LENE KEMPS

ROOIE SIBYL

Sibyl Buck, het rebelse model met een voorkeur voor rockmuziek, tatoeages en piercings, wordt de volgende prezentatrice voor The Pulse op MTV. Sue Hills, de producer van het programma, zag Buck in tijdschriften en interviewde haar backstage. “Ze interesseert ons omdat ze een sterke persoonlijkheid heeft en altijd haar eigen mening verkondigt, ” zegt Hills. Sibyl heeft zich van de eisen van de modewereld nooit veel aangetrokken. Ze verft haar haar rood, zelfs al kost het haar een cosmetica-kontrakt en reist van de ene casting naar de andere op een skateboard. In haar eerste uitzending zal ze een aantal vriendinnen ondervragen over het tema : “Zijn modellen dom ? “

WITH A LITTLE HELP FROM HER FRIENDS

De andere leerlingen moesten het met Piet Snot stellen, maar voor Stella McCartney defileerde Kate Moss (foto) in een lingeriejurk, Naomi Campbell in een krijtstreep-tailleur en Yasmin LeBon in een mannenpak. “Stella is een vriendin. Toen ik hoorde dat ze haar eindejaarsshow gaf, wilde ik erbij zijn, ” aldus Naomi. De dochter van Paul en Linda (foto) studeerde af aan St. Martins School of Art in Londen, met de nodige fanfare. De kollektie was middelmatig, de modellen waren top. Stella heeft alvast het principe begrepen dat het niet om de kleding gaat, maar om wie ze draagt. Voor de andere leerlingen kan het niet makkelijk geweest zijn dat één bekende naam alle belangstelling naar zich toe trok. Na Stella’s defilé en de verplichte foto van de glunderende ouders pakten de fotografen hun spullen weer in. De rest was onbelangrijk.

MODE UIT MÜNCHEN

Ook de akademie van München defileerde. De studenten kregen als tema : avant-garderecyclage. U ziet de waterkollektie, gemaakt van aardappelzakken en inpakpapier, versierd met stro en schelpen.

WARHOLALA

David Bowie wordt Andy Warhol in een biografische film. Gevraagd of hij het niet moeilijk vond om een personage te spelen dat nog zo vers in het geheugen ligt, zei Bowie dat hij geen probleem zag. “Als Andy gevraagd werd voor lezingen of praatprogramma’s, liet hij zich vaak vervangen door iemand anders, ” aldus Bowie. “De “dubbelganger” zette gewoon een zilvergrijze pruik op, poederde zijn gezicht wit en antwoordde op alle vragen : ja, nee, ik weet niet, of : daar had ik nog niet aan gedacht ; want dat was net wat Warhol altijd deed. “

RIJGEN

“Mijn kollektie heet simpelweg Beatrice Pecceu. Ik heb aan zoveel andere namen gedacht, maar die klonken te kunstmatig. Dus waarom niet mijn eigen naam ? ” Wat twee jaar geleden als een uitbarsting van hobbyisme en huisvlijt begon, is uitgegroeid tot een klein bedrijfje. Bea heeft tien verkooppunten voor haar juwelen. Kleurige etnische kreaties van natuurlijke materialen. Kralen uit Afrika, Indonesië, Indië, Italië. Van glas, hoorn, hout of kokos. Of zoals ze zelf zegt : “Allemaal gekleurde ronde bollekes. ” “Ik ben er al jaren mee bezig. Met prutsen zeg maar, ” aldus Bea. “De laatste vier jaar werd het intenser. Eerst knutselde ik voor mezelf, daarna voor vriendinnen. Toen een van hen een winkel binnenstapte, vroeg men daar prompt : wie heeft die juwelen gemaakt, we willen ze verkopen. En voilà. Van dat ene verkooppunt kwamen andere. Het is vanzelf gelopen. ” Het zijn opvallende en vrolijke juwelen, eenvoudig en puur, volgens de simpelste principes gemaakt. “Juwelen zijn van alle tijden en alle kulturen, ” zegt Bea. “Als je foto’s ziet van kinderen uit om het even welk land, dan hebben ze altijd wel een collier of een oorbelletje aan. Het versieren zit in ons. Ik vind het fijn om doodeenvoudig kralen aan elkaar te rijgen, zoals de mens dat altijd al heeft gedaan. ” Bea krijgt haar kralen via persoonlijke kontakten en heeft geen grote voorraad. Vaak koop je dus een unieke kreatie. Het duurste collier kost 2800 frank in de winkel. Oorbellen heb je vanaf 1000 frank. “Bijoux, dat is dat beetje luxe dat je jezelf permitteert, ” zegt Bea. “Daarom wil ik ze niet onbereikbaar duur maken. “

Beatrice Pecceu : (09) 371.91.18.

OP HET NACHTKASTJE VAN CLAUDE ANDRÉ

Wat mij in Baroque Baroque, the culture of excess van Stephen Calloway heeft gefrappeerd en wat je vrij zelden in een boek terugvindt, is dat iemand over zoveel verschillende dingen spreekt en dan toch een gemene deler vindt. Calloway heeft het over dans, film, muziek, mode en plastische kunsten. Een fantastische opsomming, met één tendens als rode draad : barok. Van Liberace en Lacroix, Mugler en Greenaway tot Cecil Beaton, Angus McBean, Cocteau, Jarman en Fellini. Calloway beperkt zich niet tot personen, maar maakt een degelijke studie van fenomenen die dicht bij ons staan, en die wij daarom misschien niet meteen als barok ervaren. Als het woord gevallen is, ja dan wel. Vandaar dat het boek zo evident lijkt en tegelijkertijd zo verrassend is. Er blijven maar elementen, personen en werken bijkomen. De myte van “less is more” wordt eindelijk opgeblazen. Overdaad mag, zegt Calloway. De nieuwe barok zegeviert en biedt ons “meer”. Barok is allesbehalve minimalistisch, maar biedt ons een grote artistieke rijkdom. Barok overleefde niet alleen onze eeuw, maar is terug te vinden in alle kunst- en media-uitingen. Het boek is prachtig geïllustreerd. Als je de foto’s ziet van de werken van ontwerpster Coco Chanel of van filmmaker Buñuel, wordt duidelijk dat ze ontzettend veel geld en tijd in hun kreaties investeren. Hun barok komt voort vanuit een immense gulheid. En dat is belangrijk. Deze fin de siècle verloopt heel chaotisch, en we hebben dit soort studies nodig als tegengewicht. Mensen zoals Greenaway hadden gelijkaardige resultaten gehaald met minder elementen, maar het is net die extra weelde die hij zijn publiek wil meegeven, die hem karakterizeert. Lacroix kan het waarschijnlijk met minder kleuren en materialen stellen, maar precies die veelheid getuigt van zijn ongebreidelde gulheid. Barok is veel meer dan een dekoratieve stijl : het is een levenshouding. Het is een bevestiging van het feit dat er een immens genot schuilt in de weelde en grandeur van dingen. (MW)

Claude André is galeriehouder van Arts & Crafts.