Ze is zopas uitgeroepen tot Designer of the Year tijdens de Vogue Fashion Awards, ze maakte van een zieltogend modehuis een spectaculair succes en haar vader was een van de fab four uit Liverpool. Wat kan Stella McCartney, die alles al heeft, nog verwachten?

S tella McCartney is amper 28 en een van de succesvolste modeontwerpers ter wereld. De weg naar de top lag blijkbaar niet bezaaid met hindernissen. In haar eentje keerde ze het tij bij het Franse modehuis Chloé. Sinds haar aanstelling, drie jaar geleden, steeg de winst er met 500 procent. Madonna, Kate Moss, Gwyneth Paltrow en Cameron Diaz behoren tot haar grootste fans en toen ze een reeks zonnebrillen met een glinsterend hartje ontwierp (10.000 fr.), was de vraag zo groot dat Harvey Nichols een wachtlijst van zes weken had.

Tijdens de voorbereidingen van haar jongste defilé in Parijs liep het gerucht dat ze bij Chloé zou weggaan. Foto’s van haar tijdens een uitje met Tom Ford waren genoeg om de speculaties aan te wakkeren. Zij zou het van hem overnemen bij Gucci, terwijl hij zou overstappen naar Yves Saint Laurent (vorig jaar door de Gucci-groep opgekocht). Maar een fervente verdedigster van de dierenrechten zie je toch moeilijk ontwerpen voor een label dat uitpakt met dierenhuiden. Zelfs Tom Ford zei het onlangs nog: “Stella doet geen bont of leer, dat klikt dus nooit met Gucci.” Die vermoedens, evenals het gerucht dat ze haar eigen label wil oprichten, heeft ze nu zelf de kop ingedrukt door haar contract met Chloé te vernieuwen. Ze is discreet over de details, maar er wordt beweerd dat Chloé in een wanhopige poging om haar te kunnen houden, met een vijfjarencontract van 500.000 pond (pakweg 35 miljoen fr.) op de proppen is gekomen.

Maar was Stella McCartney, als dochter van een rocklegende goed voor 29 miljard frank, eigenlijk niet gedoemd tot mislukken? Had ze niet op haar vijftiende van school moeten gaan, het haar toevertrouwde geld verkwisten aan drugs en designerkleren, een affaire hebben met een soapacteur en foto’s van haar kortstondige huwelijk voor een bedrag met zes nullen verkopen aan Hello? Waarom liep alles goed?

Veel van Stella’s succes heeft te maken met haar opvoeding. Haar ouders namen het wijze besluit om Stella en hun andere kinderen – Heather (uit een vroeger huwelijk van Linda), Mary en James – zo normaal mogelijk groot te brengen.

Hun kindertijd was alles behalve een rockstercliché: geen Ferrari’s met gepersonifieerde nummerplaten, geen kinderkoperskaarten bij Harrod’s. Stella ging naar een openbare school, deelde haar kamer met haar zussen, moest op tijd naar bed en kreeg vast zakgeld dat ze zelf wat aandikte door in een plaatselijk restaurant te werken.

“Linda en ik wilden heel gewone kinderen”, zegt Paul. “Ze zouden misschien hogere cijfers gehaald hebben als ze naar een privé-school waren geweest, maar ik ben heel trots op alle vier. We wilden genereuze kinderen en geen verwende nesten.” De McCartney’s lieten hun kinderen ook niet aan de zorg van kindermeisjes over. Heather, Mary, Stella en James gingen overal mee naartoe, zowel naar opnamestudio’s in New York als op tournee met Wings, Pauls groep in de jaren zeventig.

“Doordat we veel reisden, kwam ik overal mensen tegen met een andere achtergrond, maar ik maakte nooit een onderscheid tussen wie beroemd was en wie niet”, zegt Stella. “De ene dag stond ik te praten met een Schotse smid, de andere dag met Michael Jackson.”

Haar belangstelling voor mode begon al op jonge leeftijd. “Het verbaast me niet dat ze in die branche zit”, zegt een vroegere klasgenote. “Ze was niet bepaald een blokbeest. Eigenlijk was ze een beetje knetter. Ze was een fan van Adam and the Ants.” Toen Stella haar moeder vertelde dat ze modeontwerpster wilde worden, moedigde Linda haar aan om die droom te realiseren. Ze hielp haar aan een baantje bij Christian Lacroix in Parijs toen ze pas vijftien was en later bij Edward Sexton, een kleermaker in Savile Row die haar leerde hoe ze stof moest knippen.

Haar eerste serieuze stappen in de modewereld deed ze toen ze toegelaten werd tot een modeopleiding in Central Saint-Martins. Haar studiegenoten beschrijven haar als een bijzonder ambitieus meisje met veel zin voor details. “Velen van ons betaalden iemand om het naaiwerk af te maken, maar Stella niet”, zegt een van hen. “Zij zat zelf tot de laatste minuut over de naaimachine gebogen.” Stella schrijft haar ambitie en doorzettingsvermogen toe aan haar plaats in het gezin. “Ik ben het derde kind. Derde kinderen moeten altijd iets extra’s bewijzen.”

Wrevel kon natuurlijk niet uitblijven. Het begon op een eindejaarsdefilé: iemand had het gewaagd de scrabbleletters die ze op een tentoongesteld stuk had gebruikt, om te wisselen en er Daddy’s Little Rich Girl van te maken. De pesterij nam nationale proporties aan toen ze besloot haar vriendinnen als model te gebruiken om haar eindwerk te showen. Die vriendinnen heetten dan toevallig Naomi Campbell en Kate Moss.

“Zij ging met alle aandacht lopen”, klaagt een medestudent. Een andere zegt: “We moesten allemaal een uur wachten tot sir Paul aankwam. Dan pas kon het defilé beginnen. Dat bewijst toch maar wat geld en roem kunnen doen.” De media stortten zich gretig op het verhaal: “Roem? All You Need Is Dad“, blokletterden de kranten. Een woeste Stella repliceerde: “Het staat elke ontwerper vrij zijn familie naar het defilé te laten komen. Ik ga mijn vader daar niet weghouden, of hij nu loodgieter is of Bill Clinton.”

Toen ze afgestudeerd was, opende Stella een winkel in een studio in Notting Hill. Daarvoor sloot ze een bescheiden lening (140.000 fr.) af bij haar ouders. Meteen ontwikkelde ze haar eigen stijl: Portobello meets Paris, een ongedwongen, grungy-chique look die intussen bijna gemeengoed is geworden.

Het was in die periode dat Mounir Moufarrige, president van Chloé, haar studio kwam binnengewandeld. Hij was op zoek naar een nieuwe hoofdontwerper om Karl Lagerfeld op te volgen. Moufarrige was zich bewust van haar talent, maar niet van haar afkomst, beweert hij, want hij dacht dat ze McCarthy heette.

In april 1997 stond de hele modewereld op zijn kop toen bekend werd dat Stella McCartney, pas twee jaar afgestudeerd, 41 andere kandidaten achter zich liet en hoofdontwerpster werd bij Chloé. Haar voorganger Karl Lagerfeld was de eerste om in de aanval te gaan: “Chloé had een grote naam moeten kiezen. Dat is nu wel zo, in de muziek tenminste, maar niet in de mode.” En een modejournalist lachte: “Dit is gewoon een grote pr-stunt om het profiel van het modehuis wat op te schroeven, zodat het meer parfums kan verkopen. Stella kan helemaal geen curriculum voorleggen en heeft nog nooit een defilé gedaan, behalve op school.”

Stella vroeg haar moeder om raad. Linda, die zich destijds “bezondigd” had aan een huwelijk met de schattigste van de Beatles, had het daarvoor al dertig jaar te verduren gekregen: er werd maar minnetjes gedaan over haar muzikale kwaliteiten, haar look werd bekritiseerd en ze werd uitgelachen met haar vegetarisme en haar inzet voor de dierenrechten. Naar het schijnt weende Paul toen de pers zijn dochter aanpakte, maar Linda zei gewoon: “Lach er eens mee meisje, doe wel en zie niet om.”

Make-upartieste Barbara Daly, een vriendin van het gezin, vindt dat Stella echt haar moeders dochter is. “Haar lef, haar principes, dat leerde ze allemaal van Linda. Zij hadden een ongelooflijk hechte band.” Toen Stella bij Chloé begon, deed ze meteen een frisse wind door het stoffige huis waaien. Het grijze tapijt en “dat afschuwelijke eighties-interieur” gingen er onverbiddelijk uit. In de plaats daarvan kwamen kunstige, grungy stoelen en plankenvloeren. Uit het raam hangt nu een nylon Union Jack.

Wie haar in het begin ook steunde, is Edward Sexton. Ondanks geruchten die het tegendeel beweren, heeft hij goede herinneringen aan zijn tijd daar: “Stella’s studio lijkt nog het meest op een disco. De muziek klinkt er luid en er is eten en drinken in overvloed. Haar medewerksters zijn allemaal jonge, enthousiaste meisjes. Het zijn zij tegen het mode-establishment en er zijn mensen genoeg die haar graag op haar bek zien gaan.”

De messen waren getrokken voor Stella’s eerste collectie, die ze in minder dan vijf maanden moest samenstellen. “Ze kreeg haatbrieven toegestuurd, mensen waren grof tegen haar en zorgden altijd dat ze op gehoorsafstand stond wanneer ze opmerkingen maakten over haar vader. Ik denk dat ze in het begin weken niet heeft geslapen”, vertelt een vriend.

Die eerste collectie, met jurken in lingeriestijl, corsetten en frivole rokjes, was één grote triomf. Paul zat op de eerste rij met Linda, haar eerste verschijning in het openbaar sinds borstkanker was vastgesteld. Na het defilé liep ze gillend op haar dochter toe: “Ik wil meer, het was zo romantisch, zo elegant. Ik wil het allemaal!” Kylie Minogue, die ook in de zaal zat, net als Ringo Starr, Jade Jagger en Demi Moore, schreeuwde: “Ik had die kleren gewoon van de modellen willen rukken!”

Paul had zijn eigen lofzang: “Stella betekent niet voor niets ster. Ze is er ook een. Ik ben heel trots op haar.” Haar tweede collectie werd op iets minder lyrische woorden onthaald, maar Stella had toen andere zorgen aan haar hoofd. Haar moeder was namelijk ongeneeslijk ziek. Heel moedig woonde Linda de show bij, maar een maand later, april 1998, stierf ze. Stella geeft toe dat ze met het verlies van haar moeder nog altijd niet in het reine is gekomen. “Ik denk niet dat ik er al overheen ben”, zegt ze. “Het komt heel, heel hard aan. Mijn moeder hield heel veel van mode. Ze was zo mooi en toch zo echt. Ik kan het nog altijd niet geloven. Voor mij is ze nog altijd aanwezig, op de ene of de andere manier. Soms, wanneer ik een mooie orchidee zie of een vogel hoor zingen, dan denk ik dat ik haar stem kan horen.”

Stella volgde haar moeder op als woordvoerster van de dierenrechtenbeweging en weigert nog altijd bont of leer in haar collecties te verwerken. Ze steigerde toen een van de directeurs van Chloé Camilla Parker-Bowles op een van haar defilés had uitgenodigd. “Ik ergerde me verschrikkelijk toen ze backstage kwam. Ik moest mezelf wegstoppen. Nee, ze is niet bepaald mijn vriendin. Zou ze niet beter een ontwerper steunen die voor de vossenjacht is?” Rapster en modefan Puff Daddy kreeg van haar een video over dierenleed toegestuurd toen ze hem te vaak in een bontmantel zag pronken.

Stella’s beroepsleven is genoegzaam bekend, maar haar privé-leven probeert ze zo goed mogelijk geheim te houden. Ze is vier jaar bevriend geweest met vastgoedmagnaat Nick Milner. Ze werd ook aan Lenny Kravitz gekoppeld, nadat ze hem vorig jaar ontmoet had op een feestje om haar vaders entree in de Rock’n’Roll Hall of Fame te vieren.

Wanneer Stella niet werkt, gaat ze graag uit. Ze is kind aan huis in de trendy clubs van Parijs, ze mag mensen als Madonna en Gwyneth Paltrow tot haar vriendinnen rekenen. In Londen is ze iets minder populair. In het modemilieu loopt het gerucht dat collega’s haar verwaand en arrogant vinden. “Ze is hier niet graag gezien”, vertrouwt een insider ons toe.

Wat heeft de toekomst in petto voor de vrouw die van de media de bijnaam Unstoppable Stella kreeg? Gucci lijkt nu wel uitgesloten. Wedden dat ze binnenkort met haar eigen label begint? Mounir Moufarrige, de man die haar ontdekte, is nu weg bij Chloé en insiders geloven dat ze in de toekomst misschien wel samen een zaak zullen opzetten.

Eén ding blijft onveranderd in haar leven: de herinnering aan haar moeder die ze “de dierbaarste persoon ter wereld” noemt en die haar nu nog altijd blijft inspireren. “Ik wil mijn doel bereiken en mezelf bewijzen. Ik probeer voortdurend mezelf te bewijzen. Terzelfder tijd fluistert een stemmetje in me ‘wat zou de meest dierbare persoon ter wereld gezegd hebben? Het is het allemaal niet waard. Geniet gewoon van je leven terwijl je de kans hebt’.”

Rebecca Woods

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content