KUNST- EN ANTIEKHANDELAAR
MIJN BABY WEEGT VIJF KILO EN TELT 688 PAGINA’S. Van de zevenduizend meesterwerken die door mijn handen passeerden, selecteerde ik er zo’n driehonderd. Niet de duurste, wel de belangrijkste werken in de kunstgeschiedenis, die bovendien mijn visie illustreren. Het eerste dateert uit 1600, het laatste is een kast van Piet Hein Eek uit 2010.
MIJN BOEK MOET OGEN OPENEN. Ik toon werk van vergeten avant-gardisten die veel moderner waren dan hun wereldberoemde tijdgenoten. Ik denk aan Belgen als Pierre-Louis Flouquet, Joseph Lacasse en Victor Servranckx. Of Edouard Lièvre, de belangrijkste Franse ambachtskunstenaar uit de negentiende eeuw. Iedereen was hem vergeten, tot ik hem uit de vergeetput haalde. Nu zijn de prijzen astronomisch.
KOOP NIET WAT JE GRAAG ZIET, WAT IN DE MODE IS OF WAT EEN GOEDE INVESTERING IS. Koop alleen wat avant-garde was in zijn tijd. Die raad geef ik altijd aan verzamelaars. Elke aankoop moet een les kunstgeschiedenis zijn. Niet uitzicht, maar inzicht is belangrijk. Een kunstwerk moet niet esthetisch maar vernieuwend zijn. Echte kunst is : iets wat voordien nog nooit gedaan werd. Anders is het decoratie of interpretatie.
HENRY VAN DE VELDE IS EEN VAN DE GROOTSTE VISIONAIRE TOTAALKUNSTENAARS OOIT. In 1893 schilderde hij al abstract, veel vroeger dan Kandinsky. Schilderkunst bestempelde hij later als decoratief, architectuur en vormgeving vond hij de hoogste kunst. Ik houd wel van schilderkunst maar meubels, objecten en architectuur zijn intellectueel uitdagender.
PICASSO WAS GEEN MODERNIST. Hij miste de grootste revolutie van de twintigste eeuw : abstractie. Met zijn kubisme kwam hij wel in de buurt maar hij bleef altijd een portret-, stilleven- en landschapsschilder. Mondriaan was veel radicaler.
IK BEN GELUKKIG IN BRUSSEL. Sinds ik vijf jaar geleden uit Parijs naar hier verhuisde, ontmoette ik veel gastvrije en gecultiveerde mensen. Sinds mijn achtste woon ik niet in mijn geboorteland Cuba. Overal ben ik een immigrant. Dat weegt soms wel eens.
IN AMERIKA IS FILANTROPIE DOODNORMAAL, IN EUROPA NIET. Als ik een werk schenk aan het Louvre of geld stort om Venetië te redden, verklaren ze mij gek. Ik zie mijn schilderij liever in het Louvre hangen dan bij een verzamelaar : iedereen kan er voor eeuwig van genieten én het is definitief van de markt.
VIER JAAR ZAT IK IN EEN ZWITSERSE GEVANGENIS, omdat ik in kunst in plaats van in waardepapieren had geïnvesteerd voor een bank. Ik was onschuldig, maar wachtte vier jaar in voorhechtenis op mijn proces. De gevangenis dient om mensen financieel, emotioneel, familiaal, fysiek en psychologisch te kraken. Maar dat liet ik niet gebeuren. Ik schreef, sportte, luisterde naar muziek, tekende en studeerde geschiedenis. In de gevangenis bereikte ik een intellectuele diepte die ik nergens heb beleefd. Ik zat achter de tralies maar voelde me vrij in mijn hoofd. Veel vrijer dan die cipiers met hun vastgeroeste ideeën.
NOEM ME GEEN MATERIALIST. Ik accumuleer wel kunstvoorwerpen, maar dat komt omdat ik sneller aankoop dan verkoop. Rijk ben ik niet, ik geef al mijn geld weg. Mijn vrienden gaan met pensioen, maar ik moet doorwerken om den brode. Mijn hele collectie veilen en lekker rentenieren ? Dan pleeg ik nog liever zelfmoord.
Roberto Polo (60) is een wereldberoemde Brusselse kunst- en antiekhandelaar van Cubaanse afkomst. Deze week publiceert hij The Eye, een boek met driehonderd meesterwerken die hij de voorbije veertig jaar kocht en verkocht. www.roberto-polo-the-eye.com
DOOR THIJS DEMEULEMEESTER – FOTO GERALDINE VAN WESSEM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
