De 29-jarige allround kunstenaar Justin Giunta maakte aanvankelijk juwelen om te overleven in New York. Giunta groeide echter razendsnel uit tot de lieveling van fashionista’s, onder meer van de spraakmakende Voguehoofdredacteur Anna Wintour.

Giunta’s loft ligt in het Flower District van Manhattan. Alles hier ademt Subversive Jewelry, van de zwart-witte Russische baboesjkapoppen en de barokke olieverfschilderijen tot en met de dierenskeletten die bedekt zijn met juwelen van de kunstenaar.

Op school leerde u schilderen. Hoe bent u begonnen met het ontwerpen van juwelen ?

Justin Giunta : Dat moet in 2003 geweest zijn, toen ik een armband wilde ontwerpen voor de verjaardag van een vriend. Daarvoor gebruikte ik zowel gevonden voorwerpen als onderdelen van oude juwelen in grote, barokke stukken. Ik was op zoek naar een job toen ik in Manhattan een winkel ontdekte die oude voorraden van juwelenbenodigdheden verkocht. Ik selecteerde een aantal metalen plaatjes in de vorm van wapens en maakte er een armband van, die ik Arsenale noemde. Mijn vriendin vond het prachtig. Ook al haar fashionistavrienden waren er weg van. Ik zocht meer materialen uit en verwerkte die tot armbanden met ironische en sardonische thema’s zoals Femme Fatale : hoge hakken gecombineerd met dolken. How to make a handbag was dan weer opgebouwd uit metalen voorwerpen in de vorm van handtassen, alligators en dolken.

En zo groeide het idee daar professioneel iets mee te doen ?

Omdat niemand mij wilde aannemen voor een job, besloot ik de straat op te trekken om mijn bescheiden collectie van twaalf stukken te verkopen. Toen ik arriveerde in het supertoeristische SoHo, was ik er zeker niet welkom. Je kon trouwens, bizar genoeg, alleen een vergunning krijgen als je oorlogsveteraan was. Blijkbaar was het een privilege van veteranen om op straat te leuren. Een bekeuring kon ik me zeker niet permitteren en interesse in mijn creaties was er al evenmin. Na minder dan een uur besloot ik dan maar mijn koopwaar te presenteren in een aantal winkels in NoLita, een andere buurt vlakbij. De eerste shop was al enthousiast. Ze begrepen meteen wat ik wilde creëren. Ik had plotseling mijn eerste bestelling en een job ! Diezelfde middag kwam er al meer interesse en die is sinds die dag alleen maar blijven groeien, steeds door mond-tot-mondreclame. Ik ben nooit meer de straat op gemoeten en nu, vijf jaar later, profiteer ik nog altijd van het succes van die ene middag.

Uw bedrijf is inderdaad snel gegroeid van een eenmansonderneming naar een echte ontwerpstudio.

Omdat ik mijn bedrijf gestart ben zonder financiële inbreng van buitenaf heb ik de verschillende rollen van directeur, artistiek leider en financieel verantwoordelijke op mij genomen. Ik ben mijn studio begonnen in mijn eigen woonkamer. Mijn bureau was vlak naast mijn sofa. Als ik ’s ochtends opstond, waren mijn assistenten soms al aan het werk. Dat was natuurlijk niet simpel. Het verschilde nogal van de showrooms die stylisten en moderedacteuren gewoon waren te bezoeken. Anderzijds toonde deze huiselijke oase mijn complete esthetische visie, van de manier waarop de juwelen worden getoond tot en met de belichting. Ik heb dat huiselijke comfortgevoel proberen te behouden toen ik mijn studio overbracht naar een nieuwe locatie, een paar deuren verderop.

Hoe kwam u aan de naam Subversive Jewelry ?

Subversief betekent : het ondermijnen van een gevestigde waarde. In mijn geval probeer ik dat te doen met het ontwerpen van juwelen. Ik wil de kostprijs van de juwelen in vraag stellen door het unieke concept van het ontwerp hoger in te schatten dan het verwerken van dure materialen. Ik hergebruik vooral materialen die niet veel kosten in grote accessoirestukken die dienen als een soort decoratie van het lichaam. Naast armbanden en kettingen ontwerp ik ook tiara’s, hoofddoeken, sjaals, tassen, handschoenen enzovoorts.

Werkt u nog aan andere projecten ?

Momenteel maak ik me klaar om in 2009 Subversive Home op te starten. Voordat ik begon met het ontwerpen van juwelen maakte ik allerhande soorten verlichting zoals kandelaars, die ik verkocht aan designwinkels. Ik ben dat blijven doen en het voelt aan als een natuurlijke evolutie voor mijn bedrijf. Ik ben van plan een hele lijn van kroonluchters en kunstvoorwerpen uit te brengen, helemaal in de stijl van Subversive. Op die manier wordt het een levensstijl, zoals je die kunt zien hier in mijn eigen woonomgeving.

Wat zijn voor u tot nu toe de hoogtepunten in uw carrière ?

De samenwerking met Viktor & Rolf, ongetwijfeld, want ik volg wat zij doen sinds ik zelf studeerde in Amsterdam. Ik hou enorm van de esthetiek en het intellect achter hun ontwerpen. Ik was dan ook razend enthousiast toen ik gevraagd werd om voor singer-songwriter Rufus Wain-wright juwelen te ontwerpen die pasten bij de speciaal voor hem ontworpen Viktor & Rolfkostuums.

Mijn absolute hoogtepunt op professioneel vlak is echter de samenwerking eerder dit jaar met retailgigant Target ( bekend Amerikaans warenhuis dat goedkope collecties uitbrengt in samenwerking met bekende ontwerpers). Samenwerken met zo’n groot bedrijf was een fantastische ervaring. Het gaf me de mogelijkheid mijn eigen ontwerpen verwezenlijkt te zien op grote schaal. De mensen van Target hebben uitstekend werk verricht bij het vertalen van mijn esthetiek naar het grote publiek. Ze hebben mijn juwelen ook bereikbaar gemaakt voor velen, iets wat ik met mijn eigen studio nooit zou hebben klaargespeeld. Mijn naambekendheid is daar enorm door gegroeid.

Waar vindt u de materialen voor uw creaties ?

Overal ter wereld, zowel op vlooienmarkten als in oude pakhuizen. Sommige van mijn beste stukken zijn gemaakt van dingen die ik vond op straat. Alles wat blinkt, is goud voor mij ! Mijn inspiratie haal ik zowel uit de kunstgeschiedenis en architectuur als uit designdetails. Tegenwoordig maak ik een vijftal collecties per jaar. Ik werk dus ongeveer aan hetzelfde ritme als de rest van de mode-industrie.

Hoe is de collectie die u toonde tijdens de recentste Fashion Week tot stand gekomen ?

Recentelijk werd ik geïnspireerd door mijn reizen naar Marokko, Europa en gek genoeg ook Texas. Ik heb vooral inspiratie geput uit lokale ambachten en dit alles samengebracht in de collectie voor de lente/zomer 2009, met als titel Topography. Daarin vind je Marokkaanse weefstukken die we met de hand hebben geverfd en waarin we parels hebben verwerkt om het geheel een meer Subversive gevoel te geven. Voorts zijn er ook geborduurde valkpendules die doen denken aan de motorkappen van grote jeeps op de brede, stoffige Texaanse wegen.

Vreemd genoeg slaan uw creaties in Europa blijkbaar minder goed aan dan in de rest van de wereld.

Dat klopt. Los van de economische situatie denk ik dat Europese klanten conservatiever zijn, minder bereid om te experimenteren met mode. Ik zie dat in de terughoudendheid van vertegenwoordigers van Europese verkooppunten. Een andere factor is volgens mij de verkoper. Hij moet de uiteindelijke drager met het sieraad verbinden, iets waar we in de Verenigde Staten heel goed in zijn. Terwijl Italiaanse verkopers volgens mij net zo goed pizza als Prada aan de man kunnen brengen. Ze blijken veel minder een relatie te hebben met het product en met de consument. Dat maakt het veel moeilijker om mijn juwelen daar te verkopen. Ik zou dat natuurlijk maar al te graag anders zien.

Denkt u dat door uw achtergrond als schilder uw benadering anders is dan die van andere juwelenontwerpers ?

Mijn benadering is veel intuïtiever. Ik cre-eer mijn juwelen als een driedimensionale uitbreiding van mijn vlakke schilderijen. Als ik spreek met collega’s, ervaar ik die werkwijze inderdaad als uniek.

Mist u het schilderen niet ?

Ik onderschrijf volledig de filosofie van Andy Warhol, die het samengaan van kunst en commercie verdedigt. Ik ben creatief actief geweest in beide werelden en ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat ze functioneren volgens dezelfde principes : “Wat getoond wordt, is wat men goed vindt.” Ik ben heel blij dat mijn juwelencreaties al zijn verschenen in duizenden publicaties. Mijn schilderijen daarentegen hangen, sinds ik afgestudeerd ben, alleen in mijn eigen woonkamer en aan de muur van mensen die me altijd gesteund hebben. Ik verkoop mijn schilderijen nog steeds zonder galerie. Er is een tijd geweest dat ik het liever anders had gezien, maar nu realiseer ik me dat juist dat me de mogelijkheid heeft geboden mijn schilderkunst te laten evolueren op een ander tempo dan de seizoengebonden modewereld.

Denkt u dat de invloed van het leven in een grootstad zoals New York belangrijk is voor uw creaties ?

Ik heb altijd gedroomd van het leven in een grote, snelle stad en ik heb altijd een boon voor New York gehad. Ik woon er nu bijna acht jaar. Voor mij is deze stad enorm belangrijk in alle aspecten van mijn ontwerpen. Ik haal constant inspiratie uit wat de mensen hier dragen. Alles wat je je ook maar kunt inbeelden, vind je wel ergens in New York. En als je dingen creëert, is er hier altijd wel ergens een klant voor. Plus, ik hou van het lawaai van de stad.

Zijn er kanten van uw beroep die u minder aangenaam vindt ?

Ik definieer mezelf als een kunstenaar, wat voor mij betekent dat ik mijn brood verdien met de dingen die ik ontwerp. Ik hou enorm van wat ik doe !

Door Tim Goossens . Foto’s Bart Michiels