Edwin Van Goethem en Francine Van Vlierbergen doen hun best om van tafelen in ’t Korennaer een feest te maken.

Voor de een is de frivole decoratie van de eetzaal, de lyrische omschrijvingen van de bereidingen op de spijskaart, de uitbundige presentatie van de royaal geserveerde gerechten en de maniëristische manier van doen van de ambitieuze chef-kok/eigenaar Edwin Van Goethem irritant overdreven; voor de ander is het juist dat beetje meer dat van een lunch of een diner in ’t Korennaer een onvergetelijk feest maakt. Het laatste kamp is in ieder geval goed gevuld, want het restaurant mag op zoveel belangstelling rekenen, dat er ook na de verbouwingswerken plaatsen te kort zijn. Edwin en Francine zijn zo’n vier jaar bezig en hebben in die korte tijd heel wat bereikt. Edwin kreeg een opleiding aan de koksschool van Koksijde en ging aan de slag in toprestaurants. Francine leerde het vak onderweg. Edwin droomde van een eigen restaurant en vond een oude lingeriewinkel bij de kerk van Nieuwkerken. Edwin en Francine zijn met hun tweetjes begonnen, maar kregen zo’n toeloop te verwerken dat ze personeel moesten aannemen. ’t Korennaer is verder gegroeid en zal ook nu nog, na de recente verbouwingen, verder blijven groeien. De twee hebben zich namelijk voorgenomen om van ’t Korennaer een van de betere zaken te maken. Wij kwamen op een doordeweekse avond en werden aan de ingang door de baas in hoogsteigen persoon verwelkomd. Met de gekleurde lok en het met vet omhooggewerkte haar had Edwin the look van een Engelse televisiekok. Wij vergaapten ons aan de stillevens, zoals de aan het plafond gemonteerde constructies met draperieën en hangplanten en de grote ballen gemaakt van vele duizenden flessenstoppen. Een dandyachtige ober met ragfijne bakkebaarden en een met zilverdraad afgezet vestje bracht de spijskaart. Edwin kwam zelf uitleg geven. Hij gaat er prat op dat alles in huis wordt gemaakt en is trots op de creatieve desserts. Menu’s zijn troef door hun gunstige prijs-kwaliteitverhouding. Ze variëren in prijs van 1295 tot 1695 fr. en er wordt telkens een wijnarrangement bij voorgesteld. Wij sloegen aan het lezen en moesten lachen om de pathetische omschrijvingen: ‘In krokante zuil gevangen dobbelsteentjes verse Schotse zalm’, ‘In geschenkverpakking verstopte rode diamantjes gemarineerd in citroengras en limoen met z’n bolletje huisgemaakte asperge-ijs’, ‘Mondvermaakje van verse langoustines verstopt in een jasje van Noordzeetong’, ‘Magistrale combinatie van gegrilde filet mignon, plukverse tijm’ enz. Wij kozen: ‘Flinterdunne carpaccio van bonito tonijn en superverse lijnzalm met z’n kruidig slaboeketje en z’n infusie van Banyuls edik en maagdelijke olijfolie onder kruidentapijtje’ (625 fr.) en ‘In eigen oven gerookte lijnzalm met aspergestaafjes en z’n sabayon verrijkt met hysop en Serranoham’. Beide bevlogen omschrijvingen kwamen overeen met wat er feestelijk op onze borden lag uitgestald. Hetzelfde gold voor de hoofdgerechten: ‘Onder een kruidige tapenadekorst verborgen Fries frianderribstuk met primeurlekkernijen, sausje van kasteelbier en oesterzwammen (785 fr.) en ‘Filetpur van rund uit het polderland van Saftingen met asperges, zomertruffel en zomerse boschampignons en saus van oude St. Paul genever’ (850 fr.). Daar moeten wij aan toevoegen dat de asperges exquis waren door het vacuümkoken, dat het vlees niet de gewenste gaarheid had en dat ridderzwammen niet in het bos maar in de weide groeien. Het glas was gevuld met een Minervois Château d’Oupia, Cuvée des Barons, een aangename wijn met kruidig fruit en soepele smaak (950 fr.). Omdat het feest was, kwam er ook nog een nagerecht: een torentje van krokante chocolade en vanille-ijs, overgoten met warme chocoladesaus als moderne variant op de dame blanche (250 fr.). Bij het weggaan stond Edwin weer aan de deur. “Tot ziens”, zeiden wij. “Dat horen wij graag”, zei hij.

Restaurant ’t Korennaer: Nieuwkerkenstraat 4, 9100 Nieuwkerken. Tel. 03-778 08 45. Dinsdag en woensdag gesloten. Reserveren is zeker in het weekend noodzakelijk. XXX (drie koksmutsjes)

De beoordeling van …..

Pieter Van Doveren / Foto: Jan Caudron