Om mee te kunnen in de ratrace, want zo wordt het jachtige New Yorkse leven genoemd, moet je leven op een bepaalde manier. Sommigen halen hun energie uit sport, anderen uit reizen. Andrew Ruth laadt zich elk weekend op met tuinieren in zijn buitenverblijf van dertig hectare.

A ndrew Ruth is kunstadviseur en heeft zijn eigen bedrijf in de binnenstad. Kunst is er een goed draaiende business, maar de lat ligt ook heel hoog. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat verliest Andrew zich in zijn werk. Hij heeft het dus nodig om er tijdens de weekends tussenuit te knijpen om weer op adem te komen. “Het is zoals het yin-yangprincipe. Mijn leven en mijn woning in Manhattan vertegenwoordigen één deel van mijn persoonlijkheid, namelijk het actieve mannelijke, yang dus. In mijn huis in de bergen, op 150 km van New York, komt het vrouwelijke, het meer passieve tot zijn recht. In alle rust en stilte geniet ik er van de natuur in al zijn vormen.

Het appartement in Greenwich Village is erg klein. Een kleine keuken, zitkamer en slaapkamer. Verder niets. Het belangrijkste aan deze plek zijn de grote terrassen die de hele ruimte omringen. Zo kan ik de luttele uren die ik er doorbreng toch nog genieten van de rijkdom van de planten. Ze zijn als mijn kinderen; elke dag zoek ik de nieuwe knoppen en de nieuwe blaadjes. In mijn buitenverblijf kan ik dat niet zo nauwkeurig bijhouden: er staan zoveel bomen, bloemen en planten. Maar ook daar hou ik vooral van de lente. Wanneer de sneeuw langzaam smelt en weekend na weekend andere dieren hun kop uit de grond steken, de bomen langzaam van kleur veranderen en het gras zachtjes begint te groeien, dan doe ik de nodige energie op om er weer een jaar tegenaan te kunnen. Het is verbijsterend wat een rijke fauna wij hier hebben. Zoveel verschillende dieren, insecten, vogels, met allemaal hun eigen levensritme. Pas hier kan ik het leven werkelijk naar waarde schatten.”

Het domein behoorde toe aan landschapsarchitect Bill Wheeler, de overleden vriend van Andrew Ruth. Samen hebben ze de tuinen aangelegd. “We hebben de vijvers gegraven en de bomen geplant, het was een absoluut genot om zoiets moois te kunnen opbouwen. Nu zet ik Bills levenswerk verder met mijn nieuwe partner. Deze plek heeft daarom voor mij een heel grote emotionele waarde.”

Hoewel appartement en weekendhuis grondig verschillen van ligging, loopt door de inrichting van beide woningen eenzelfde rode draad. Ze zijn vooral gezellig. Geen design, geen minimalisme, maar een warme sfeer waarbij genieten voorop staat. “Comfort is voor mij van het allergrootste belang. Na een hectische werkdag wil ik het gewoon naar mijn zin hebben. Vandaar de warme tinten, de gezellige sofa’s en de oude meubels die heel wat van mijn verleden in zich dragen. De meeste meubels in mijn appartement in New York zijn antieke stukken uit de 19de eeuw uit Louisiana. Ik ben opgegroeid tussen de plantages van Zuid-Louisiana. De kasten in de slaapkamer en de grote kast in de zitkamer, die een pie safe is om de gebakken pies in te laten afkoelen, zijn afkomstig van de katoenplantages van mijn geboortestreek. Ook de schoorsteen komt van een voormalige plantage. De vreemde stoel, gemaakt uit hoorn, komt van New Mexico en dateert van 1800.”

Omdat Andrew Ruth met kunst en antiek bezig is, staan en hangen er heel wat waardevolle dingen in zijn huizen. Waaronder kunstwerken van Paul Klee en William A. Walker. In het landhuis koos hij voor antieke meubels uit de Amerikaanse arts & crafts-beweging. Het bankstel en de salontafel heeft duidelijk iets van de jaren vijftig en werd gemaakt door de eerste eigenaar van het huis. Omwille van het authentieke karakter hield Andrew ze. De kunstwerken zijn allemaal van zuiderse artiesten. De grote cactus in de hoek van de keuken en de turkooizen kleur van de muren zetten een absolute zuiderse toon in dit noordelijke huis.

“Het enige jammere aan dit domein is dat het in de winter onder meters sneeuw bedolven ligt en het zo goed als onmogelijk is om de helling op te rijden. In de koudste wintermaanden moeten we ons bezoek dan ook tot een minimum beperken. In de zomer verblijven we hier wel ieder weekend. Dat compenseert de gemiste tijd van de winter. Maar als er sneeuw ligt in New York en we in Central Park kunnen schaatsen bij kerstmuziek, vindt mijn yin ook in de binnenstad de noodzakelijke rust.”

Hilde Bouchez / Foto’s Verne