Tessa Vermeiren
Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

Af en toe geneer ik me voor mensen waarover in dit blad wordt bericht. Bij de presentatie van de Gucci-mannencollectie in Milaan verkondigde Tom Ford dat hij de interimpresident van Afghanistan, Hamid Karzai, “de chicste man van de wereld” vindt.

Dat zegt meer over Ford dan over Hamid Karzai. Meneer Ford is niet zomaar een ontwerper, hij staat samen met de als bikkelhard bekend staande Domenico De Sole aan het hoofd van het steeds groter wordende Gucci-imperium. Hij wordt dus geacht een man met hersens te zijn. Maar hersens die vliegensvlug gigantische dollarsommen kunnen maken, zijn daarom nog niet begiftigd met emotionele intelligentie. Zo blijkt uit dit bericht dat de kolommen van een paar Europese kranten haalde.

Het zou mij overigens niet verbazen dat een of andere modeverslaggever de hints naar de kledingstijl van Karzai in de jongste collectie van Gucci interpreteert als een vorm van engagement. De oppervlakkigheid en de wereldvreemdheid kent in die kringen vaak geen grenzen.

Ik probeer me voor te stellen hoe zo’n Tom Ford naar de beelden van de regeringsvorming in Afghanistan heeft zitten kijken. Interesting! Al die tulbanden en shalwar kamiz en die astrakan hoofddeksels.

De omvang van de taak die Karzai op de schouders werd gelegd, is te zwaarwichtig en de voorname ernst waarmee deze man zich beweegt in het wespennest van de stammentwisten te indrukwekkend, om gebagatelliseerd te worden door zo’n gladde Texaan die alleen met uiterlijkheden en dollarbalansen bezig is.

Maar misschien is dat tekenend voor de verfoeilijke invloed van het opgeklopte Milanese milieu, waaruit ook La Sua EmmitenzaSilvio Berlusconi is voortgekomen. Bij zijn recente aantreden op Buitenlandse Zaken, nadat Renato Ruggiero ervoor had bedankt om zijn loopjongen te zijn, gaf hij 52 aantredende diplomaten de raad om zeker op hun voorkomen te letten: zorg ervoor dat je altijd droge handen en een frisse adem hebt! En de secretaris-generaal van het ministerie berispte hij over het vest dat te strak gespannen rond zijn dikke buik zat. Uitermate belangrijke zaken natuurlijk in internationale contacten.

De Berlusconi’s van deze wereld geloven heilig in het oude reclame-adagio dat het medium de boodschap is. Zij denken dat als ze glad geschoren zijn, goed in het pak zitten en de wereld met ronkende, op het eerste gezicht inhoudsloze boodschappen – met vaak een perfide ondertoon – bestoken, die wereld wel voor hen plat zal gaan. De Tom Fords van deze wereld zijn wat blij dat ze die categorie mensen daarbij logistiek mogen ondersteunen.

Op dat moment is er in ijdele modekringen zelfs geen sprake meer van relativeren of een knipoog. Nee, hun missie is in hun ogen even belangrijk als die van Hamid Karzai bijvoorbeeld. Vandaar de vanzelfsprekende flair waarmee zo’n Tom Ford een ernstig politicus, die worstelt met een onmogelijke taak, even recupereert als stijlicoon.

Kort na Tom Ford deed ook Giorgio Armani zijn duit in het zakje met een hoogst vreemde, op het eerste gezicht politiek correcte uitspraak. Mijnheer Armani deed de verzamelde modepers in Milaan kond van het feit dat hij onderhand “misselijk wordt van luxe”. Zijn nieuwe collectie is volgens hem een hulde aan de arbeiders. Bottines, petten, ruwe jassen, weet u wel. Maar wel in Armani-uitvoering, met bijbehorende prijslabels. Hij is ook verontwaardigd over de jeugd die obsessioneel bezig is met het verwerven van statusobjecten.

Pardon, meneer Armani? Ligt u een beetje overhoop met uzelf? Dat mag best, maar vindt u deze uitspraak niet tamelijk hypocriet? De verdediging dat u naast uw peperdure eerste lijn ook een goedkopere collectie hebt, waar een jeans maar 100 euro kost, klinkt een beetje vals. Want dat betekent toch dat u net zo goed veel geld verdient aan de kapitaalkrachtige top van de markt als aan de onderkant, de jonge mensen die ook voor die goedkoopste jeans van u een ongeluk zouden doen.

TESSA VERMEIREN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content