De ondernemende Robert Van Eygen weet met zijn kunstmatige Pacific Eiland en

streekgebonden bereidingen het vakantiegevoel op te wekken.

Pacific Eiland, Eiland 2, 8900 Ieper, 057 20 05 28 : tearoom, bistro, restaurant, disco, traiteur, kinderspeelpaats, strandje met botenverhuur, drie zonneterrassen. Tearoom open vanaf 9 u., het gastronomisch restaurant en de bistro zijn non-stop open van 11.30 tot 22.30 u. Gesloten op maandagavond en dinsdag. Zakenlunch van drie gangen 28 euro (10 euro voor begeleidende wijnen). www.resto.be/pacificeiland

categorie : vakantie-eiland

beoordeling van het gastronomisch restaurantKeuken 6,5/10

Sfeer 7/10

Comfort 6/10

Service 5/10

Prijs/kwaliteit 6/10

In de vesting van Ieper liggen groene eilanden die dateren uit tijden toen de stad werd bezet door vreemde mogendheden. De kunstmatige eilanden waren voorposten om zich beter tegen de vijand te verdedigen. Nu zijn het groene plekken die uitnodigen om te ontspannen. Vanaf de eilanden kijk je uit over het water en het vestinglandschap met, op de achtergrond, de torens van de St.-Maartenkathedraal en de Lakenhallen. Een van de eilanden is omgedoopt tot Pacific Eiland. Achter dit veelzijdig horecagebeuren staat de 31-jarige Robert Van Eygen. Voor deze kwieke notariszoon stond het al vroeg vast dat hij in de horeca wilde. Na zijn humaniora doorliep de ambitieuze jongeman in twee jaar de hotelschool in Koksijde, om vervolgens in Lausanne de opleiding hotelmanagement te volgen. Maar Robert Van Eygen wilde liever een kleine baas zijn dan een grote dienaar in een internationale hotelketen. Hij ging aan de slag in de keukens van bekende restaurants, zoals Villa Lorraine (Brussel) en Sir Anthony Van Dijck (Antwerpen) en zocht ondertussen naar een geschikte locatie om voor zichzelf te beginnen. Na twee jaar vond hij taverne ’t Eilandje in Ieper, die werd omgedoopt tot Pacific Eiland en uitgebreid met supplementaire horecaformules. Iedereen is er welkom : de dagtoerist voor koffie of thee, de student voor een stevige hap en de zakenman voor een delicate bereiding met kreeft. In de tearoom gaan de deuren om 9 uur open voor het ontbijt en serveert men in huis gebakken koekjes of versgebakken pannenkoeken, bereid met Sint-Bernardus bruin bier. In de bistro staat het personeel klaar voor een snelle hap, zoals croque boem boem met spaghettisaus, of vijf soorten vlees die men zelf op de stone grill mag bereiden. Het gastronomisch restaurant, dat van de bistro en de taverne is afgescheiden door tussenschotten, is de trots van Robert Van Eygen. Hij staat zelf aan het fornuis en kokkerelt met eersteklas verse producten, die hij verwerkt tot lichte, feestelijk gepresenteerde bereidingen. Robert noemt het zelfs : “Een sterrenkeuken voor aardse prijzen.” De spijskaart verandert regelmatig en er zijn enkele terugkomende gerechten, zoals paling in ’t groen met twaalf verse kruiden (20,50 euro) of gepersilleerde koningskabeljauw met St.-Bernardus witbier en preimousseline (19,50 euro).

Wij parkeerden de auto op de Esplanade-parking en bereikten via de privé-brug het Pacific Eiland. Daar wacht een gebouw met veel glas en open ruimtes die versierd zijn met oude affiches. Wij nestelden ons in het gastronomisch gedeelte en kregen twee verschillende spijskaarten. Wij bestelden het ontdekkingsmenu (42 euro, plus 13 euro voor de aangepaste wijnen) en kregen het voorgerecht uit het oude menu en de rest uit het nieuwe menu. Als welkom waren er twee amuusjes : een taartje van krab, afgetopt met kruidenremoulade, en een toastje met gerookte zalm. Het glas werd gevuld met een frisse Costières de Nîmes 2001, een charmeur zonder diepgang. De fles bleef achter op tafel en er kwam adellijke pastei van haas met hart van ganzenleverterrine, opgediend met chutney en speculaassaus. Cappuccino of garnalenbisque met handgepelde grijze garnalen en broodkorstjes volgde en smaakte goed. Het hoofdgerecht bestond uit een volledige kroon van matig mals Nieuw-Zeelands lamsvlees, gegratineerd met pesto en oude parmezaankaas en opgediend met dikke bruine saus, aardappelkoek, truffelrisotto, mediterrane groentetulband, wortelflan en kaaskoekje. Wij ervaarden deze bereiding als royaal. Het glas werd gevuld met Château La Rose Belle Vue 1998, een dunne Premières Côtes de Blaye. De als dessert op de kaart vermelde ‘gegratineerde tamarillos’ waren blijkbaar uitverkocht en in de plaats kwamen onaangekondigd citrusvruchten, opgediend onder een koepel van gekarameliseerde suikerdraden in een mandje van krokant deeg. Bij dit feestelijke nagerecht kwam zelfgedraaid bourbon-vanille-ijs en passiecoulis. Wij verlieten het ‘vredeseiland’ met een tevreden gevoel.

pieter van doveren