tafelen

Redactie Knack

16-11-1999, 23:00 Bijgewerkt op: 08-12-2020, 07:23

Frank en Els De Ganck verbouwden een voormalig bordeel tot het aantrekkelijke restaurant De Ganck. De menu’s zijn er troef.

Een huis zonder schreeuwerige lichtreclames, dat is eerder zeldzaam aan de Brusselbaan in Affligem-Essene. Dat we hier met een restaurant te doen hebben, vertelt een keukentafereel: vanaf de straat ziet men via een groot raam de chef-kok aan zijn fornuis. Restaurant De Ganck heeft de ingang aan de zijkant. Binnen wordt de bezoeker aangenaam verrast door de opengetrokken ruimtes. ‘Eindelijk iets origineels’, dachten wij, maar die gedachte werd snel en vakkundig weggeveegd door de muziek. Helmut Lotti zong gekende operettes en dit versleten repertoire pastte niet bij de gedurfde inrichting. Restaurant De Ganck heeft zijn onderkomen in een bakstenen hoekhuis zonder veel allure, waarin eertijds een café en een bordeel waren gevestigd. Het pand werd in vervallen staat aangekocht en volledig gestript, waarbij vloeren en tussenwanden verdwenen. Het brute van de bakstenen muren, de industriële betonnen vloer en ontmantelde plafonds contrasteert prettig met de feestelijk, in wit linnen gedekte tafels en de mooie gerechtjes die op de witte borden verschijnen. Wij werden bediend door een vriendelijk en bescheiden meisje. Zij vertelde dat De Ganck nog geen jaar open is en dat in de week het marktmenu (1250 fr.) en in de weekends het degustatiemenu (1850 fr.) populair is. Het marktmenu is een driegangenmenu met een glaasje champagne als aperitief. Neem je daar, zoals wij deden, het wijnarrangement bij, dan komt de prijs op 1650 fr. Het meisje noteerde de bestelling en op tafel kwam het beloofde glaasje champagne met verzorgde knabbelaars en drie amuusjes. “Soepje van kool, roze garnaaltjes in vinaigrette en carpaccio van Zwitsers droogvlees”, zei het meisje keurig. Alles wat in plakjes op tafel komt, heet tegenwoordig carpaccio, maar enfin. Het glas werd gevuld met een La Tours ’97, een niet onaangename witte wijn uit de Gironde en er verscheen een half kreeftje uit een te flauw gekruide court-bouillon met een stukje snel gebakken eendenlever en een salade met roze peper en roomvinaigrette met truffel. Om bij te komen was er sorbet van citroen en frambozen, overgoten met perenlikeur en voor één keer stonden wij helemaal achter deze trou normand. Daarna was het de beurt aan een Côte du Ventoux de Terrasse ’96, een echte charmeur met kruidig en warm boeket. De wijn deed het uitstekend bij de gepaneerde en gebakken kalfszwezerik, opgediend met roomsaus, Duitse pasta, sojascheuten en oesterzwam: dat was pas lekker koken! Na kwam aangekocht ijs met rood fruit: een gemakzuchtige oplossing voor een kok van kaliber. De lawine van in huis gemaakt snoepgoed bij de koffie maakte gelukkig veel goed. De chef-kok bleef die avond bij zijn fornuis. De 35-jarige Frank De Ganck staat vanaf zijn 13de in de keuken en kreeg een gedegen opleiding in gereputeerde eethuizen als Bellenmolen, Cravache, Dupont en Plezantenhof.