In Frascati krijg je een lekkere brok commedia dell’arte voorgeschoteld, met patrone Luigi Notaro in de hoofdrol.

Schuin tegenover het gemeentehuis van Laken bevindt zich een bijzonder Italiaans restaurant. De locatie is een oude Belgische brasserie, bekleed met lambriseringen en spiegels die refereren aan de tijd dat er op deze plaats een volkse bruine kroeg was. Bar, stoelen en tafels zijn gebleven, en om de romantiek aan te wakkeren flakkeren er overal kaarsjes. Ook uitzonderlijk is het optreden van patron Luigi Notaro, die zich al zingend en grappend tussen de mensenmassa beweegt. Luigi, Gigi voor de habitués, komt uit Napels. Om de elf kinderen te voeden verkocht vader Notaro grote tonnen wijn en kookte moeder in een trattoria. Luigi kwam in de vakantie als student naar Brussel om in het restaurant van zijn oom iets bij te verdienen. Hij bleef, en kocht vijf jaar later het restaurant over. In Frascati zijn de drukke en lawaaierige stationsambiance en de ruime porties troef. De patrone is een rigolo, een lolbroek die met de pepermolen in de hand van tafel tot tafel hopt en ondertussen een loopje met de gasten neemt. Soms slaat hij de bal wel eens verkeerd, zoals aan de naburige tafel, waar een oude Italiaan met een jong meisje zat. Luigi probeerde de twee op een brutale manier in elkaars armen te drijven, maar had niet door dat het uit Amerika overgekomen meisje uitgenodigd was door haar in België wonende oom.

De fans van Luigi komen van ver, en daar horen beroemdheden bij, onder wie de Italiaanse president, Adamo, de huidige burgervader van Brussel en voetballers van Anderlecht. De spijskaart is opgebouwd uit een mengeling van Belgische en Napolitaanse gerechten, die in onbehoorlijk grote porties en met de gebruikelijke Italiaanse cinema op tafel komen. Luigi doet wel drie keer de ronde met een zeewolf, voordat de vis en public op een gasstel wordt bereid. Schiet de vlam in de pan, dan weet men dat er met grappa wordt geflambeerd. Wij werden vergast op een snede San Daniele-ham en een kopje minestrone. Voorgerechten waren: inktvis Frascati, mals gestoofd in een sausje van tomaat en basilicum (500 fr.) en antipasto misto of een groot bord met scampi’s, carpaccio van zwaardvis en rundvlees, keurig ontvelde tomaat met buffelmozzarrellabonen en nog veel meer zuiders lekkers (690 fr.). Hoofdgerechten waren: een enorme ovale schaal met een berg door inkt van inktvis gekleurde tagliolini met een grote hoeveelheid schaal- en schelpdieren (690 fr.) en saltimbocca romana van kalfsmedaillon verpakt in San Daniele-ham en kaas, en opgediend met witte-wijnsaus en lintspaghetti (600 fr.). Het glas werd, op aanraden van de baas, gevuld met een Vignare-Aglianico, Antica Hirpinia ’98, een rode allemansvriend die wij aan de prijs van 915 fr. op de rekening terugvonden. Prima tiramisu (250 fr.) en een aangeboden glaasje wijn sloten deze royale en vermakelijke maaltijd af.

Frascati: 201 Emile Bockstaellaan, 1020 Brussel. Tel. 02-426 52 73. Reserveren is aangeraden. Zaterdagmiddag en zondag gesloten. Ook in de wijnkelder wordt gegeten. XXX (drie koksmutsjes)

De beoordeling van………………………

……………………………

Pieter Van Doveren / Foto: Jan Caudron