Resoluut artistiek

De flat van San Ming oogt als een kunstgalerie. Door de vensterluiken waan je je in een hedendaags gebouw, terwijl het om een jarendertigflat gaat. © FOTO'S JAN VERLINDE

De Amsterdamse interieurontwerper San Ming ontglipt aan de grote trends, de overdreven roem en de grote aandacht, en toch is hij alom bekend. Ongeveer om het jaar verandert hij zijn interieur helemaal. Ditmaal bewoont hij een soort kunstgalerie.

SAN MING

Dat San Ming een mysterieuze man is, merk je meteen aan zijn interieur dat minder dan ooit op een woning lijkt. Ongeveer ieder jaar gooit Ming zijn flat in Amsterdam-Zuid helemaal om. Voor de verbouwing houdt hij een verkooptentoonstelling van alle meubilair en kunstwerken die hij overigens grotendeels zelf heeft gemaakt. Dat doet hij met succes, want hier komen meestal bekende ontwerpers over de vloer. Bij het grote publiek is Ming minder bekend, hoewel hij toch in allerlei belangrijke interieurbladen uit binnen- en buitenland staat.

Om de twee jaar bellen we hem op voor een reportage over zijn jongste creatie. We hebben hem ook vroeger gepubliceerd, maar ditmaal ziet zijn flat er Ć©cht anders uit. Hij lijkt bijna geen flat meer, maar een kunstgalerie. Ming ontwerpt zijn interieur niet alleen, hij bouwt het ook grotendeels zelf, met inbegrip van de kunstwerken. We merkten al de vorige maal op dat er meer en meer kunstwerken waren. Ditmaal zijn de meubelen bijna verdwenen en zie je nog enkel beelden en schilderijen. Mocht je zwart-wit opnames maken van dit interieur, dan zou je zweren dat dit een moderne kunstgalerie is uit de jaren zeventig.

Ming schilderde de vloeren wit en nog meer wanden dan anders donker. Het resultaat lijkt een beetje op een maatpak dat nonchalant wordt gedragen. Als ik de foto’s van zijn vroegere interieur bekijk, merk ik toch een grote mate van eenheid op. Ming verandert zijn flat wel, maar heeft een basisstijl waar hij op terugvalt.

CALVINISTISCH ZWART-WIT

San Ming heeft Chinese wortels, maar groeide op in Nederland waar hij volop wordt geconfronteerd met sporen van de constructivistische Stijlbeweging. Begin twintigste eeuw raakten tal van Nederlandse meubelontwerpers, kunstschilders en architecten in de ban van de strakke abstracte vormgeving, denk maar aan Theo van Doesburg, Piet Mondriaan en Gerrit Rietveld. Hun stijl drong in de loop der jaren verder door, waardoor je ze ook nu nog voelt. En dat voelt San Ming zeker, alleen al als hij rondloopt in zijn buurt, Amsterdam-Zuid, waar veel mooie modernistische gebouwen staan. Dit verklaart dus al zijn voorliefde voor abstracte composities. Maar er is ook de kleur. Ming houdt vooral van zwart-witcontrasten, verrijkt met hier en daar een kleuraccent van een kunstwerk of een kussen op een stoel. Dat zwart-witte is typisch Nederlands en merk je ook overal in de Amsterdamse binnenstad waar heel wat bijna zwart geschilderde gevels staan. Zwart-wit hoort van oudsher bij de calvinistische cultuur. Zijn interieur is dus behoorlijk Nederlands.

Maar Ming houdt evenzeer van Afrikaanse, Chinese en Japanse kunst. “Strakke, moderne interieurs vind ik te serieus,” verklaart hij, “ik hou niet van versiering, maar ben niet bang voor een ornament.” Tussen al die strakheid staan kleurrijke vazen. Volgens Ming denken westerling te snel dat oosterse stijlen minimalistisch zijn. Maar dat zijn ze volgens hem niet, ze zijn enkel gestileerd en als je goed kijkt, zit er overal decoratie verscholen, ook bij hem.

Ming houdt niet van design, hij vindt het zelfs vaak ontzettend lelijk. Maar hij kijkt wel op naar kunst en architectuur. Hij is tuk op abstracte kunst, al dan niet expressief van stijl, of veeleer strak. Kijk naar de kunstwerken die hij nu heeft ophangen en je wandelt door een stuk kunstgeschiedenis, van Doesburg tot Robert Motherwell, Franz Kline, Hans Hartung en Bernar Venet. Wat er hangt, is van zijn hand, maar je voelt op een aangename manier tal van inspirerende invloeden. Ming leeft dus meer en meer omringd door kunst. Een zitkamer heeft hij niet echt meer nodig, alleen een groot bureau. Er komt ook minder licht binnen dan vroeger, dit is een artistieke avondflat geworden.

Zwart-wit hoort van oudsher bij de calvinistische cultuur. Het interieur van San Ming is dus behoorlijk Nederlands

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content