Huizen inrichten is een oude passie van Barbara Wittig. Volgens iemand die haar goed kent, zou ze zelfs van een bedoeïenentent iets fraais maken.

De Duitse Barbara Wittig was als kind niet weg te slaan van de rondtrekkende muzikanten die elk jaar Berlijn aandeden. “Ik kon uren naar hun accordeonspel luisteren, en vroeg me dan af welke hun volgende bestemming zou zijn. Ik denk dat ik toen al besefte dat ik de wereld wilde zien.” Een carrière in mediamarketing heeft die droom doen uitkomen. Haar curriculum is indrukwekkend. Ze was onder meer reisleidster in Bangkok, Kaïro en Athene, typografe in Zwitserland en werkte voor Rupert Murdochs Australische publicaties. Tot ze zich in Londen vestigde en voor eigen rekening publisher’s agent werd voor enkele luxueuze Duitse lifestyle- en damesbladen.

Reizen is een passie. Barbara’s elegante Victoriaanse rijwoning in Holland Park verraadt haar voorliefde voor dingen die een tikkeltje ongewoon zijn. Huizen inrichten heeft haar altijd geboeid. “Ik heb dat van mijn moeder. Zij was in huis voortdurend bezig met dingen te veranderen. Ze was familie van Mies van der Rohe, die in de jaren dertig directeur was van het befaamde Bauhaus. Ik heb in München zelfs even in de flat van zijn dochter gewoond. Al deze mensen moeten wel een grote invloed op mij hebben uitgeoefend. Ik ben bovendien dol op vlooienmarkten en rommelwinkels. En mijn ex-man zei altijd dat ik van het eenvoudigste stulpje – zelfs van een bedoeïenentent – een mooi huis kon maken.”

Ditmaal kwam het mooie huis er in samenwerking met een bevriend binnenhuisarchitect, Nelson Morrow. “Ik ken hem al veertien jaar. Hij weet mijn ideeën perfect te interpreteren en de juiste oplossingen te vinden. Hij was ook de architect van dit project, want het hele huis moest worden omgebouwd om beter bij mijn levenswijze te passen.”

Er waren drastische ingrepen nodig om van het halve krot drie jaar geleden de huidige stijlvolle woning te maken. De groezelige en vochtige kelderkeuken bijvoorbeeld kwam uit op een kleine patio, waarop je uitkeek van het balkon op een hoger gelegen mezzanine. Deze mezzanine werd intussen uitgebouwd tot een ruime gelijkvloerse kamer. Ze kreeg een hellend dak met glazen panelen en openslaande terrasdeuren. Deze kamer dient als eet- en vergaderruimte wanneer Barbara uitgevers of andere klanten op bezoek heeft. “Het is echt een aangename, lichte en luchtige ruimte, bijna zoals een serre.”

Op de gehele benedenverdieping – tuinkamer, salon en hal – ligt een prachtige vloer in bamboe, waarschijnlijk de eerste die in Londen in een privé-woning werd gelegd. “Hij ziet er niet alleen prachtig uit, hij is ook veel milieuvriendelijker dan gelijk welke andere houten vloer”, zegt ze met klem, en ze is opgetogen omdat hij zo goed past bij haar bijna monochroom kleurenschema.

Barbara wilde het eenvoudig houden, in zwart en wit. Nelson Morrow voerde haar wensen uit met stijl. In de kelderkeuken kwamen aan beide zijden houten meubels, die een laagje eischaalwitte glanslak kregen. Het aanrecht in zwart graniet, de roestvrij stalen spoelbakken en een Amerikaans stalen fornuis van Westinghouse zorgen voor een moderne toets. Aan het raam bevindt zich de ontbijthoek: twee rieten stoelen van Lloyd Loom en een bistrotafeltje met een marmeren blad, waar nog heel wat herinneringen aan vastzitten.

“Ik kreeg het van een Thais-Chinees koppel dat in Bangkok een restaurant uitbaat, waar ik geregeld ging eten. Aan dit tafeltje startte ik ook met mijn eigen zaak, met enkel een fax, een schrijfmachine en een telefoon.” Aan de andere kant van de ruimte is een grotere eethoek met een open haard, en nog wat verder heeft de open patio plaatsgemaakt voor een vestiaire. De vloer rond de eettafel met glazen blad werd ontworpen door Nelson Morrow. De grote rechthoek in zwart-witte tegels vormt een motief dat op een vloertapijt gelijkt. Aan de muur hangen litho’s met felrode toetsen die het monochrome doorbreken. “Dat is zeker de Aziatische invloed. Ik hou van de warme rode tinten die vaak met Chinese interieurs worden geassocieerd”, zegt Barbara.

Het interieur heeft iets van overal ter wereld. En omdat aan bijna al haar bezittingen herinneringen vastzitten, is haar kunstcollectie bijzonder merkwaardig. “Ik verkies werk van mensen die ik ken of al ontmoet heb. Een goede vriend van me is conservator en galeriehouder. Hij bracht me in contact met enkele schitterende kunstenaars. Gelukkig heb ik hun werk kunnen kopen nog voor ze grote bekendheid kregen, en hun werk dus nog betaalbaar was.” Koopjesjagen is nog een favoriet tijdverdrijf van haar. ’s Zaterdags zie je haar vaak in Alfies Antique Market in Church Street, waar ze regelrecht op art-decostukken afgaat. “De leunstoel uit de jaren dertig, plus de krukjes en de bijzettafeltjes die in de zithoek staan, vond ik daar.” Phillips Auctioneers is nog zo’n geliefkoosde plek. Daar kocht ze onder meer art-decomeubels voor de slaapkamer. Het bed zelf werd elders besteld door Nelson Morrow.

Het dakterras was het eerste dat Barbara aantrok toen ze het huis zag, en hoewel ze binnen hoekjes genoeg heeft om mensen te ontvangen, is dit haar geliefde plek. Het terras is omgeven door witgeverfde muren. Op de terracotta vloertegels staan laurierstruiken in potten en teakhouten meubelen. Op de schoorsteen staat een rij schoorsteenpotten netjes in het gelid, en een elektrisch bediende, zwart-wit gestreepte luifel schuift indien gewenst over de tafel. Een rustige werkplek in de zomer, ver van haar drukke kantoor beneden.

Barbara Wittig is de eerste om toe te geven dat haar samenwerking met Nelson Morrow een groot succes was. “Het huis is veelzijdig, zowel aangenaam om in te werken als om mensen te ontvangen.” Het is ook stijlvol, echter zonder toegevingen aan het comfort.

Tekst & styling Carolyn Harrison / foto’s Brian Harrison

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content