“Je moet mee met de tijd”, moeten Frank Haesevoets en Ann Leys hebben gedacht. Ze veranderden hun fijnkostrestaurant Villa Verde in brasserie De Cocotte.
F rank Haesevoets heeft al heel wat watertjes in de horeca doorzwommen: hij werkte voor een internationale hotelketen en zat een vijftal jaren in de fastfoodsector, voordat hij met het gastronomisch restaurant Villa Verde uitpakte. In tijden dat men het stijve gedoe van gastronomische restaurants de rug toekeert en kiest voor meer ongebonden formules is de brasserie een van de uitwijkmogelijkheden. Daarom werd Villa Verde, na negen succesvolle jaren, begraven. In de plaats kwam brasserie De Cocotte. In de auto dachten wij na over de nieuwe naam: als men toch de drempel naar beneden haalt, dan had men ook kunnen kiezen voor een Nederlandse naam! Waarom niet De pan, die naam roept ook beelden op van lekker en gezellig eten!
Wij reden door residentieel, groen Aartselaar, lieten de auto op de parking voor de villa en werden aan de deur opgewacht door eigenaar Frank Haesevoets. Om te laten zien dat de tijd van witte boorden en zwarte broeken voorbij is, droeg de baas jeansbroek en jeanshemd. In de eetzaal was het linnen van de tafels gehaald: tafelkleden kosten geld om schoon te maken en zijn in een brasserie overbodig. Dus aten wij van graniet. Om het gevoel van ouderwetse gezelligheid te activeren, waren snuisterijen binnengehaald, zoals een toren lege Illy-koffieblikken, een verzameling miniflesjes, een oude weegschaal, kook- en wijnboeken en gedroogde pasta’s en kruiden. Het geheel wordt oversausd met lounge music: dat hoort zo tegenwoordig. Bij de nieuwe naam en de nieuwe oude inrichting kwam ook een nieuwe chef-kok. De vorige chef, die altijd verdienstelijk werk had verricht, maakte van de verandering gebruik om te kiezen voor ‘normale’ werktijden in de keuken van een kliniek. Frank Haesevoets kwam aan tafel voor een woordje uitleg over de spijskaart en de keuken, die een stuk lichter zou zijn. Aan het gevulde postuur van de eigenaars was dit niet te zien. Wij kozen: carpaccio van ganzenlever en genoten van rauwe krullen lever, op smaak gebracht met een druppel aceto balsamico en sel de Guérande (12,3 euro). Ook was er een slaatje van raketsla met mozzarella, lekkere Pico Velata Trevelez-ham, verse vijgen, pijnpitten en honingvinaigrette (10,76 euro). Die voorgerechten waren in orde en de wijn, een Blaauwklippen Zinfandel 1999, die op de kaart stond vermeld als ‘ongelovelijk sexy’, mocht er met zijn donkere kleur en kracht, fruit en intensiteit, ook zijn (22 euro). Minder enthousiast waren wij over de hoofdgerechten: op vel gebakken kabeljauw was ovendroog, de begeleidende groene asperges waterig en de gebakken polenta en de saus minder licht dan beloofd (14,75 euro). Ossenhaas van goede kwaliteit kwam op het bord met sojascheuten, bruine saus met citroenblaadjes, pesto, groene asperges met zure room, paksoiblad, krokantje van filo met champignons en aardappelrösti: dit was pas een echt mislukt fusiongerecht! Teleurgesteld sloegen wij het nagerecht over. De Cocotte wordt vooral bezocht door gegoede burgers van een zekere leeftijd.
Brasserie De Cocotte: Kleistraat 175, 2630 Aartselaar. tel. 03-887 56 85. Voor zomerse dagen is er een terras met riant uitzicht. www.decocotte.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier