‘Koken met Moke’ gebeurt in restaurant Ter Poorte, waar fornuisacrobaat Mo Karmaoui het als een uitdaging beschouwt om klanten te verrassen.

Ter Poorte : Vloeiherkstraat 14, 3830 Wellen, 012 74 69 73. Maandag en dinsdag gesloten. www.terpoorte.com

Op 6, 7 en 8 december 2003 heeft in Flanders Expo Gent een nieuwe publiekshappening plaats : ” Kokerello, het kookevenement dat je op smaak brengt“. Deze nieuwe kookbeurs voor keukenfanaten omvat onder meer een ‘culinaire shoppingoase’ en een luik ‘met topchefs op kookavontuur’, waarbij ‘controversiële en spraakmakende trendy en meer klassieke chefs in een kooktheater voor een publiek hun keukengeheimen prijsgeven’. Op het podium staan : Felix Alen ( Hof te Rhode), Gène Bervoets (amateurkok en bezieler van de VRT-reeks Gentse Waterzooi), Dirk De Prins (journalist, radiopresentator), Christer Elfving (de Zweedse artiest en kok van Absoluut Zweeds), Frank Fol (groentekok van Sire Pynnock), Mo Karmaoui (‘bezielde fornuisacrobaat’ van restaurant Ter Poorte), Jeroen Meus (chef Boardroom), Guy Van Cauteren (chef van ’t Laurierblad en Vitaya-kok) en Wim Vandamme (van het gelijknamige restaurant). De onbekende op deze affiche was voor ons Mo Karmaoui.

Wie is deze ‘bezielde fornuisacrobaat’ met geheimzinnige naam ? www.resto.be gaf ons adres en telefoonnummer van zijn restaurant-feestzaal Ter Poorte. Vol verwachting trokken wij naar het Haspengouws dorp Wellen. Daar wachtte een gerestaureerde hoeve met een façade met vakindeling. Wij reden de ruime parking naast de feestzaal op en werden aan de deur van het restaurant door een dienster onthaald. De vrouw des huizes was er ook, maar besprak aan een tafel de voorbereidingen voor een familiefeest. Wij waren tot onze verbazing de enige bezoekers ! Blijkt dat Ter Poorte vooral naar het weekend toe druk wordt bezocht. Het is nog maar sinds kort dat het restaurant ook op weekdagen open is : Mo Karmaoui was namelijk verbonden als leraar aan de hotelschool van Hasselt. Hij is nu met verlof zonder wedde. De eetzaal van Ter Poorte is cosy en elegant ingericht en gedecoreerd met tuin- en terrasornamenten. Van ons tafeltje keken wij uit op een binnenplaats, met aan de overkant de feestzaal en daarachter het speelgazon en de tuin met 70 verschillende eetbare kruiden. Mo kregen wij niet te zien. Toch kwamen wij meer over hem te weten. Mo staat voor Mohammed, de naam die de Noord-Afrikaanse vader en de Belgische moeder aan hun zoon gaven. Mo wist al vroeg dat hij carrière in de horeca wilde maken : hij deed beroepsschool, ging in de leer in de beste eethuizen van Limburg en kocht in 1988 een hoeve uit 1727 om daar op termijn een eigen zaak te beginnen. Mo trouwde met advocate Heidi Croes en met hulp van ouders en schoonouders werd de boerderij omgebouwd. In 1995 ging het restaurant open en enkele jaren later de feestzaal. Mo Karmaoui is in Limburg geen onbekende : hij verschijnt wekelijks op de regionale tv in Koken met Moke. Hij profileert zich als een creatieve kok. Zijn basis is de Franse kookstijl, waarop hij elementen van de wereldkeuken ent.

Het restaurant heeft een beknopte en nogal flodderige spijskaart. De meeste mensen kiezen voor het degustatiemenu (54 euro voor 5 gangen naar inspiratie, 77 euro met dranken). Wij bestelden water en werden zeker een half uur alleen gelaten. Uiteindelijk bestelden wij het maandmenu van vier gangen (38 euro plus 19 euro voor het wijnassortiment ; aangepaste bieren kunnen ook). Er kwamen verzorgde hapjes en vervolgens een in de hoogte opgebouwd voorgerecht met lengfilet, asperges, pesto van basilicum en parmezaan. Als versiering strooide Mo met komkommerbloesem. Witloofsoep volgde, gegarneerd met slordig schoongemaakte stukjes verse zalm. Het hoofdgerecht was ‘het beste van kalf’, wat stond voor dun gesneden, sappig-roze vlees in vleessaus met het parfum van truffel en een scheutje sangiovese, een versiering van bieslookbloemen en… een dik stuk kroepoek ! Als begeleiding waren er groenten en een schaal met wel tien aardappelkroketten. Om af te sluiten verscheen een groot bord met galette van aardbei, siroop van aceto balsamico, sorbet van yoghurt met parfum van geraniumbloem, een flink stuk roquefortkaas en een lepel honing. Die combinatie viel minder in de smaak : voor ons had de kaas voor het zoete mogen komen ! Toch gaat men in Ter Poorte vol goede bedoelingen te werk : de porties zijn royaal en feestelijk geserveerd en de begeleidende wijnen zijn correct. Wij voelden ons die avond als enige klanten echter wat aan ons lot overgelaten : de vrouw des huizes was boven bij de kinderen en de chef bleef in de keuken, waar hij een feest voorbereidde.

pieter van doveren