SERGE PLATEL

© PORTRET WOUTER VAN VAERENBERGH

Mijn thuis is waar mensen me meteen begrijpen. Het praatje over het weer bij de bakker, een mopje kunnen vertellen zonder dat je de pointe hoeft uit te leggen : zulke kleinigheden miste ik enorm in de tien jaar dat ik als bouwkundig ingenieur in het buitenland werkte. Destijds dacht ik dat ik een wereldburger was, maar ondertussen weet ik beter : mijn wortels liggen in Gent, ik voel me nergens meer thuis dan hier.

Voor mij is het glas altijd halfvol. Als medewerker van Artsen zonder Grenzen in Afrika heb ik gezien hoe mensen in de meest verschrikkelijke omstandigheden de moed erin houden, hoe ze zelfs na de dood van een kind of andere rampspoed hun levenslust niet verliezen. Niet blijven stilstaan bij wat verkeerd is gelopen, maar een uitweg zoeken en ervoor zorgen dat het leven verder kan gaan : dat is de kunst en de uitdaging.

Cultuur is niet de kers op de taart. In een vluchtelingenkamp bij de Angolese grens merkte ik hoe blij mensen waren wanneer ze eten, drinken en een slaapplaats kregen, maar ook hoe snel ze naar een radio, een gitaar of een boek vroegen. Als directeur van Gent Festival van Vlaanderen ergerde het me dan ook wanneer mensen cultuur een luxeproduct noemden, een extraatje voor wie alles al heeft. Zonder toegang tot muziek, literatuur en kunst zijn we niet compleet.

Ik heb een mateloze bewondering voor podiumkunstenaars. Hoe mijn broer Alain of mijn zus Pascale hun hart en ziel blootgeven voor een volle zaal – dat is alsof je voor een vuurpeloton gaat staan in de hoop dat niemand schiet. Net zoals zij heb ik thuis de liefde voor esthetiek en creativiteit meegekregen, maar ik weet al langer dat hun kunstenaarschap niet in mij zit. Ik ben in de culturele sector beland dankzij mijn zakelijk talent en weet wat ik wel en niet kan – van jaloezie was dus nooit sprake.

Bij K.A.A. Gent heb ik geen bocht van 180 graden gemaakt. Bij Gent Festival van Vlaanderen heb ik me zestien jaar lang onder meer met marketing en de stad Gent beziggehouden, en rond die passies draait ook mijn huidige job. Bovendien gaat het in beide gevallen over beleving, want zowel bij een concert als bij een voetbalmatch wil het publiek iets meemaken. Het grootste verschil ligt in de emotionele betrokkenheid van de supporters : ik werk nu voor het eerst bij een bedrijf waarvan mensen het logo op hun arm laten tatoeƫren.

Ik heb altijd geweigerd om cijfers de koers te laten dicteren. In het voetbal weerspiegelen de bezoekersaantallen meestal de sportieve prestaties, maar in de culturele sector ligt dat anders. Als een evenement het ene jaar veertigduizend mensen lokt en het volgende maar achtendertigduizend, hebben de organisatoren het dan minder goed gedaan ? Betekent een nieuw bezoekersrecord ook dat het programma en de sfeer beter waren ? Daar zeggen cijfers niets over. Veel volk op de been brengen is dus goed, maar je moet in de eerste plaats iets op poten zetten waar je zelf achter kunt staan.

Massa-evenementen moeten zoveel mogelijk kunnen doorgaan. Concerten, voetbalmatchen en stadsfestivals geven mensen niet alleen een kans om het dagelijkse ritme te doorbreken en elkaar te ontmoeten, maar zijn ook ons beste wapen tegen verzuring, radicalisering en terrorisme. Organisatoren bekommeren zich terecht om de veiligheid van het publiek, maar iederƩƩn moet zijn verantwoordelijkheid opnemen. Alcoholmisbruik en milieuvervuiling beginnen en eindigen niet in een voetbalstadion of op een festivalweide, en hetzelfde geldt voor terrorisme.

De vraag is niet wat je je kinderen wilt meegeven, maar wat ze al hebben. Elk kind heeft immers zijn eigen persoonlijkheid en talenten. Zo moet je een al te roekeloos kind misschien wat afremmen, terwijl een behoedzaam kind eerder wat aanmoediging kan gebruiken. Ik wil mijn zoontje en dochtertje graag respect voor alle meningen bijbrengen, maar verder is kinderen opvoeden maatwerk : kant-en-klare recepten bestaan niet.

Serge Platel (51) is geboren in Deurle en woont er nu met zijn echtgenote en twee kinderen. Als ingenieur werkte hij voor Artsen zonder Grenzen in Afrika en begeleidde hij bouwprojecten in China en Rusland, tot hij in 1999 aan de slag ging bij Gent Festival van Vlaanderen. Vorige maand stapte hij over naar landskampioen K.A.A. Gent. Daarnaast is Platel directeur van de Federatie van Muziekfestivals in Vlaanderen.

DOOR WIM DENOLF & PORTRET WOUTER VAN VAERENBERGH

“Destijds dacht ik dat ik een wereldburger was, maar ondertussen weet ik beter : mijn wortels liggen in Gent”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content