Provence in Berlijn. De Schlossstrasse is overgeleverd aan de jeu-de-boulesspelers.

Ze hebben vrije baan op het dolomiet tussen de bomenrijen. Zuiders kabaal.

Op het Nummer Einz de Sammlung Berggruen.

Heinz Berggruen (°1914) ontvlucht zijn geboortestad Berlijn in 1936

en wijkt uit naar de Verenigde Staten. Hij organiseert er tentoonstellingen,

wordt de minnaar van de Mexicaanse schilderes Frida Kahlo.

Na de oorlog opent hij in Parijs een galerie,

Matisse, Miro, Klee en Picasso zijn z’n toppers, hij is hun dealer en vriend.

Op een dag vraagt Marie-Thérèse Walter, een ex van Picasso,

om een twintigtal doekjes van de meester te slijten,

portretten die Pablo van haar maakte.

Ze heeft ook nog tientallen van zijn heftige liefdesbrieven, maar die verkoopt ze nimmer.

“En dit ook niet”, zegt ze, en ze opent heel secuur een geheimzinnige enveloppe.

Die bevat honderden nagelsnippers.

Ze staart ernaar alsof het de spijkers van ‘ t Heilig Kruis zijn.

Dan mijmert ze : “Hij hield ervan dat ik zijn nagels knipte. Ik deed het één keer per week,

en nu zijn het herinneringen, herinneringen.”

Berggruen schonk zijn indrukwekkende verzameling aan de Stiftung Preußischer Kulturbesitz,

die ze onderbracht in een intiem en beeldschoon museum.

De kranige handelaar vertoeft er vaak om de bezoeker te begeleiden met anekdotisch commentaar.

Lees zijn pittige memoires Hauptweg und Nebenwege, vertaald als J’étais mon meilleur client.

Geen museumcafé, maar op huisnummer 7 vinden we Don Camillo,

een sympathiek Italiaans restaurant. De inrichting is redelijk prettig gestoord, zo ook de chef.

Giuseppe Roncoroni zal je geen menukaart tonen,

zwierig rijdt hij een spijzenkarretje langszij, met onder een folie

voorbeelden van de gerechten van de dag. Volg gerust zijn warmhartig advies,

hij bespeelt toch zo graag het publiek. Avontuur in de combinaties mag.

Vitello tonato én gemarineerde kalfstong ? Ook nog fungi ?

Daarna iets simpels, gegrilde dorade, beetje olijfolie, citroen, bladspinazie. Prima !

In Berlijn heet dat mit gemütlichem, familiärem Ambiente.

Tekst Jan Vanriet