LENE KEMPS

GEEN MERK, GOEDE KWALITEIT

Het koncept is eenvoudig en wordt in de oorspronkelijke Japanse merknaam perfekt verwoord : produkten van goede kwaliteit, zonder merk. Mujirushi Ryohin, voor de Europese markt afgekort tot Muji. “Anders draaien mensen hun tong in een knoop”, zegt Kathryn Dighton, persverantwoordelijke voor Engeland. Als je het produkt koopt, zit het in een Muji-tas. Eenmaal uitgepakt is het volledig anoniem. In kledingstukken staan enkel de maat en de wasvoorschriften, aan de buitenkant is er geen merk of logo te bespeuren.

Muji werd opgericht door de Seyu-groep in 1980, als tegengewicht voor een logogek en merkenbewust Japan. Nu zijn er meer dan 200 Muji’s. Het label-dat-geen-label-is vestigde zich in ’91 in de UK, waar nu acht winkels zijn. Verdere Europese uitbreiding is gepland als de gepaste zakenpartners zich aanbieden. “Muji wil liefst samenwerken met een lokale partner die de markt kent”, aldus Dighton. “In Engeland is dat de Liberty-keten. Geïnteresseerde Belgische bedrijven mogen altijd kontakt met ons opnemen. “

Het Muji-produkt steunt op drie basisregels : eenvoudig design, vrij van overbodige details en dekoratie ; nadruk op natuurlijke materialen en kleuren ; en een streven naar een gestroomlijnde produktie zodat een goede kwaliteit tegen een redelijke prijs wordt gehaald.

Muji levert basisprodukten. “Wij noemen een Muji-winkel een micro-store”, zegt Kathryn. “Een klein warenhuis. Wanneer je huis afbrandt, kan je bij ons binnenstappen en alles nieuw kopen. Kleding, ondergoed, eten, briefpapier, badkamerspullen, meubels, een fiets. Alles. De filozofie is dat Muji-goederen nooit overbodig of oppervlakkig zijn. Ze hebben allemaal een plaats in ons leven. Natuurlijk zijn ze estetisch, aangenaam om naar te kijken, maar nooit frivool. Meestal zijn ze grijs, zwart of wit, omdat we ervan uitgaan dat je kleur in je huis brengt met bloemen of schilderijen of zo. “

Hoewel Muji door de transportkosten in Engeland iets duurder is dan in Japan, kent de no-nonsense-aanpak veel sukses. “Het sukses beperkt zich niet tot Japan”, zegt Dighton. “Wij denken dat het een globaal koncept is dat in elk land kan aanslaan en dat kan meegroeien naar het jaar 2000 toe. “

Info Muji postordercatalogus : (00-44) 171-494.1197.

ER WAS EENS EEN REKLAMEMAN

“Als illustrator bleef ik op mijn honger zitten”, zegt Alain Biltereyst. “Ik werkte in opdracht van een art-director en moest rekening houden met de eisen van de klant. Dat betekende kompromissen sluiten. Ik had zin om weer een keer iets alleen voor mezelf te doen. Op zoek naar een projekt realizeerde ik me dat mijn vrienden-copywriters waarschijnlijk met hetzelfde gevoel worstelden en met hun literaire ambities bleven zitten. Dus kwam er al snel hét idee : ik zou een aantal tekeningen maken en zij zouden er verhaaltjes bij schrijven. “

Het sepia-projekt, zoals Biltereyst het heeft gedoopt, nam een jaar in beslag. Alain : “Guillaume Van der Stighelen was zo entoesiast dat hij de volgende dag al vier sprookjes opstuurde. Op andere pennevruchten moest ik maanden wachten. Soms waren de verhalen zo sterk dat ik besliste er een andere tekening bij te maken. Enfin, het bleef maar duren. ” In totaal namen 34 mensen deel (Rik Manhaeve, RAT Lenders, Peter Slabbynck, Willem Lagrillière…). Sommigen, zoals Luckas Vander Taelen, staan volledig buiten de reklame, maar hadden gewoon zin om mee te doen. Biltereyst gaf het werkje uit in eigen beheer op 750 eksemplaren en vraagt er duizend frank voor. Het boekje is tot eind juli te bekijken in Brasserie De Gouden Zon op de Grote Markt in Halle (Brussel).

Alain Biltereyst : (02) 520.92.96.

AMAZONE

Aan de Middaglijnstraat 10 in Sint-Joost-ten-Node ligt Amazone, een Centrum voor Vrouwen. “Toen ik hier meer dan 10 jaar geleden aan begon, vond ik dat het moest gedaan zijn met vergaderen in kelders, op zolders en in achterzaaltjes”, zegt minister van Gelijke-Kansenbeleid Miet Smet. Met de compliciteit van Paula D’Hondt, die in 1988 even minister van Openbare Werken was, werd begonnen met de konkretizering van het projekt. De geslaagde restauratie van het gebouw kostte 170 miljoen. Nu al zijn er vrouwengroepen uit beide landsgedeelten gehuisvest die niet bij een klassieke zuil onder te brengen zijn. De vergaderfaciliteiten staan tegen vergoeding ter beschikking van alle vrouwengroepen. Deze weken wordt ook de vzw Archief- en Documentatiecentrum voor de Geschiedenis van Vrouwen aktief, dat onderdak krijgt bij Amazone. Verder zullen restaurant en cafetaria, die vanaf eind september open zijn, funktioneren als ontmoetingsplaats voor vrouwen uit alle sektoren in Brussel. Al wie wil, kan lid worden van vzw Amazone. Manager Mieke Van Nuland wil ook geregeld informele ontmoetingen en klubaktiviteiten op het getouw zetten. (TV)

Amazone : (02) 229.38.00.

EEN POETISCH GEZICHT

“Ze is een grote aktrice en een fantastische vrouw. Zeer eigentijds en tegelijk tijdloos. ” Lancôme stelde in Parijs een nieuw parfum en een nieuw gezicht voor. De Franse aktrice Juliette Binoche, bekend van films als Damage en Les trois couleurs : bleu, wordt het gezicht van Poême. Binoche was sinds een tijdje getipt als opvolgster van Isabella Rossellini, al meer dan 10 jaar het gezicht van Lancôme, zowel voor cosmetica- en verzorgingsprodukten als voor het parfum Trésor. “Qua type lijken ze inderdaad zeer erg op elkaar”, zegt Paulette Devuyst, pr-verantwoordelijke van Lancôme. “Toch kan je Juliette Binoche niet echt de opvolgster noemen : haar naam en gezicht worden alleen verbonden aan ons nieuwe parfum. “

Isabella Rossellini wordt marketing-director van konkurrent Lancaster, maar verrassend genoeg verdwijnt ze niet helemaal bij Lancôme. Paulette Devuyst : “Voorlopig blijft ze het gezicht van Trésor. Wie haar zal opvolgen voor de reklame van cosmetica- en verzorgingsprodukten, is nog niet bekend. “

Poême, volgens mevrouw Devuyst een zeer romantisch parfum volledig op basis van bloemen, wordt in het najaar op de Belgische markt gelanceerd. (TM)

OP HET NACHTKASTJE VAN AGNA SMISDOM

“Sinds ik Passion van Jeanette Winterson ontdekte, heb ik zowat alles gelezen wat er van haar uitkomt. Art and Lies is vorig jaar verschenen, en biezonder interessant aan dit boek is de relatie tussen vormelijke en inhoudelijke aspekten. Het is absoluut geen rechtlijnige roman, maar veeleer zoals de ondertitel van de Nederlandse vertaling zegt ‘een kompositie voor drie stemmen en een lichtekooi’. De stemmen zijn van dokter Händel, schilderes Picasso en dichteres Sappho. Drie stemmen, maar ook drie verhalen die met en door elkaar verweven zijn. Kunst is bij Winterson een soort van alternatief voor de banaliteiten in het leven, een opvatting die regelmatig in haar werk terugkomt. Zoals ze diverse verhalen in elkaar vlecht, doet ze dat ook met stijlen : ze zet geschiedschrijving naast poëzie en essays. Ze gebruikt aparte zinswendingen en hanteert een soms vreemde taal die toch helder en vlot leesbaar blijft. Ze blijft niet bij het louter persifleren van verschillende stijlen, maar gaat verder dan dat. Uit de vermenging van die diverse stijlen wordt haar eigen kijk op de literatuur duidelijk, haar visie op het schrijven zelf. Ook haar personages worden op een geweldige manier opgebouwd. Wat opvalt, is dat de vrouwelijke figuren enorm veelzijdig zijn. Bij de meeste schrijvers zijn enkel de mannen goed uitgewerkt en blijven de vrouwen vaak minder interessant. Winterson heft geslachten en de gekende rollenpatronen volledig op in haar werk. Ze stelt zowel de seksuele als raciale determinaties konstant in vraag. Ook aan de noodzaak van een gezin wordt getwijfeld. Voor haar zijn relaties en seks geen typische man-vrouw-affaires, ook geen homoseksuele relaties, maar gewoon intermenselijke handelingen die een arsenaal van emoties aanboren. Emoties die dus gedetermineerd worden naar het mannelijk of vrouwelijk lichaam waaruit ze voortkomen. Precies door de manier waarop Winterson genderpatronen telkens weer vanuit een andere hoek benadert, kan je haar werk als één groot womanifest omschrijven. ” (MW)

Agna Smisdom is dramaturge bij het Kaaitheater.