Guido Van Landeghem verhuisde zijn bekende restaurant de Varkenspoot naar een pand om de hoek.

Sinjoren hoorde je nooit klagen over de vroegere Varkenspoot. Het instituut, waar zestien jaar lang in een typisch Antwerpse sfeer smakelijk werd getafeld, verhuisde naar een locatie om de hoek, en nu is het voor menig Antwerpenaar eventjes wennen. Niet de locatie maar wel de inrichting is punt van discussie. “Schande, de Varkenspoot heeft z’n ziel verkocht en verloochent z’n verleden”, zegt de een. “Een interessante mengeling van oud en nieuw”, zegt de ander. Wij werden nieuwsgierig en reserveerden. De nieuwe ‘Poot’ ligt achter de Bourla-schouwburg aan de rustige Graanmarkt, op de plaats waar vroeger het legendarische eethuis Henri was. Het gelijkvloers van het oude huis kreeg een art-deco-achtig interieur met rechthoekige spiegel- en matglaspanelen met vierkante lichtnissen. De keuken gaat gedeeltelijk verborgen achter de bar en een afbrokkelende glazen muur. Wij hopten van de ene bil op de ander voordat onze mening naar buiten kwam: verder uitzuiveren of meer aanpassen aan de stijl van het huis, want nu is het een beetje van alles. Maar dat zal de baas een zorg wezen, de zaak zit immers toch vol! Wij kregen een keurig gedekt bistrotafeltje tussen Hollanders en Sinjoren, die hun best deden om elkaar te overtreffen in luidruchtigheid. ‘Fashionable theatre restaurant, the dishes are hallmarks of good French/Belgian cuisine with direct potent and seductive flavours‘, zegt het visitekaartje, opgesteld in de stijl die past bij het door chique winkels overspoelde Antwerpse quartier latin. Wij kregen de spijskaart met ‘waarmerken van de Frans/Belgische keuken’ uit de stevige handen van een streng kijkende dienster. Baas Guido Van Landeghem bediende, zag er vermoeid uit en leed aan de “tje”-ziekte (‘varkenspootje’, ‘wijnkaartje’ enz.). Hij was maar 21 jaar oud toen hij in de Arme Duivelstraat bescheiden begon. De zaak evolueerde en als het aan hem had gelegen was hij nog verder gegaan. De brandweer stak echter een stokje voor de uitbreidingsplannen, wat een verhuis tot gevolg had. Met de naam verhuisden ook de kok Patrick Meeuws (12 jaar in dienst) mee en een gedeelte van de op traditionele leest geschoeide specialiteiten, zoals: scampi’s in duivelssaus, varkenspoot, châteaubriand en rog in botersaus.

Op onze tafel kwamen: smakelijke garnaalkroketten met een flinke snuif cayenne en een vleugje cognac in het beslag (383 fr./9,5 euro), smeuïge en lekkere pastei van varkensvlees, kippenlever, gerookt spek en reuzel met rozijnen, uiencompote en toast (262 fr./6,5 euro), pot au feuke van verse tong, rode poon en zalm met keurig versneden groenten en aardappels in een ouderwets-smakelijke botersaus (705 fr./17,5 euro) en het malse, roze vlees van in samenspraak met de beenhouwer gepekelde en gerookte ham, op het bord gebracht met mosterdsaus, zwartgeblakerd perkament van aubergine en teleurstellende bruine, heropgewarmde slappe frieten.

Wij betaalden en vroegen om onze jassen. De architect van dienst vond zijn creatie blijkbaar te mooi voor kapstokken, want de dienster moet telkens twee keer trapje op, trapje af om winterjassen boven weg te hangen en te halen.

De Varkenspoot: Graanmarkt 3, 2000 Antwerpen. Tel. 03-232 63 63. Zakenformule 626 fr./15,52 euro, driegangenmenu 884 fr./21,91 euro en degustatiemenu zes gangen 1291 fr./32 euro. Dagelijks open tot 23 u., zondag tot 21.30 u. www.varkenspoot.be XXX (drie koksmutsjes)