Jean-Paul Mulders mijmert in zijn column over de dingen des levens.
Over de vloer zwerft een levensgrote eenhoorn die de verjaardag kwam vieren van mijn jongste dochter. Eerst hing hij steigerend tegen het plafond, maar hij begon te zakken toen er gas uit zijn eenhoorningewanden ontsnapte. Nu knikt hij door zijn poten en laat zijn hoorn hangen. Ik wil dit kwijnend wezen uit zijn lijden verlossen. Maar ik prik niet graag een gat in een fabeldier om zijn huid bij het restafval te voegen.
Buiten ruikt het al naar herfst intussen. Stiekem ben ik blij dat de zomer voorbij is en het gekwek van weermannen: ‘De volgende dagen doen we er een schepje bovenop en wordt het nog wat tropischer.’ Je hebt mensen die graag in het zonlicht verschroeien. Zelf ben ik meer een schepsel van het lommer, zoals de schaduw van gebladerte van bomen en struiken genoemd wordt. De herfst is mijn lievelingsseizoen, met zijn tamme en wilde kastanjes. Zeker nu hittegolven elkaar steeds verzengender opvolgen. Soms voel ik mij schuldig over het fopcadeau dat ik doorgeef aan mijn dochters.
Anderen hebben geen last van zulke oprispingen, zoals de mens die hier dagelijks voorbijrijdt in een spervuur van ontploffingen. Er is met de knaldemper geknoeid om zoveel mogelijk geknal voort te brengen. Soms hoor ik dezelfde auto tien keer passeren, altijd onderweg naar nergens. Hij pronkt met zijn paardenkrachten zoals sommige dieren in de bronsttijd burlen en brullen.
Stiekem ben ik blij dat de zomer voorbij is.
Hoewel ik geen bewonderaar meer ben van ontploffingsmotoren, ontleen ik wel plezier aan nummerplaten die grappig bedoeld zijn. Op de site www.vanityplates.be zijn er daarvan duizenden verzameld, met foto’s en statistische informatie. Van DR FRANS en SJIKEBAK over RABARBER en KASSEIEN tot SM en LECKER: het is fascinerend te zien waaraan de hardwerkende Vlaming zijn geld wil uitgeven. Je hebt HIGH-5, KAF, DENBELG, GARFIELD, OOGZORG en HOEFSMID. Ook voor SENEL heeft iemand duizend euro veil gehad. Je vraagt je af: in welke toestand zou SIXINCH zijn?
In het straatbeeld zag ik een Ferrari met nummerplaat MIDLIFE. Dat vond ik geestig. Het getuigt van talent om jezelf te relativeren. Als je de definitie hanteert van allerindividueelste expressie van allerindividueelste emotie, kan de nummerplaat niet anders dan als kunst beschouwd worden.
Toch denk ik niet dat er bijeenkomsten van nummerplaatkunstenaars worden gehouden – in ons land zo’n 45.000. Wel heb je bijeenkomsten van keurslagers, bijeenkomsten van katholieke kerkleiders en bijeenkomsten van oude tractoren. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het heeft de neiging bijeen te komen of zich tegen elkaar aan te schurken.
Binnenkort kom ik bijeen met een jongen met wie ik op de middelbare school heb gezeten. Naar dat treffen kijk ik uit met een mengsel van argwaan en opwinding. De vorige keer dat we elkaar zagen, waren we pubers die geloofden in de revolutie. Ik hoop dat we kunnen lachen om wat de tijd met ons heeft aangericht.
Misschien zal er najaarszon zijn, misschien staan er terrassen van waarop je ongemaskerd kunt kijken naar gemaskerden die voorbijkomen.
Misschien bestel ik een Skinny bitch. Een vriendin zei dat ze dat een vrouwonvriendelijke cocktail vindt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
