TWINTIGERS, DERTIGERS EN ZELFS VEERTIGERS SCHRIKKEN ER STEEDS MINDER VOOR TERUG EEN VOLLEDIG NIEUWE STUDIE TE BEGINNEN. WAAROM KEREN WE ZO MAKKELIJK TERUG NAAR DE SCHOOLBANKEN ?

VINCENT DE KEYSER (33), LERAAR LATIJN WORDT ARCHITECT DE ROEPINGVincent De Keyser volgde een lerarenopleiding en werkte als jongerenbegeleider. Maar zijn roeping klonk steeds luider. Vandaag is hij architect op het kantoor van Stéphane Beel en Lieven Achtergael.

“Ik werkte jaren met plezier als begeleider van probleemjongeren, maar de job werd erg zwaar. Tegelijk flakkerde mijn oude interesse voor kunst en architectuur op. Ik las er steeds meer over, kon het niet meer negeren. Een reorganisatie op het werk was mijn kans. Ik kreeg tijdskrediet en ging nog dezelfde dag in De Slegte handboeken wiskunde kopen. Na een zomer van zelfstudie begon ik mijn studies architectuur. Ik was 27 en had voor het eerst het gevoel : dit is het !”

“Als oudere student heb je meer bagage en kan je beter relativeren. Ik was niet de enige, maar de anderen haakten een voor een af. Het systeem was te schools, en aansluiting vinden bij achttienjarigen is niet evident. Voor mij waren de combinatie met mijn gezin met twee kinderen en de confrontatie met mijn eigen perfectionisme het zwaarst. Maar mijn liefde voor het vak overwon.”

“Ik ben heel dankbaar dat ik nu bij Beel & Achtergael werk. De nieuwe studie was de deur naar beter in mijn vel zitten. Ik heb het gevoel dat ik iets nuttigs doe en iets te vertellen heb. Als architect lever ik veel beter werk dan ik ooit als regent of hulpverlener had gekund.”

LIES PEETERS (41), STUDEERT RECHTEN NA JAREN IN DE SOCIALE SECTOR DE EEUWIGE STUDENT

Lies Peeters zit in haar tweede jaar rechten in avondschool. De drang om te studeren is sterker dan haarzelf.

“De advocatuur trok me altijd erg aan, maar door het negatieve advies van het toenmalige PMS dacht ik niet dat ik een universitaire studie aankon. Ik studeerde rechtspraktijk op hogeschoolniveau maar bleef op mijn honger zitten. Een extra diploma criminologie bracht enig soelaas.”

“Ik was 35 toen ik via via op een advocatenkantoor begon. Ik kreeg meteen veel verantwoordelijkheid. Mijn werk draait rond vreemdelingenrecht, en biedt zo het evenwicht dat ik allang zocht : tussen het juridische en sociale, tussen de droge materie en het echte leven. Maar het was niet genoeg. Blijkbaar moet ik blijven studeren. Mijn werkgever stimuleerde mij daarbij. Hij zorgt ervoor dat de combinatie met werken haalbaar is.”

“Het lijkt me leuk een dossier helemaal te kunnen afwerken in plaats van het pleiten aan de advocaten te moeten overlaten. Ik wil geen onhaalbare doelen stellen, maar als ik deze studiejaren succesvol beëindig, kan ik misschien naar de balie. Zo zou een lang gekoesterde droom uitkomen.”

“Toch denk ik soms : wat doe ik mezelf aan ? Na een lange werkdag moet ik nog tot 22 u. naar de les, en de studies zorgen ervoor dat ik feestjes en sociale evenementen moet missen. Maar het blijft kriebelen. Als ik nu zou stoppen, beland ik er over enkele jaren toch weer.”

ERIK LEENDERS (48), LOOPBAANBEGELEIDER “VOORAL DERTIGERS WAGEN DE STAP”

Erik Leenders is directeur van Itinera, een door de Vlaamse Gemeenschap erkend loopbaan- en outplacementkantoor met vestigingen in Vlaanderen en Brussel. Jaarlijks begeleidt en traint Itinera 600 werkenden en werkzoekenden.

“Als we jong zijn, is het vaak moeilijk te voelen waar onze kwaliteiten en vaardigheden liggen. De studiekeuze is bovendien soms ingegeven door de omgeving. Pas na een eerste grondige werkervaring voelen sommigen dat ze niet op hun plaats zitten. Dan volgt de twijfel. Je geeft niet graag toe dat je verkeerd hebt gekozen. In extreme gevallen leidt het tot een burn-out.”

“Radicaal stoppen met werken en opnieuw gaan studeren is niet evident. Veel van onze cliënten kiezen voor avond- of weekendonderwijs omdat voltijds studeren financieel onhaalbaar is.”

“Sommige veertigers wagen zich aan een nieuwe studie, maar naar mijn aanvoelen zijn het vooral dertigers die de omslag maken. Ze geloven dat een tweede diploma nieuwe mogelijkheden kan bieden op de arbeidsmarkt. Eens de vijftig voorbij neemt de motivatie voor een langdurige opleiding af. Men twijfelt of het nog zin heeft. Gelukkig is er dan het aanbod aan kortere opleidingen, bijvoorbeeld van de VDAB en het avondonderwijs. En in het kader van knelpuntberoepen kunnen mensen studeren en tegelijk stempelgeld krijgen.”

DOOR KATRIEN STEYAERT – FOTO’S MICHEL VAEREWIJCK