Ooit borstelde een kunstschilder hier zijn doeken en later werd het de Brusselse werkplaats van een steenhouwer. Martine Doly vormde de ruimte om tot een eigenzinnige woonst waar oude voorwerpen weer tot leven komen.

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde

M artine Doly is onrechtstreeks bij heel wat interieurprojecten betrokken, maar haar naam wordt zelden genoemd. Zo doen gerenommeerde architecten en interieurontwerpers als Marc Corbiau, ClaireBataille en Jean De Meulder een beroep op haar. In de eerste plaats voor het maken van huislinnen voor tafel, bed en badkamer. Dat is haar hoofdactiviteit. Tot voor kort leidde ze op de Waterloosesteenweg een grote zaak waar haar collectie werd verkocht. Met de winkel is ze nu gestopt, maar ze blijft huislinnen op maat maken.

Nu en dan wordt ze ook gevraagd om woningen in te richten. “Daarom niet om ze van a tot z af te werken, maar om de detaillering te verzorgen. Als een architect en vervolgens een interieurarchitect zijn gepasseerd, blijft er vaak nog wat werk over. Misschien minder in een minimalistisch decor, maar wel in interieurs die dat net niet helemaal zijn. Dan kom ik aan de beurt, bijvoorbeeld om gordijnen te zoeken, of zelfs serviesgoed en wat opsmuk. Om uit te dokteren wat een interieur levendig maakt”, legt Martine Doly uit.

Haar eigen interieur is apart van stijl. Je merkt invloeden op uit diverse milieus. Aan de basis ligt haar passie voor oude objecten, voorwerpen met een patina die, zoals ze zelf zegt, geleefd hebben. Anderzijds gaat er achter dit decor een portie soberheid schuil die zeker een gevolg is van de opdrachten voor minimalistische ontwerpers. We herkennen haar voorliefde voor een monochroom kleurenpalet, zoals bijvoorbeeld de verschillende soorten wit in de zithoek.

Ook in een aantal andere aspecten is deze woning vrij ongewoon. De zithoek wordt beheerst door een groot raam dat tot aan de zoldering reikt: een echt ateliervenster met een ijzeren roedeverdeling. De plek was vroeger immers een kunstatelier en nadien kwam er zich een steenhouwerij vestigen, gespecialiseerd in de bewerking van marmer. Vandaar ook de prachtige vloer van marmermozaïek, gemaakt van overschotjes. Aan de art-nouveauglasramen merk je de ouderdom van het huis: het is gebouwd rond 1900. “Ik heb altijd in oude huizen gewoond”, zegt Martine Doly. “Daar hou ik meer van dan van een nieuwbouw. Maar ik val ook niet voor te gewone panden, weet je, geef mij liever iets aparts dat anderen misschien onbewoonbaar verklaren. Een beetje zoals hier, want ondanks het feit dat alles goed is ingericht, merk je toch dat dit een werkruimte was, een atelier.”

Ook de buurt, vlak bij het begin van de Charleroisteenweg, is leuk: een echt steedse wijk met winkels op wandelafstand. De woning ligt maar op een steenworp van een vlooienmarkt die ze vaak bezoekt. Toch vond ze de meeste meubels en objecten op de markt van de Porte de Vanves in Parijs. “Ze vindt elk weekend plaats en is, zoals kenners weten, te verkiezen boven de Puces van Saint-Ouen. In Vanves vind je meer decoratieve spullen.” Zo’n markt is niet alleen een vindplaats, je doet er ook aardig wat ideeën op. Veel Franse antiquairs hebben immers flink wat kaas gegeten van decoratie, hun stands en winkels zijn een streling voor het oog, weet Martine. Zelf verkiest ze wat ongewoon is en eigenlijk niet zo waardevol. Ze houdt bijvoorbeeld zielsveel van de emailbordjes die de lambrisering naast de eettafel sieren. “Dit zijn doodeenvoudige bordjes van arme mensen, maar mooi gesleten en teder van kleur: is dat niet perfect?”

Naast de keuken heeft Martine een kleine werkkamer waar onder meer een witgeschilderd bureau staat. Hier etaleert ze haar delicate decoratiestijl. Boven het bureau hangt een rekje met gekleurde bobijnen, elk voorwerp werd precies uitgezocht en alle kleuren passen harmonieus bij elkaar. Dat geldt voor alle hoekjes van deze stadsflat, die niet groot is maar intiem van sfeer, en aparte hoekjes heeft met een eigen kleurenpalet.

Info Martine Doly: 02 512 46 28.