Artistiek directeur van Ann Demeulemeester. Hij werkte bij Maison Martin Margiela van 2000 tot 2010.
“In 1998 heb ik meegedaan aan het modefestival van Hyères. Ontwerper Jean Colonna zat toen in de jury, en hij heeft me onmiddellijk daarna een baan gegeven. Colonna was mijn eerste werkgever, een enorm fijne man, die ik nog altijd apprecieer. Hij heeft me destijds ook heel snel aangemoedigd om zelf een lijn te beginnen. Mijn merk deed het goed, maar net daardoor kreeg ik financiële problemen. Ik liet meer produceren, maar dat betekende ook dat ik meer moest investeren. Op een bepaald moment kon ik gewoon niet meer volgen. Ik ben gestopt in 2005. Ik werkte toen al vijf jaar bij Margiela. Ik ontwierp er de commerciële dameslijn, 6, en later ook de mannenlijnen, 10 en 14 (de lijnen van Maison Margiela hebben elk een eigen cijfer). Ik voelde me daar goed. Soms moet je keuzes maken in je leven. Ik ben met mijn eigen merk gestopt, en ik heb voor Margiela gekozen.”
“De ontmoeting met Martin was een van de mooiste van mijn leven. Hij was zacht, charmant. Enorm creatief ook. Maar hij liet zijn medewerkers zichzelf uitdrukken. Tijdens vergaderingen had hij nooit meer dan een paar woorden nodig om een hele collectie samen te vatten. Je wist meteen waar hij naartoe wilde. Hij was eenvoudig en efficiënt. Veeleisend, maar niet op een dwangmatige manier.”
“Maison Margiela was voor mij was het een familiale onderneming. Ik zou zeggen : sympathiek. En dat kon ook moeilijk anders. Het huis moest anders zijn om te kunnen functioneren in het modesysteem. De mensen moesten close zijn met elkaar zijn om een teamsfeer te creëren. Dat was het maison in Maison Martin Margiela : een team, een familie, waar iedereen iets bijbracht.”
“Toen Maison Martin Margiela verkocht werd, is er veel veranderd, maar niet onmiddellijk. Ik ontwierp voor de commerciëlere lijn, en dus werd ik meteen in het bad gegooid. Er werden ons dingen gevraagd die we niet gewoon waren. Ik ben daar onmiddellijk over gaan praten met Renzo Rosso. Achteraf beschouwd was dat avontuur met Diesel een goede ervaring. Het was een andere spirit, er werd veel meer aan marketing gedaan, maar de Italianen hadden tegelijk enorm veel respect voor het huis. Maar later werd alles complexer. Wat ons gevraagd werd, week almaar meer af van waar het huis oorspronkelijk voor stond. Het was een moeilijke strijd, maar ik heb er geen slechte herinneringen aan. Maar uiteindelijk ben ik vertrokken. Ik ben tien jaar gebleven, in de mode is dat erg lang.”
“Het is opvallend dat we nu plotseling allemaal leidinggevende functies hebben bij andere huizen : Nadège, Demna, ikzelf. Ik denk dat we goed gevormd zijn geweest. Margiela was een uitstekende leerschool. Ik schal niet graag mijn eigen loftrompet, maar ik denk dat Margiela ook goed zijn medewerkers koos. Zowat iedereen in het team had hetzelfde koppige karakter. In de goede zin. We gingen allemaal recht op ons doel af. We waren allemaal sterk, rechtlijnig, solide.”
“Ann Demeulemeester functioneert helemaal anders. Dat huis stemt overeen met een veel meer etherisch, dromerig personage. Ik zou zeggen dat Ann Demeulemeester bijna literatuur is. Margiela is conceptueler. Hij is een intellectueel van de mode.”
“Martin zie ik niet meer. Hij is iemand die geregeld verdwijnt, altijd een beetje geheimzinnig. Maar minder dan een maand geleden ben ik hem geheel toevallig nog eens tegengekomen, in een restaurant in Antwerpen. Heel aangenaam. Het was echt een plezier om hem terug te zien. We hadden bijna tranen in onze ogen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
