In de Antwerpse galeries is momenteel het rijk aan de schilders. Bij Annette De Keyser (Generaal Belliardstraat 19, tel. (03) 231.90.56) is Jean-Marie Bijtebier opnieuw te gast : zijn ‘geestelijke landschappen’ verwijzen dit keer naar de wereld van droom en onderbewustzijn. De schemerige contouren op de doeken kunnen van alles betekenen (zowel natuur- als menselijk), maar vragen niet om uitleg. Door een uitgekiende ophanging, waarbij twee sleutelwerken een schuine as vormen die de andere doeken meetrekken, wordt een vaalkleurig universum gecreëerd dat de kijker schroomvol mag betreden. De perfekte galerieruimte doet de rest.

Kameleon-kunstenaar Hugo Duchateau stelt tentoon bij Hugo Minnen (Museumstraat 2, tel. (03) 248.54.05). In zijn recente schilderwerk gaat Duchateau te werk met een vrijmoedigheid die naar het cynisme neigt : hij laat de soms rijkelijke verfmassa met verve haar eigen ding doen. Ze druipt van het doek, verhult, vervormt, ademt, verglijdt, smeert dicht. De kunstenaar legt voor zichzelf een bescheiden rol weg, maar zo is het natuurlijk niet, want de chaos van geur en kleur is gewild. Een protesterend knipoogje naar de intimistische manier van schilderen die momenteel in ons land druk beoefend wordt.

Walter Swennen heeft pas een mooie epxo in het Muhka achter de rug en stelt nieuw werk tentoon bij Micheline Szwajcer (Verlatstraat 14, tel. (03) 237.11.27). Hij werkt onverstoorbaar verder op zijn geëigende terrein van emblemen en sjablonen, maar er waait een frisse wind door het ?uvre die sterk naar zelfrelativering riekt. Een beschilderd rolluik met de aloude slogan ?Plan VDB weg ermee”, een doek met de beginletters van het anonieme alkoholisten-gebed ?Kalmte, Moed en Wijsheid”, en zelfs een ludiek probeersel als de Kabakov-achtige hut in de galerieruimte, die van zijn atelier afkomstig blijkt te zijn : zelfs in een gevestigde artiestencarrière is er nog plaats voor gezonde vraagtekens.

In Zeno X (Leopold De Waelplaats 16, tel. (03) 216.16.26) kreeg de jonge Fransman Cristof Yvore een eerste solo-tentoonstelling. Hij vertrekt van eigen anekdotische herinneringen en bedenkingen om er een beeldtaal mee te creëren die zwanger is van betekenislagen, zwevend tussen naïviteit, eclectisme en branie. De beste werken (onder meer een triptiek) zijn intrigerend.

Een buitenbeentje is de Brit Frederick Bell in Ruimte Morguen (Waalse Kaai 21, tel. (03) 248.08.45). Hij maakt collages die (onder meer) spelen rond de vraag : hoe groot is de afstand tusen een nog onbekende Cézanne die een stilleven schildert en de Japanse toerist die het werk een eeuw later in een museum op video vastlegt ? Een complexe en boeiende probleemstelling waar hier de plaats voor ontbreekt, maar die Bell bijvoorbeeld scherper stelt met de boutade : analysing is remaking.

Alle genoemde tentoonstellingen spelen zich af in de buurt van het Muhka op het Zuid (behalve Annette De Keyser die in Antwerpen-Noord huist), tot 14 januari.

MARC RUYTERS