tafelen

Redactie Knack

05-09-2000, 22:00 Bijgewerkt op: 08-12-2020, 07:22

Interieurarchitect Fred Devos en kledingspecialiste Martine Vansteenkiste creëerden met hun kosmopolitische brasserie Bonsoir Florian een trefplaats voor modieus Roeselare.

De verzorgd geklede mensen aan de tafels, de omgeving, het hele sfeertje: het zou een plaatje uit het blad Wallpaper kunnen zijn. Bonsoir Florian is slechts enkele maanden open en wist vanaf de eerste dag modieus Roeselare aan te trekken. Dat komt door de inrichting en door de achtergrond van de initiatiefnemers. De dame die in de eetzaal de naad uit haar couturekleedje loopt, is Martine Vansteenkiste. Zij is bij de gegoede dames van Roeselare gekend door haar boetiek Luisa in de Vlamingstraat, waar zij duurdere-merkenkleding verkoopt. De man in safaripak, die aan de ingang achter de glazen schuifdeur met zijn levenslustige boxer Basiel speelt en terloops de klanten verwelkomt, is Fred Devos. Hij is interieurarchitect en hield voorheen met Martine taverne-brasserie Falstaff in Kortrijk open. De twee wilden iets anders: maar wat? Een reis van een jaar, waarbij zowat alle trendy restaurants van Europa werden bekeken, bracht de oplossing: een vlotte brasserie met strakke inrichting en al het goede dat ze onderweg hadden ontmoet. Het vertrekpunt vormt een herenhuis uit 1913, opgetrokken in eclectische stijl. Het majestueuze gebouw verplichte Fred Devos om de inrichting sober en rechtlijnig te houden. Rechts van de ingang is de bar met rode verlichting en een sfeertje uit de jaren ’60. Links is de witte eetzaal, waar via de gordijnen en het leder op de banken paarse accenten werden gelegd. De tafels en stoelen zijn gemaakt van tropisch hout en zijn een ontwerp uit de jaren ’20. Op de naakte tafelbladen pronkt elegant serviesgoed en bestek van Günther Lambert. Over alles is nagedacht, zelfs over de modieuze kleding van het zaalpersoneel. Aan de achterkant is een beschutte tuin met oude beukenbomen, kerselaars en blauweregen. Daar kan je bij mooi weer buiten eten of aan de openluchtbar iets drinken. De begroeiing, de omgeving en de muziek zorgen voor de nodige magie. Wij kwamen op een doordeweekse avond en keken onze ogen uit, want zoveel modieus geklede mensen hadden wij nog nooit bij elkaar gezien. Er kwam tomaatbrood van de tafel in de gang. Het lekkere brood gaat op bestelling bij de lokale kampioenbakker Goegebeur de oven in. Durvers hakken in de gang wat brokjes van de grote parmezaankaas: zo heb je een perfecte amuse-gueule. In de keuken staat de Marokkaanse kok Ahmed. Zijn mediterraan geïnspireerde bereidingen vind je op de spijskaart terug onder de hoofdstukken ‘kleine’ en ‘uitgebreide gerechten’. Onze keuze viel op: aubergine gevuld met verse geitenkaas en sinaasappelsaus met gember (450 fr.) en carpaccio van rundvlees met parmezaankaas en olijfolie (450 fr.). Onze beoordeling was ‘heel lekker’ voor de bereiding met aubergine en ‘bijzonder correct’ voor de carpaccio. Wel irriteerde het ons dat er geen zout en peper op tafel stonden. Zo van: laat de kruiding maar aan ons over, wij weten het toch beter! Hoofdgerechten waren: griet met chorizo (die Spaanse worst kom je tegenwoordig overal tegen!), opgediend met een gezonde hoeveelheid krokante seizoengroenten, pomme duchesse en een blanke botersaus met curry (795 fr.) en couscous royale, die bestond uit kommen met couscous, mals gekookt vlees in saus en groenten (750 fr.). Ook hier één en al tevredenheid. Bonsoir Florian heeft een wijnkaart met flesjes voor toegankelijke prijzen. De huiswijn kost 495 fr. en een rode Wijndham Estate, Bin 555 uit Australië 680 fr. Wij lieten ons verleiden door L’Ermitage de Chasse Spleen (990 fr.). Deze intense rode wijn uit de Haut-Médoc is het kleine broertje van de beroemde Château Chasse Spleen (Cru Grand Bourgeois Exceptionnel) en was zijn prijs waard.