In de polder leef je met de horizon in huis, het weidse landschap is er alomtegenwoordig. Zeker in een woning waarvan dieptezichten de kern uitmaken van de architectuur.

Van deze woning word je rustig en toch geven het licht en het vergezicht op het weidse polderlandschap je een boost. “Zo’n landschap heeft iets sobers en krachtigs en dat is net wat we hier hebben proberen te verfijnen”, legt Hans Soete uit. Hij is dokter, vooral actief als revalidatie- en sportarts, daarnaast is hij ook – als designantiquair – bezig met architectuur en design. “Twee totaal verschillende disciplines combineren geeft je extra energie en is ook een beetje yin en yang, de geneeskunde is uiteraard een andere omgeving dan de veel avontuurlijker wereld van het interieur en vooral de vintagehandel. Je ontmoet er totaal andere mensen”, legt hij uit.

Hij droomde er eigenlijk al jaren van om een heel sobere, houten hut van Scandinavische inspiratie te bouwen. Wegens de bouwvoorschriften kun je zoiets natuurlijk niet zomaar neerplanten in de polder. Toch heeft deze woning een noordse uitstraling. Van ver lijkt ze van hout gemaakt, maar het gaat om in ruwe planken gestort beton. Hans werkte voor deze creatie nauw samen met interieur-architect Frederic Hooft. Samen hebben ze het gebouw in grote lijnen bedacht en afgewerkt, maar deden voor de uitvoering van de basisstructuur een beroep op architect Pieter-Jan Leenkecht (Cas- architecten).

“Ik dacht dus steeds maar aan die Scandinavische hut, en misschien bouw ik die ooit nog wel. Maar voor de creatie van een huis leg je toch altijd een weg af. Daarvoor was de samenwerking met Frederic Hooft heel inspirerend. Eerst dacht ik aan iets heel simpels, maar naarmate de ideeën zich ontwikkelen, wordt alles complexer en dat is net boeiend. De eerste vragen die je je bijvoorbeeld stelt, als je een hedendaagse woning wilt optrekken, gaan over de keuze tussen open of gesloten : grote ruimten of een opdeling met muren en deuren.” Openheid is nu eenmaal een sleutelbegrip van de moderne architectuurtraditie. Bovendien drong die zin voor openheid zich meteen op door de prominente aanwezigheid van het landschap dat via de ramen binnenrolt.

De centrale leefruimte is helemaal open, met middenin een hangende haard die voor een kampvuurgevoel zorgt, aldus Hans. Je ziet de keuken niet rechtstreeks, daarvoor moet je een hoekje om. Boven dacht Hans eerst aan drie slaapruimten, maar het werden twee ruime suites. “Een idee van Frederic Hooft en Bea Mombaers (Items), met wie ik geregeld samenwerk en die in deze woning ook haar inbreng had voor het meubilair en de objecten.”

De algemene structuur is niet helemaal open, want wanden en trappen creëren ook allerlei doorzichten die het ruimtegevoel eigenlijk net versterken. Bovendien zorgen een aantal ietwat verborgen hoekjes voor intimiteit. Strak hoeft niet te resulteren in koud. Daarom ontwierp Frederic Hooft een keuken afgewerkt met messing, een uitgesproken hedendaags materiaal.

Hans ontdekte de architectuur en design in zijn kinderjaren. “Ik groeide in Blankenberge op in een moderne woning vol design. Dat was geen doorsnee-interieur en wellicht daardoor had ik er al als kind oog voor. Niet dat ik architectuur wilde studeren, maar ik behield wel een fascinatie voor design en architectuur. Daarvoor vind ik nu een uitweg via mijn vintagecollectie en het realiseren van dit soort projecten. Ik zoek ook niet het meest voor de hand liggend design en heb een voorkeur voor het meer architecturale design. Ik raak ook almaar meer geboeid door kunst in huis, zoals de delicate houten sculpturen, soms niet meer dan takjes, van Jean-Georges Massart en de pigmentschilderijen van Marc Angeli, twee fascinerende Waalse kunstenaars. Zo’n woning vraagt om meditatieve en natuurlijke kunst. ”

info@hsplusdesign.be,

frederichooft.be, items-knokke.com, cas-architecten.be

Tekst Piet Swimberghe & foto’s Jan Verlinde

“Twee verschillende disciplines combineren geeft je extra energie en is ook een beetje yin en yang”