Blue Label gevierd op het terras van het Westin Europa Regina Hotel aan het Canal Grande. Jude Law arriveert samen met Giancarlo Giannini en Jake Scott. Niet in een onbetaalbare zeilboot, maar in een vaporetto. Feilloos elegant in zijn donkere maatpak proeft hij gewillig whisky, poseert galant. Gondels glijden voorbij, de basiliek van Santa Maria della Salute licht feeëriek op in de nacht. Venetië lijkt wel een reclamespot. Als Jude Law al lang weer verdwenen is, blijft alleen een affiche met zijn meer dan levensgrote beeltenis. De neus boven een glas whisky werpt hij de wereld een van zijn beroemde zijdelingse blikken toe. Sinds The Gentleman’s Wager online staat, hebben al dertig miljoen mensen de film bekeken.
Link ‘The Gentleman’s Wager’ : http://youtu.be/kQ7kWpTrtJw
DOOR LINDA ASSELBERGS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
