De Belgisch-Italiaanse kok Peter Collura pakt uit met het strakke designrestaurant 1220.

Grote porties zijn er troef.

1220 restaurant : Lombaardstraat 12, 3500 Hasselt.

011 28 13 15. www.1220.be

Zondag gesloten. Voor ’s avonds is reserveren noodzakelijk.

beoordeling

Keuken 5/10

Decor 8/10

Service 6/10

Prijs/kwaliteit 6/10

Comfort 5/10

De Hasseltse horeca is aan een heropleving bezig. De stad wordt opgefleurd met nieuwe, trendy eethuisjes, die met frisse formules inspelen op grootstedelijke tendensen. Een van de flashy nieuwkomers is restaurant 1220. Dit ongekunstelde eethuis met mooie, strakke designinrichting is te vinden aan wat Hasselaren het Groenplein noemen. Vanuit de eetzaal zie je het stadhuis, waar het koppeltje dat aan de tafel naast ons zat precies vijftien jaar geleden in het huwelijksbootje stapte.1220 is een project van Peter Collura, een Limburger met Italiaanse vader en Vlaamse moeder. Peter Collura staat sinds zijn vijftiende in keukens van toprestaurants (vijf jaar Savarin in Hasselt, Clos St. Denis in Kortessem, Michel Coppens in Groot-Bijgaarden) en zou, gezien zijn opleiding, zeer goed horen te weten wat lekker is. De vlotte Belgische Italiaan opende in de buurt van het Hasseltse station Artichok, dat hij wist uit te bouwen tot een populair eethuis. Voor 1220 werd een beroep gedaan op architect Bart America, die voor opvallende Hasseltse horecarealisaties zorgde, zoals Taratata en het zeer recent geopende T Restaurant , beide van dezelfde eigenaar.

1220 is een langwerpige ruimte met achterin, tegen een muur van glasmozaïek, een keuken met centraal kookeiland van roestvrij staal. Zwarte plafonds, kale, eierschaalkleurige muren, donker gebeitst houtwerk, aandacht voor details en een verzorgde afwerking maken dat 1220 een zuiver en rustgevend geheel is. Ook de naam is een idee van de architect en refereert aan de cijfers 12 voor het lunchuur en 20 als uur om te souperen.

Peter Collura leerde verfijnd Belgisch koken, maar koos ervoor om in 1220 een eigen versie te brengen van de Italiaanse keuken. De vaste spijskaart vermeldt een keuze aan pastagerechten en salades. Bereidingen met gamba’s zijn troef en voor de liefhebber vermeldt het leien suggestiebord ‘kalfszwezerik met groene asperges en risotto’ (20 euro). Er is een driegangenmenu voor 28 euro en een viergangenmenu voor 35 euro. Kies je daar aangepaste wijnen bij, dan betaal je 15 euro extra.

Wij reserveerden voor twee en kozen een tafel binnen op het gelijkvoers. In de kelder is een tweede eetzaal met open wijnkelder die overgaat in het… toilet. Wij bestelden antipasti (14 euro voor twee) en op tafel kwam een grote schaal met ham en kaas uit Parma, Italiaanse en Belgische worst, lekkere scampi’s, meloen, witloof, buffelmozzarella en… overbodige surimilangoustine en aardbeien. Dit uitgebreide voorgerecht was eigenlijk een maaltijd op zich. Hadden wij dat geweten, dan hadden wij geen hoofdgerecht besteld. Want er verschenen twee grote, komvormige borden met onbehoorlijk grote porties. Al babbelend en etend gleed ons designmes met dwars lemmet herhaaldelijk in het eten. “Mooi en praktisch gaan niet altijd samen”, zeiden wij optimistisch, terwijl wij ondertussen een gevecht leverden met een rol in de rug, die als kussen fungeerde. De twee hoofdgerechten waren : pappardelle of linten van deeg met scampi’s en boschampignons (lees : gekweekte oesterzwammen) (17 euro) en in de oven taaidroog gebakken kabeljauw met tomaat, broccoli, vaardig op maat gesneden kasteelaardappelen en gewelde botersaus (17,50 euro). Beide gerechten misten smaak en wij vroegen zout en peper, want kruiderij hoort blijkbaar niet op tafel in een uitgepuurd designdecor. De porties waren helaas zo royaal dat wij de helft moesten terugsturen. Voor een nagerecht was er helemaal geen plaats meer. Wij gingen weinig enthousiast buiten : wij hadden meer verfijning verwacht van een kok met zo’n palmares.

pieter van doveren