:: trui.moerkerke@knack.be

:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack ontdekt u wat u op tafel kunt zetten, waar u uw vakantie kunt doorbrengen, wat u in uw kleerkast moet hebben, hoe u uw huis renoveert… En u kunt er ook uw mening kwijt.

Wat je ook doet, het zal toch altijd jouw schuld zijn. Verkeerde vrienden ? Te brave ouders ! Slechte schoolresultaten ? Te veeleisende ouders ! Onhandelbaar ? Moeder werkt te veel.” Mijn vriendin haalt haar schouders op en nestelt zich behaaglijk op de tuinbank. Het is een van die weinige mooie zomeravonden. De vriendin is een opvoedings-oud-strijder. Haar kinderen zijn bijna tiener af en het liep nog niet fundamenteel fout. Fijn gezelschap dus voor een beginnende moeder als ik. Want ga er tegenwoordig maar eens aan staan, aan opvoeden.

De druk start vroeg. Neem de discussie over borstvoeding. Begin deze maand was er de Internationale Week van de Borstvoeding, wat heel wat media-aandacht voor dit thema met zich meebracht. Dat zou een goede zaak zijn, maar de negatieve en belerende toon in veel van de gevoerde discours, is niet bevorderlijk voor de promotie van borstvoeding. “Geen enkele Belgische kraamkliniek kreeg het WGO-label ( Wereld Gezondheidsorganisatie) ‘Babyvriendelijk ziekenhuis’.” Een krantenkop die dreigender klinkt dan de werkelijkheid is. Om dat WGO-label ter bevordering van borstvoeding te krijgen, moet je tien regels volgen. Dat gaat van een uitgeschreven borstvoedingsbeleid tot lessen voor zwangere vrouwen en concrete ondersteuning van de nieuwe mama’s. Kraaminstellingen die wel moeite doen inzake borstvoeding, maar niet alle regels volgen (door bijvoorbeeld een fopspeen te geven aan pasgeborenen) zijn toch niet noodzakelijk baby-onvriendelijk ?

“Geef baby’s minstens zes maanden borstvoeding.” Nog zo’n uitspraak die de goede zaak niet helpt. Volgens de recentste cijfers van Kind & Gezin krijgt 60 procent van de Vlaamse borelingen borstvoeding. Ter vergelijking : in Nederland is dat 72 procent, in Zweden 96 procent. Het Vlaamse cijfer moet omhoog, daar is iedereen het over eens. Maar kan het stap per stap ? Meteen zes maanden vooropstellen werkt ontmoedigend, zeker in een context zonder veel traditie – onze moeders werd geleerd dat flessenvoeding evenwaardig was – en waar de norm vijftien weken zwangerschapsverlof is. Als de welmenende WGO-ambtenaren stellen dat zes maanden het minimum is, dan is de boodschap voor velen dat je net zo goed niet kunt beginnen aan borstvoeding.

Borstvoeding heeft aantoonbaar positieve effecten, voor moeder en kind. Is het geen idee om nu vooral te benadrukken dat een tijdje borstvoeding beter is dan helemaal geen ? Wat me ook stoort en contraproductief lijkt, is de ‘fundamentalistische’ sfeer die rond de promotie van borstvoeding hangt. Het moet. En o wee de vrouw die geen borstvoeding kan of wil geven. Of die het niet volgens de regels doet en bijvoorbeeld borstvoeding aanvult met flessenvoeding. Of een hulpmiddel als een tepelhoed gebruikt. Of de baby afgekolfde melk in een flesje geeft.

Zelf heb ik mijn twee kinderen borstvoeding gegeven. Telkens bijna drie maanden, tot net voor ik terug begon te werken. Ik heb er zelfs een namiddag cursus over gevolgd. Want geloof maar niet dat het makkelijk is om “de natuur te volgen”. Ik had het geluk voor die cursus terecht te komen bij een nuchtere vroedvrouw van kraamcentrum De Bakermat. Zij beschreef het hele proces, gaf tips en trucs, en beschreef wat kon mislopen en wat ertegen te doen. We kregen geen donderpreek over wat je je kind onthoudt door flessenvoeding te geven en we werden geen minimale termijnen opgelegd. Ik kwam er buiten met de wetenschap dat het de eerste dagen moeilijk en helemaal niet vanzelfsprekend zou zijn en dat heeft me net door die eerste dagen geholpen.

Die nuchtere aanpak, ontdaan van ideologie en van schuldgevoelens heeft voor mij gewerkt en kan voor veel andere vrouwen werken. Aan alleen de filosofie van de unieke band tussen moeder en kind had ik niets gehad.

Misschien moeten gezondheidsambtenaren daar maar eens over nadenken als ze een nieuwe campagne ter bevordering van het schuldgevoel lanceren.

Trui Moerkerke

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content