Tegen een graffiti-achtergrond, op een rap-ritme evolueert streetwear. Van oversized naar te superkrap. Van tweedehands naar merken-snobisme. Een mode-verhaal zo oud als de straat.

LENE KEMPS

FOTO’S : PHILIPPE CLAES

ASSISTENTIE : OLIVIER RIZZO

TOM (23) Hij heeft maar een kwartiertje tijd. Zijn vrienden wachten in de platenwinkel. Waar willen we over praten ? Kleding ? Die moet gewoon funktioneel zijn en niet te populair. Meestal valt hij voor spullen die niet iedereen draagt. Die vindt hij in allerlei winkels, hij is niet merkgericht. Hij studeert rechten, maar heeft tijd om te reizen. Lievelingsbestemmingen zijn Londen en New York, waar hij wat kleding betreft the real stuff vindt. Duur is het nooit. Muziek is belangrijker. Hij luistert naar hard core en acid jazz, vooral dansbare versies. De laatste tijd houdt ook punk hem bezig. Ja, punk.

WIM (19) Hij is net op weg naar een pleintje waar hij zeker is vrienden te ontmoeten. Meestal zijn ze met z’n twintigen. Daar hangen ze dan wat. Ze spelen basket of roken. Vergeet dat basketten, eigenlijk roken ze de hele tijd. Ze gaan skateboarden of snowboarden. Praten over muziek. Over kleding hebben ze het niet. Je draagt gewoon wat je mooi vindt. Hij geeft vrij veel geld aan kleding uit, zo’n tienduizend per maand. Veel voor iemand die nog studeert, maar hij werkt ook af en toe. Vroeger liet de groep speciaal T-shirts uit Amerika overkomen, merken die niemand hier had. Daar zijn ze van afgestapt. Iedereen draagt die spullen nu en dan doen zij niet meer mee. Hij koopt in speciale streetwinkels zoals “Better of dead”, alhoewel hij die een beetje snob vindt. Vroeger haalde hij veel in een gekende sportwinkel, maar sinds hij weet dat de eigenaar een racist is hij weigerde een skateboard te verkopen aan twee Marokkaanse vrienden komt hij daar niet meer. Stomme mensen, racisten.

RAF (22) Kan je niet normaal doen, zoals gewone mensen, zeggen zijn ouders. Ze houden niet van zijn piercings en tatoeages. Maar wat is normaal ? Hij vindt zichzelf heel gewoon. Hij leeft gezond, eet veel vis en groenten, doet aan sport en werkt. Mensen van de streetsien worden blijkbaar nog altijd vies bekeken. Terwijl hij met niemand problemen heeft. Live and let live. Hij zit in de muziekbranche, als roadie en bassgitarist. Vier of vijf jaar geleden is hij street geworden. Het is echt zijn stijl. Zijn kleding is tweedehands, zoals vandaag. Of komt uit skatewinkels. Independent, Vains, Vision, T-Bags. Uiteindelijk keer je steeds naar dezelfde merken terug. Hij geeft tot tienduizend frank per maand aan kleding uit. Massa’s mensen willen de stijl nabootsen en denken dat ze goed zitten als ze de juiste labels kopen. Dat is jammer. Als je alleen de buitenkant overneemt, gaat er veel verloren. Ach, het zal hem een zorg wezen. Hij zal niet veranderen. Waarom zou hij ?

ADRIAAN (16) In een opwelling heeft hij zijn haar groen gekleurd. Alle bomma’s keken toen zo raar naar hem, dus na een week dacht hij van : nee, toch maar niet. De enige oplossing was bleken. Radikaal. Zo komt hij dus aan die blonde pieken. Naar kleren moet hij altijd lang zoeken. Hij wil het liefst gewone spullen, maar vind die maar eens. Bovendien heeft hij weinig geld. Hij kan er misschien 2000 frank per maand aan uitgeven. H & M is altijd een goede oplossing. Tweedehandswinkels. Wat hij koopt, vermaakt hij dan een beetje. Aan deze broek heeft hij ook zitten knippen en naaien. Het is niet helemaal gelukt, maar het ziet er toch al beter uit. Muziek ? Funk, groove, reggae en soul. Open-minded weet je wel.

MIEKE (18) EN MATTHIAS (18) Merken, wow, geen idee ! Een hemd uit H & M, een vakantie T-shirt uit Portugal, een oude jeans… Ze gooien wat bij elkaar en zien wel. Ze zijn geen merkenfreaks. Hij heeft zijn haar al twee jaar niet meer gewassen of gekamd of toch wel, hij heeft het acht keer gewassen daar krijg je dus die dreadlocks van. Zij is er zes maanden mee bezig en je ziet het effekt nu al komen. Je kan er allerlei dingen insteken in die lokken : schroeven, pins, versieringen… Het blijft perfekt zitten. Ze hebben beiden een piercing in de navel. Nee, doet helemaal geen pijn, het geeft net een enorme kick. Als ze uitgaan, is het naar de Pacific in Antwerpen of de Fuse in Brussel. Maar ze staan open voor alles en zijn zelfs al naar La Rocca in Lier geweest. Nee, dat was duidelijk niets voor hen. Dan liever thuisblijven, luisteren naar reggae, house en ambient.

CINDY (19) EN MARC (29) Je goed voelen in je kleding is het belangrijkst. Merken zijn helemaal geen must. Zij heeft er trouwens het geld niet voor om zich duur te kleden. Ze is werkloos en woont nog thuis, dus dat is een beetje een moeilijke periode. Maar zo’n T-shirt van Hysteric Glamour is wel geestig en kost eigenlijk niet zo veel. Hij zit in de tuin- en wegenbouw. Best fijn werk, je bent altijd buiten en je kan je kreativiteit gebruiken. Streetwear is natuurlijk een beetje fel, maar moet kunnen. Zo’n Stüssy sweater met kap, daar kan je overal mee komen. Ze luisteren naar alle soorten muziek : hiphop, house en zelfs klassiek. En Tien om te zien, als ze een avondje willen lachen.

BRAM (22) Zijn eerste tatoeage heeft hij van zijn vijftiende, toen het nog helemaal niet “in” was. Niet iedereen apprecieert het. Wat doe je als je oud bent ?, vragen ze. Tja, hij heeft er lang genoeg over nagedacht en hij leeft nu en niet als hij tachtig is. Vroeger toen hij werkte, gaf hij veel geld aan kleding uit. Nu hij weer studeert, moet hij het met minder stellen, maar dat is geen probleem. Merken zijn nooit belangrijk geweest, het moet gewoon goed zitten. Druk van buitenaf legt hij naast zich neer. Hij koopt kleren voor zichzelf en niet voor de anderen. Hij speelt in een groep : Eightball. Voorlopig hebben ze nog maar twee optredens achter de rug, maar hij voelt dat het goed zal lopen. Als hij uitgaat, is het met een vaste groep vrienden. Meestal zitten ze in de Spaghettiworld, soms gaan ze naar fuiven in de Paradox of Pacific. Het liefst treden ze natuurlijk zelf op.