Wie Toscane zegt, denkt niet meteen aan skipistes en berghutten. Toch bestaan ze. Op amper een uur rijden van Firenze, in het noordwestelijke puntje van de provincie, bond Kat De Baerdemaeker de latten aan.

Tekst en foto’s Kat De Baerdemaeker

Toegegeven, ik was verrast toen er op een ochtend een uitnodiging om in Toscane te skiën in mijn elektronische brievenbus zat. Was er een kunstmatig skiparadijs geopend, een variante op onze eigenste Casablanca ? Of iets ambitieuzer, zoals in Dubai, waar skiën in de woestijn zelfs tot de mogelijkheden behoort ? Alles kan tegenwoordig. Toch blijkt het Toscaanse skioord puur natuur. Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld.

Het goed bewaarde geheim blijkt Abetone. Een bergdorpje in het uiterste noorden van de provincie, waar een uitloper van de Apennijnen zich nog net op Toscaans grondgebied uitrolt en waar het landschoon ’s winters onder een dik pak sneeuw bedolven wordt.

Niet alleen de nabijheid van Firenze maakt van Abetone een geliefde winterbestemming voor de stedelingen. Halverwege vorige eeuw was het dorpje ook een favoriet van de sterren van het Italiaanse witte doek. Onder meer Mastroianni en La Lorèn brachten er hun winteruitstapjes door.

Moderne apparatuur en vooroorlogse architectuur

Op amper een half uur rijden van de luchthaven van Firenze maken we een stop in het historische Pistoia, de belangrijkste stad van de omgeving. De streep-jesarchitectuur van de romaanse bouwsels springt in het oog en op de markt lonken de kleurrijke lokale specialiteiten. Versgeplukte funghiporcini, paarse arti-sjokjes, kazen, charcuterie en andere heerlijkheden geven een voorproefje van wat ons culinair te wachten staat, want zowel de stad als de omgeving zijn bekend voor de gastronomie. Een heerlijk diner in La Casina lost de verwachtingen meer dan in. Chef Pierone is vermaard om zijn heerlijke huisgemaakte tagliatelle met verse paddenstoelen en ook voor zijn dolce komt men van heinde en verre naar het gezellige restaurantje afgezakt.

’s Anderendaags breekt het uur van de waarheid aan. Al vroeg in de ochtend hijs ik me in skipak. Het weer zit echter niet mee en in tegenstelling tot de vorige dagen hullen de bergen zich in een grijze nevel. Dat kan elk moment opklaren, verzekert de optimistische skimonitrice Anna mij. De sneeuw zelf ziet er veelbelovend uit. Hoewel 2008 hier niet meteen een sneeuwrijk jaar was, liggen de pistes er verzorgd en stralend bij. Het gebied telt zo’n 80 kilometer pistes en 26 liften, en overbrugt een hoogteverschil van zeshonderd meter. Voor een verwende skiër klinkt dit cijfermateriaal niet erg indrukwekkend. Toch verloopt de eerste afdaling prettig en vlotjes. Ik geniet met volle teugen als ik in de ‘Hannibalpas’ met afgemeten bochten naar beneden slalom. Niet meteen een bloedstollende Mur Suisse of een uitputtend-steile gletsjerafdaling, maar een heerlijk ontspannend tochtje met weids uitzicht over de lagergelegen omgeving. Bijzonder mooi zijn de lange passages tussen de loof- en sparrenbossen, waar de lage zonnestralen in streepjescode lange schaduwen over de piste tekenen.

Anders dan in grote skistations heeft de natuur hier amper plaats geruimd voor infrastructuur. Toch is de uitrusting modern en ruim aanwezig. Comfortabele zetelliften en kabelbanen brengen de skiërs naar elke uithoek van het skigebied. Maar op ons pad kruisen we ook oude bouwsels, opgetrokken in vooroorlogse architectuur, die de plek een aparte uitstraling geven. Tijdens (zonnige) weekends is het hier ambiance troef als uitgelaten stedelingen in blitse outfits zich van de hellingen laten glijden of in hun chaises longues nippen van sprankelende prosecco, vertelt Anna. Het weer zit voor ons echter tegen, en van vrolijke deuntjes van een après-ski is niet veel te bespeuren. Even piept de zon tussen de wolken maar ze houdt het gauw voor bekeken. Dan maar soelaas gezocht in de refuge van Val Di Luce bij een dampend bord spaghetti al funghi en een ouderwetse tegelkachel.

Culinaire uitdaging

Ook de volgende dag is de zon niet van de partij. Dus brengen we een bezoek aan het nabijgelegen Cutigliano. Hoewel het gebied aanzienlijk lager ligt, kan ook hier ’s winters worden geskied. Cutigliano is een gezellig middeleeuws bergstadje dat door zijn strategische ligging op een historische verbindingsroute tussen noord en zuid aanzien verwierf als juridische hoofdzetel van Pistoia. Het mooie Palazzo Dei Cappitani Della Monagna getuigt nog van deze bewogen periode. Maar niet alleen het pittoreske stadje op zich en de prachtige omgeving met tal van sportieve mogelijkheden als wandelen, paardrijden en mountainbiken zijn een toeristische attractie, het zijn vooral de uitstekende trattoria’s en lokale produttori van gastronomische lekkernijen die bezoekers trekken van heinde en verre.

Tegen valavond nemen we de kabelbaan naar het hogergelegen Doganaccia, het skigebied van Cutigliano, voor een avondwandeling op sneeuwraketten over het plateau. Het is pikdonker en het begint zelfs licht te sneeuwen. Mijn eerste stappen met de nieuwerwetse sneeuwschoenen hebben veel weg van een waggelende ganzenpas maar al gauw heb ik het ritme beet en ploeter ik in gestage cadans over de sneeuwvlakte, in een poging om in recordtempo een maximumaantal calorieën te verbranden. Want aan het einde van de tocht wacht ons weerom een culinaire uitdaging. In la Bicocca, een vrij stijlloos restaurant naast de kabelbaan, worden de huisgemaakte heerlijkheden van Mamma Maria als een eindeloze apotheose aangevoerd. Pasta, cannelloni, tortellini, everzwijn, lamsragout, eekhoorntjesbrood, artisjokharten en andere heerlijkheden prikkelen onze zintuigen en toveren de kale inrichting met plastic meubilair om tot een levendige plek.

Praktisch

Reis

Abetone ligt op 1200 km van Brussel. Brussels Airways vliegt meerdere malen per dag naar de Toscaanse hoofdstad. Met een huurauto is het anderhalf uur rijden van Firenze naar Abetone.

Logies

Wij logeerden in Albergo Abetone e Piramidi. Dit historische hotel, dat vroeger het zomerverblijf was van de groothertog van Toscane, dateert uit 1898 en werd onlangs grondig vernieuwd. http://www.abetonepiramidi.it/

Waar eten ?

Valiani, 55 Via Cavour, Pistoia. + 39 057323034. Een historische bar, vlakbij de Piazza San Leone, gevestigd in de doopkapel van de Kerk van de H. Johannes Fuorivitas. Hier vind je heerlijke gebakjes, broodjes en pizza maar ook antipasti en pasta’s staan op het menu. Een adres van de locals.

La Casina, 171, Via Brennero, Abetone. +39 0573 60073. Verfijnd restaurant met heerlijke vleesgerechten en pasta’s.

Trattoria Da Fagiolini, Via Carega 1, Cutigliano +39 0573 68014. Authenieke trattoria, werkt uitsluitend met lokale producten.

www.pistoiaturismo.it

ENIT : Italiaanse Nationale Dienst voor Toerisme, Louizalaan 176, 1050 Brussel, 02 647.11.58, www.enit.it

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content