Hun lijst collecties is indrukwekkend. Toch voelen meneer en mevrouw Goldstein nog vlinders bij het ontdekken van nieuw talent. SN3, het verhaal van zo’n 25 jaar in de mode.

Lene Kemps / Foto Tom Niemans

De nieuwe collecties komen binnen en er wordt geworsteld met dozen. Ondertussen wordt er ook nog gebouwd aan de nieuwe Gucci-boetiek en de exclusieve ruimte voor Thierry Mugler. ?Architecten?, zegt Danielle Goldstein en ze rolt met haar ogen. ?Tegenwoordig willen ze alles hoekig en leeg. Modernisme heet dat dan. Maar ik wil graag mijn muurtjes en plafonds behouden.? SN3 is in de loop der tijden wel vaker verhuisd, veranderd en verbouwd. ?We zijn meegeëvolueerd met de tijd?, aldus Danielle. ?Al heb ik er altijd voor gevochten om onszelf te blijven : warm en hartelijk. Zo’n grote koele winkel waarin iedereen verloren loopt, daar hou ik niet van.?

Wat oorspronkelijk in 1971 begon als een kinderwinkel Snoopy, alleen de eerste twee letters zijn overgebleven is nu een van de meest prestigieuze modeadressen. Vaste waarden als Chanel en Jean-Paul Gaultier, ophefmakende nieuwkomers als Alexander McQueen en John Galliano, aanstormend talent als Maria Grachvogel en Antonio Berardi, hangen er naast Gucci, Prada, Donna Karan, Calvin Klein en Dirk Bikkembergs. En dan zitten we nog niet halverwege het lijstje.

?Ik koop met mijn hart. Mijn man met de rekenmachine?, lacht Danielle. Meneer kan ons inderdaad perfect vertellen hoeveel procent er van elke collectie werd verkocht voor de koopjesperiode. En houdt hij daar dan rekening mee ? ?Ach, uiteindelijk gaan we toch op ons gevoel af?, zegt Willy Goldstein. ?Mode is geen wiskunde, een aankoop blijft een emotioneel en impulsief iets. Als mijn vrouw in een bepaalde ontwerper gelooft, ben ik bereid haar te steunen. Het voordeel van een zaak als de onze is dat we het ons kunnen veroorloven om in nieuwkomers te investeren, zelfs als ze niet onmiddellijk renderen. Langs de andere kant, wanneer ik merk dat de verkoop van een bepaalde collectie elk seizoen achteruitgaat, dan moet ik daar mijn conclusies uit trekken.?

Natuurlijk zijn er mensen die nooit teleurstellen. ?Mugler heeft een duidelijke signatuur en een schare trouwe fans. Chanel loopt nog steeds goed. Lagerfeld kan je blindelings vertrouwen ; hij zit altijd juist. Prada is ondertussen ook al goed ingeburgerd, dat loopt als een trein.? Meneer heeft grote bewondering voor het feilloze trendgevoel van Jean-Paul Gaultier. ?Ik zet hem altijd nummer één op mijn hitparade van Journal du Textile. Eén seizoen ben ik ontrouw geweest en heb ik John Galliano gekozen.?

Danielle leest de vakpers, praat met collega’s in het buitenland en vertrouwt op de vlinders in haar buik. ?Als je de tijdschriften leest, weet je vanzelf dat Alexander McQueen dé ontwerper is die je moet gaan zien. Maar voor de uiteindelijke beslissing laat ik me nooit door hype leiden. Ik ga louter op mijn gevoel af. Als een collectie goed zit, voel ik dat. Hartkloppingen, vlinders in de buik. Het is een spontane en natuurlijke reactie. Soms laat ik me meeslepen door de charme van het moment, door de sfeer tijdens de presentatie. Echte miskopen doen we zelden, maar ik kan wat overenthousiast zijn. Ik was bijvoorbeeld helemaal weg van Rebecca Moses, verwacht er veel van en zou willen dat iedereen dat gevoel deelt. Als de reacties van het publiek dan een beetje lauw zijn, ben ik triest. Andere ontwerpers stellen me een beetje teleur omdat ze niet met de tijd meegaan en in een bepaalde stijl vastroesten. Sommigen zijn onvoorspelbaar. Het ene seizoen zijn ze perfect voor de winkel en het volgende is er niets mee aan te vangen. Anderen gaan dan weer aan overdistributie doen. Je bouwt iets met ze op en als het grondleggende werk gedaan is, liggen ze plots op elke straathoek.?

Net loopt het bericht binnen dat de Veronique Leroy-collectie voor de winter niet zal geleverd worden. Haar firma is failliet gegaan. ?Dat doet pijn, ja. Het is jammer dat zo’n talent over kop gaat. Wij geloofden in haar en werkten ook erg goed met de collectie, wat niet evident was. En dan klapt het in elkaar. Dat is het risico van het vak.?

?SN3 heeft nooit de makkelijkste weg gekozen?, zegt Willy. ?Met andere, meer veilige merken waarbij we niet hoeven na te denken, hadden we meer geld kunnen verdienen. Maar daar is het ons nooit om te doen geweest.?

Toen ze al die jaren geleden begonnen, ging het er anders aan toe. ?Het had meer te maken met idealisme en dromen, en minder met marktstudies?, zegt Danielle. ?Het leek allemaal minder berekend. Inzet en enthousiasme konden alle problemen oplossen, en we leefden van dag tot dag. Het was allemaal vrolijker en losser. Nu draait de winkel als een gigantische machine, met een stevige structuur, personeel en veel verantwoordelijkheden. Het vak is professioneler geworden, dat is een logische en natuurlijk ook positieve evolutie. Maar daardoor is een deel van de romantiek verdwenen.?

?Ook bij de ontwerpers zelf lijkt het vaak alleen om marketing te gaan?, zegt Willy. ?Vroeger toonde men je eerst de collectie, nu vraagt men nog voor je ook maar één stuk hebt gezien hoe groot de bestelling zal zijn. Ontwerpers verkopen hun naam aan een groot bedrijf en moeten onmiddellijk renderen. Dat is niet bevorderlijk voor de creativiteit. Het is commercie, de puurheid is weg.?

Danielle herinnert zich nog defilés waarbij de hele zaal op het einde rechtveerde. ?Staande ovaties. Mensen met tranen in de ogen van ontroering. Dat zie je nu niet meer. En dan vraag ik me af : zijn de ontwerpers nu minder goed of zijn wij zo blasé geworden ? Ik weet het eigenlijk niet.?

De eerste merken die de Goldsteins verkochten, waren anoniem. Danielle : ?Ik wilde vrouwen mooi maken en dat hoefde niet per se met designermode te zijn. Ik schuimde de beurzen af en kocht mijn flashes.? Daarna volgde de eerste golf van Italiaanse merken : Callaghan, Complice en Basile. ?Ik herinner me nog de brief van Versace waarin hij aankondigde dat hij zou stoppen met Complice en een eigen collectie zou beginnen. Zijn eerste lijn was volledig in leder, ik was bang dat ik dat niet zou kunnen verkopen.? Later volgden de Franse ontwerpers : Georges Rech, Christian Aujard, Sonia Rykiel. ?Ik herinner me een klein winkeltje in Milaan met prachtige hemden in verfijnde stoffen. Die dame maakte er speciaal voor ons, met borduursels en schitterende manchetten. We stelden onze eigen collectie samen. Dat volledig spontane en bijna improvisatorische kan niet meer. Of toch wel. Onlangs kwam er een Poolse meneer in ons hotel in Parijs twee modellen aan ons voorstellen : een jurk en een bolero. We hebben die jurk aangekocht in shantung, in pakweg zes kleuren, en deden gouden zaken. Het deed me weer even aan vroeger denken.?

De klanten zijn ook veranderd. De jaren tachtig van overconsumptie zijn duidelijk voorbij. Danielle : ?Vrouwen kopen beredeneerder en doordachter. De coup de foudre bestaat nog, maar ze letten er erg op dat alle stuks in hun garderobe op elkaar zijn afgestemd. Soms brengen ze een jasje van vorig jaar mee, en kopen ze een broek en rok die erbij passen, dat gebeurde vroeger veel minder. Ze zijn ook geneigd om verschillende merken en prijsklasses te mengen, terwijl ze vroeger trouw bleven aan één label of ontwerper. Ik vind dat positieve veranderingen. Zo bouw je een realistische en bruikbare garderobe op.?

Bang voor luxe zijn de SN3-klanten nooit geweest, al zijn ze blij met de trend naar discretie. ?Onze klanten willen klasse en stijl?, zegt Danielle. ?Ze willen draagbare stukken, maar dan met dat aparte detail dat toch net dat extraatje geeft. Ze houden wel van minimalisme, maar het mag niet té simpel worden. Het moet allure hebben. Bij SN3 houden we van een vrouwelijke stijl. Het mag modern zijn, misschien zelfs extreem, maar het moet stijlvol blijven, nooit agressief of choquerend.?

?Elk seizoen moeten we onszelf in vraag stellen?, zegt Willy Goldstein. ?Niets is bereikt. We moeten ons voortdurend afvragen : wat kunnen we onze klanten aan extra’s bieden, hoe kunnen we een nog betere service leveren ??

?Het leukste aan dit vak is de vertrouwensrelatie die je met de klanten ontwikkelt?, zegt Danielle. ?We kopen wat we mooi en goed vinden en de klant vertrouwt onze keuze, dat is een fijn gevoel. Het doet me ontzettend veel genoegen te zien hoe ze met ons meegroeien en evolueren in hun stijl. Wanneer ik een vrouw kan overtuigen om iets nieuws of gedurfder uit te proberen, en ze komt me nadien vertellen hoeveel complimenten ze heeft gekregen, dan ben ik tevreden. Als ik een beetje van die vlinders in mijn buik aan de klanten kan doorgeven, dan heb ik een goede dag gehad.?

Wil u graag op een Weekend Rendez-Vous worden uitgenodigd bij SN3, kijk dan op pagina 99.

De Goldsteins : zij koopt met het hart, hij met de rekenmachine.