Waar een wil is, is een weg. Een theateropleiding helpt je meteen een heel eind op weg in het wereldje, maar het is niet de enige manier. Ik ben sinds mijn elfde bezig met theater via jeugdverenigingen, straatanimatie, free podia en workshops, en ik heb als mens enorm veel opgestoken van mijn studies geschiedenis. De vraag of ik recht van spreken heb, ligt achter me.
Ik heb thuis een prachtig voorbeeld gekregen. Mijn moeder was destijds alleenstaand en schoolde zichzelf bij tot directiesecretaresse. Ondertussen hield ze me op het juiste pad en zorgde ze ervoor dat ik niets tekortkwam, ook al hadden we het niet breed. Dat inspireert me om zelf ook op eigen kracht vooruit te komen. Een vaderfiguur mis ik niet. Indien nodig zet mijn moeder een andere pet op (lacht).
Acteurs leiden een onzeker bestaan. Boeiende aanbiedingen zijn schaars, en uiteindelijk beslist iemand anders over je lot. Op je veertigste zonder werk vallen en opnieuw audities moeten doen omdat je plotseling uit een tv-serie geschreven wordt : dat maak ik liever niet mee. Ook daarom heb ik na een master cultuurmanagement De Proefkonijnen opgericht, een theaterproductiehuis waar ik zelf kansen kan creëren. De première van De Koepoort 15 in het Antwerpse Fakkelteater, een tragikomedie met Clara Cleymans in 2011, was een jongensdroom die in vervulling ging. Ik had het stuk geschreven en stond mee op de planken, maar het was ook de eerste keer dat ik als producent andere mensen werk kon geven.
Leven zonder passies kan ik me haast niet voorstellen. Ik produceer en regisseer graag, maar ik wil ook verhalen bedenken en zelf acteren. Ik heb met scha en schande geleerd dat het belangrijk is om te focussen, dat ik niet elke creatieve uitdaging kan aannemen, maar ik volg wel mijn hart.
‘Doe maar jongen’ is een persoonlijk verhaal over volwassen worden. Over opgroeien in een zorgeloze wereld en achteraf vaststellen dat de werkelijkheid toch niet eenvoudig is. Die confrontatie is eens zo hard voor twintigers als ik, een generatie die opgroeide met het idee dat alles mogelijk is en aangemoedigd werd om zichzelf maximaal te ontplooien. Keuzes maken en omgaan met grenzen zijn niet ons sterkste punt. Komt daarbij dat de meesten van ons nergens voor hoefden te strijden en thuis alle kansen gekregen hebben. Wie mislukt, kan enkel zichzelf de schuld geven.
Ik ben gelukkiger sinds ik niet meer zo intensief met Facebook bezig ben. Ik post nog steeds berichten over mijn theaterwerk, maar ik voel niet meer de drang om iedereen voortdurend te laten weten waar en met wie ik ben, welke prachtige reis ik maak of hoe lekker ik kook. Met echt sociaal contact heeft dat weinig te maken. Veel daarvan is er louter op gericht om te tonen hoe goed we bezig zijn, schone schijn. De moeilijke positie van jongeren op de arbeidsmarkt, omgaan met eenzaamheid en tegenslag, onze nood aan zingeving : daar hoor je op Facebook erg weinig over.
Duurzame verandering komt nooit van de kleine man alleen. Het is goed dat mensen hun gedrag aanpassen, dat we ons bewust worden van de milieuproblematiek, de gevolgen van ongebreidelde consumptie en de mantra dat het altijd meer moet zijn. Maar dat alleen zal niet volstaan. Politici, financiële instellingen, bedrijfsleiders en de grote industrieën luisteren enkel naar de macht van het getal.
Ik zal altijd van kleine theaterzalen houden. Ze lenen zich perfect voor de persoonlijke en interactieve voorstellingen die ik maak, en stukken met een historisch of filosofisch thema trekken sowieso niet de grote massa. Dat vind ik wel eens jammer, want zoals elke podiumkunstenaar wil ik zoveel mogelijk mensen bereiken. Tegelijkertijd zou ik de intensiteit van een kleine zaal en de directe band met het publiek niet willen missen.
Randall Van Duytekom (26) is geboren in Antwerpen en is oprichter van het theater- productiehuis De Proefkonijnen. Hij speelt van 13 tot 27 maart de eenmansvoorstelling ‘Doe maar jongen’ in theater ’t Appeltje in Antwerpen. Info : www.deproefkonijnen.be.
DOOR WIM DENOLF & PORTRET GUY KOKKEN
“De confrontatie met de werkelijkheid is hard voor twintigers, een generatie die opgroeide met het idee dat alles mogelijk is”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
