ONTWERPER

Als student had ik een varken als huisdier. Aan de Design Academy van Eindhoven moesten we op een zeker moment een ontwerp maken voor een bepaalde doelgroep. Dat vond ik zo onzinnig dat ik een klein biggetje kocht van mijn oom en als doelgroep uitkoos : mensen met varkens als huisdier. Ik raakte zo gehecht aan dat lieve beest dat ik mettertijd weigerde om varkensvlees te eten. Zo ben ik vegetariër geworden.

Ontwerper worden was geen evidente keuze. Niemand was vertrouwd met het beroep. Je moest nog uitleggen aan de mensen dat de bril op hun neus door iemand was bedacht. Dat kun je je nu niet meer voorstellen, met al die magazines en tv-programma’s over design.

Ik heb het kind in mij altijd gekoesterd. Picasso zei ooit : “De eerste veertig jaar probeer je van het kind-zijn af te raken en de laatste veertig jaar probeer je weer kind te worden.” Veel volwassenen denken dat ze zich serieus moeten gedragen en in een keurslijf lopen. Wanneer ze na veel jaren beseffen dat hun leven niet het leven is dat ze willen, belanden ze in een midlifecrisis. Dat zal mij nooit over-komen, en ik stimuleer ook mijn kinderen om dat speelse aspect te behouden.

Ik vind het spijtig dat ik gescheiden ben, maar het is beter zo. Pessimisme is niet aan mij besteed. Ik kan beter vooruitkijken dan achteruit. Dat komt ook tot uiting in mijn ontwerpen, die een heel positieve en vrolijke uitstraling hebben.

Mijn doel is : anderen blij maken. Ik probeer de mensen niet te verleiden met mooie vormen, ik wil gewoon een glimlach op hun gezicht toveren. Als ik daarin slaag met mijn ontwerpen, ben ik gelukkig.

Een voetbalmatch die eindigt op 0-0 kan toch een mooie match zijn. Zo is het ook bij ontwerpen. De meeste voldoening haal ik uit het hele proces. Van praten met de opdrachtgever, het verzinnen van een concept tot en met het werken naar een eindproduct. Wat dat betreft, ben ik een boeddhist : niet het doel, maar de reis ernaartoe is het belangrijkste.

Mijn ouders hebben tevergeefs geprobeerd me katholiek op te voeden. Dat ik niet geloof, heeft te maken met een gebrek aan onzekerheden in de wereld. Kijk bijvoorbeeld naar de middeleeuwen. Nu wonen we op een bol, maar toen nog op een platte schijf. Wanneer ’s avonds de zon onderging zagen ze daar het hellevuur. Logisch toch, de hemel kleurde helemaal rood en geel. Als je zoveel onzekerheden hebt, snap ik dat je religieus wordt.

Ontwerpen doe ik het best als ik alleen ben. Onder de douche, ’s avonds aan de keuken-tafel als de kinderen naar bed zijn of in de auto, met alleen het geluid van de motor.

Mijn spullen hoeven niet gerecycled te worden. Ik ben blij dat andere ontwerpers nu eindelijk beginnen te denken aan het milieu door recycleerbare producten te maken. Maar ik maak duurzame producten waar mensen aan gehecht raken en bij zich willen houden. Dat is de ultieme bijdrage aan het milieu.

We zijn aan het evolueren naar de homo ludens, de spelende mens. Ik merk dat creativiteit, onderzoek en plezier steeds belangrijker worden. Wat dat betreft, ben ik ook heel blij met de crisis. Ik hoop dat er daardoor een einde komt aan de groei en kwaliteit even belangrijk wordt als kwantiteit. En om kwaliteit te kunnen vinden, moeten we spelen en creatief zijn.

Richard Hutten (42) is een van de succesvolste Nederlandse ontwerpers van interieurartikelen en richtte in 1993 mee het befaamde ontwerpbureau Droog Design op. Van 26 februari tot 6 juni loopt een overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Design Museum Gent en een trio-expo in de Gentse galerie Verzameld Werk.

http://design.museum.gent.be ; www.verzameldwerk.be

DOOR VINCENT FOBELETS – FOTO DIEGO FRANSSENS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content