BLOTE-BENENKOUSEN

LENE KEMPS

In de warme maanden worden er minder panty’s verkocht, dat is logisch. En met de nieuwe blote-benentrend leek het helemaal een slecht seizoen voor kousenfabrikanten te worden. Maar ze hebben prima gereageerd en een volledig nieuw gamma van transparante, fijne, vleeskleurige kousen op de markt gebracht. De Amerikaanse designers waren eerst om deze nude stockings uit te brengen. Donna Karan heeft in haar gamma Nudes maar liefst zeven natuurlijke beigetinten, geschikt voor elk huidtype. Hoe loopt de trend in België ?

“Normaal haal ik slechts vijfentwintig procent van mijn omzet in de zomer, maar dit jaar heb ik goed gewerkt”, zegt Claudine Stage, verantwoordelijke voor het departement damesaccessoires bij Inno Brussel. Een korte wandeling door de kousenafdeling toont dat de beiges erg populair zijn. “Elk merk heeft gereageerd”, zegt Claudine. “Hudson heeft de kleuren karamel, teint en make-up ; duParc heeft capri, doré en tendresse. DD heeft zes beige tinten. Ook Cette en Elbeo hebben hun beiges. De beiges en vleeskleuren werden vroeger als typische oude-dameskousen bestempeld. Nu zijn het jongere, modebewuste vrouwen die ze kopen. Vooral Wolford is populair. Dat merk heeft een kleur die cosmetic heet. De naam zegt alles. Het is een onzichtbare kous, een fond de teint voor je been. “

Als verantwoordelijke voor de accessoires is mevrouw Stage skeptisch over de terugkeer van de couture-stijl. “Sommige elementen ervan zullen nooit aanslaan : een hoed met een voile, geen vrouw zet het op ; het dunne lakleren ceintuurtje, niemand heeft het gekocht. De voile kousen zijn het enige element van de couture-look waar ik echt in geloof. Volgens mij zal de trend zich zelfs in de winter doorzetten. “

De perfekte blote kous vinden, is niet eenvoudig. “Meer dan ooit heeft de klant de hulp nodig van een goede verkoopster”, zegt Claudine Stage. “Met de verkeerde kleur zie je er ofwel als je oma uit, ofwel als een kostschoolmeisje. “

EEN VIS ? EEN VOGEL ? EEN TAS !

De typische rechthoekige handtas moet je bij Saskia Dekkers niet verwachten. Leer ook al niet. Saskia maakt eigenlijk allesbehalve leren rechthoekige tassen. Ze maakt ze van tapijt, plastic, kunstgras of gordijnstof en heeft pas vilt als materiaal ontdekt. Ze geeft ze de vorm van een wigwam, hart, vis of bloem.

“Toen ik vier jaar geleden begon, had ik gewoon geen geld om leer te kopen en geen machines om het te bewerken”, zegt ze. “Bovendien had ik zoiets van : er zijn al zoveel leren tassen, moet ik er nog een stel bijmaken ? “

Al snel bleek dat de markt niet overliep van entoesiasme voor kleurige tassen in vreemde vormen. “Het heeft ook met prijs te maken”, zegt Saskia. “Omdat de materialen uiteindelijk toch duur zijn en omdat het allemaal handwerk is, moet ik soms vierduizend frank vragen voor een tas, al is dat wel het maximum. Maar omdat je in alle winkels een leren tas kan kopen voor nog geen tweeduizend frank, vinden de meeste mensen dat veel te duur. “

Voorlopig verkoopt Saskia via persoonlijke kontakten. Als je op straat iemand met een groot gekleurd hart onder de arm ziet, is dat hoogstwaarschijnlijk een vriendin van haar. Maar er zijn kontakten met de schoenenfirma Positive Vibrations, die de vilten ontwerpen graag in gekleurd leer zou uitvoeren als aanvulling bij de schoenen. “Erg spannend vind ik dat”, zegt Saskia. “Het projekt staat voorlopig nog in de kinderschoenen. ” En dan proest ze het uit : “Kinderschoenen ! Ik ben nu al helemaal gekonditioneerd. “

Saskia Dekkers : (09) 225.82.93.

DE NIEUWE MAN DRAAGT EEN OUDE TROUWRING

Etienne Aigner, bekend van lederwaren, kleding en parfums, lanceerde een geur voor mannen : Statement, gericht op de “nieuwe” zakenman. Hoe verschilt deze businessman van de oude ? “Hij heeft het niet nodig zichzelf voortdurend met anderen te vergelijken”, zegt men bij Etienne Aigner. “De anderen vergelijken zich met hem. Hij is niet op jacht naar statussymbolen : een dure wagen, de juiste kleren… Hij heeft ze wel, louter als gebruiksvoorwerpen, maar hij vindt het niet nodig ermee te pronken. Hij geniet van zijn sukses, zowel in het werk als in zijn privé-leven. Hij gebruikt zijn hoofd, maar laat ook zijn hart spreken. “

Als illustratie bij de campagne gebruikt men bij Aigner het beeld van vader en zoon, met de trouwring duidelijk zichtbaar. “Het is een beeld dat emoties opwekt en instinkten wakker maakt. Het zegt : dit is een man die zijn verantwoordelijkheid opneemt ; voor zijn kind, voor de volgende generatie, voor de toekomst. De foto reflekteert de verandering van waarden in de maatschappij. Mannen willen niet langer gereduceerd worden tot narcisten die alleen van zichzelf houden. Ons beeld toont een leider, iemand die je kan vertrouwen. “

“Het lijkt een algemene en internationale evolutie”, zegt Geneviève Deleu (account executive VVL/BBDO). “De beeldvorming rond een mannenmerk als Gillette is ook veranderd. De macho heeft afgedaan en is vervangen door een emotioneler iemand. Hij is nog wel een mannen-man, maar hij is niet bang zijn gevoelens te tonen. In de commercials duiken steeds meer vader-en-kind-scènes op. De stoere kerel wordt een huisvader. “

De Jupiler-man is nog niet getrouwd, maar Mike Naert (account executive, Leo Burnett) sluit niet uit dat het in de toekomst gebeurt. “Momenteel duiken in de reklame drie gangbare mannentypes op”, zegt hij. “Allereerst is er de hybride, androgyne man ; licht homoseksueel getint, zoals in de Versace-commercials. Daarnaast heb je de man als lustobjekt, de welgevormde spierbonk die van zijn vriendin een tik op zijn blote kont krijgt. En steeds vaker zie je de perfekte huisvader opduiken : hij ziet er goed uit, is sportief en waarschijnlijk nog intelligent ook. En vooral : hij is goed met kinderen. Grof uitgedrukt zou je kunnen spreken van een ontmanning in de reklame. De zachte man heeft het gehaald van de macho. “

SMARTIES

De lang verwachte Swatch-mobiel is er. Tenminste, het prototype. Het resultaat van de joint venture tussen Mercedes-Benz en Swatch is een grappige, ronde tweezitter, bedoeld als superkompakte stadswagen. “We zien het als een tweede autootje of als een auto voor jonge mensen”, aldus Cornelia (persverantwoordelijke Swatch Zwisterland). “Een grote familie kan er niet in. Het is echt gericht op snelle, korte verplaatsingen in de stad. ” De wagen gaat in produktie in 1997, en wordt in 1998 losgelaten in de straten. Hij zal tussen vijftien- en twintigduizend Duitse mark kosten en wordt eerst in Italië, Zwitserland, Frankrijk en Duitsland gelanceerd. Hij wordt verkocht in eigen winkels of in shop-in-the-shop-hoeken in Mercedes-Benz-zaken. De smart swatch car by Mercedes-Benz, zoals de wagen voluit heet, wordt door Cornelia omschreven als technisch vernieuwend en milieuvriendelijk, maar ook emotioneel bevredigend. “Het is een geheel nieuwe interpretatie van de wagen als statussymbool. Hij is speels en grappig. Uit onderzoek is gebleken dat onze konsument genoeg had van de saaie uniformiteit van de meeste wagens. Tegelijkertijd wil men een produkt van een gekend huis, zodat je weet dat je kwaliteit krijgt. De Smart voldoet aan al die voorwaarden. ” Hij is 2,5 meter lang, 1,5 meter breed en 1,55 meter hoog, hij verbruikt minder dan vier liter en haalt 120 km/u.

Op het nachtkastje van Paul Bottelberghs

“De Meester en Margarita van Michail Boelgakov inspireerde de Rolling Stones tot het schrijven van Sympathy for the Devil, maar is bovendien één van de subliemste werken die ik ooit gelezen heb. Het speelt zich af in Moskou in het begin van de jaren ’30 tijdens het stalinisme. Het is een boek met veel lagen, even complex als bij Umberto Eco. Maar voor Eco is die gelaagdheid vrijblijvend en vooral spielerei, bij Boelgakov is ze pure noodzaak. Boelgakov creëerde een magistrale kompositie, een multilineair verhaal en een perfekte uiting van digitaal denken met ontelbare sprongen in tijd en ruimte. Ondanks dat alles is het geen moeilijk boek en leest het als een stripverhaal. Elke scène is visueel en filmisch, maar ook heel dadaïstisch en anarchistisch. De Meester en Margarita is in de eerste plaats een historische roman over lafheid en over de morele twijfels van Pontius Pilatus. Het is ook een sarkastische persiflage op het Faustverhaal. Ten derde is het een waanzinnige satire op het kulturele klimaat van Moskou, op het sociaal-realisme, op de terreur en de bekrompenheid van de schrijversbond en op alle mensen die dwepen met proletarische kunst. Ten vierde is het een ongelofelijk sterk liefdesverhaal van een vrouw die niet laf is en de moed heeft om zich aan de duivel te verkopen uit liefde voor een man. Maar het is ook een ode aan de kunst en de kreativiteit, aan de schepper die een boek geschreven heeft dat hij aan niemand kan laten lezen omdat dat tot deportatie zou leiden. Boelgakov zat vele avonden aan een boek te schrijven waarvan hij wist dat het nooit uitgegeven zou worden zolang het stalinisme heerste. Daar moet je moed voor hebben. Maar als je dan nog eens die hele problematiek tot onderwerp van je boek neemt en bespot en ook kan lachen om je eigen situatie, dan moet je een duivelse kracht in je hebben. En in een periode als deze, waarin er eenzelfde soort terreur heerst qua kultuurpolitiek, waar alles wat niet gericht is op verkoop- of kijkcijfers buiten beschouwing blijft, is een boek als De Meester en Margarita een geschenk van de goden. Of een enorme bron van inspiratie vol schoonheid en kracht. Een oproep om ondanks alles tegen de stroom in te zwemmen. ” (MW)

Paul Bottelberghs is producer beeldkultuur bij de BRTN en auteur van “Na ons de zendvloed ? “.